کیومرث پوراحمد، کارگردانی که دو سال بعد از «کفشهایم کو؟» هنوز نتوانسته فیلمی را بسازد تازه ترین حضورش در هیئت داوران جشنواره کاملاً دولتی رشد را مجالی کرد برای گلایه از سیکل مدیریت سینما در کشور.

پوراحمد که عضو هیئت داوران بخش فیلم داستانی بلند جشنواره فیلم رشد است با اشاره به دوران مدیریت علیرضا زرین در کانون پرورشی فکری کودکان و نوجوانان در اوایل انقلاب گفت: وقتی آدمی را که خاصیت داشته باشد برمی‌دارند و انسانی بی‌خاصیت می‌گذارند، سازمان از حیز انتفاع ساقط می‌شود. کانون در گذشته خیلی فعال بود و فیلم‌هایش در سراسر ایران نمایش داده می‌شد اما الان به سازمانی تبدیل شده که هرچند سال یک فیلم می‌سازد.

او همچنین اظهار داشت: برخی از آنهایی که پشت میزها نشسته‌اند، مشغولیت دیگری دارند و دغدغه سینما ندارند، درحالی که ما با سینما زندگی می‌کنیم و نفس می‌کشیم اما آنها با سینما مدیریت و کاسبی می‌کنند.

پوراحمد با مطرح کردن اینکه مسائلی مثل «خاله‌بازی» و «فامیل‌بازی» و «معامله کردن پست» در سیکل های مدیریتی سینما نضج یافته ابراز عقیده کرد: پست‌ها را به افرادی می‌دهند که شایسته نیستند و فقط میزشان را چسبیده‌اند و دلشان نه برای ایران، نه برای کودک ایران و... نمی‌سوزد. باید شرایطی مهیا شود که فیلمسازان فیلم بسازند. آنهایی که دغدغه دارند، امکانات ندارند، حمایت نمی‌شوند و یا سرمایه آنها جور نمی‌شود.

او با بیان اینکه بنیاد فارابی گفته خودم برای ساخت فیلمنامه‌ام سرمایه بیاورم و این در حالی است که به بعضی‌ها که نور چشمی‌ هستند سرمایه می‌دهند، درباره اینکه چرا مثل همیشه شاداب و سرحال نیست گفت: در حال حاضر زمین خورده‌ام و مهره‌هایم آسیب دیده‌اند و درد دارم. علاوه بر این موضوع، یک زمانی سالی یک فیلم می‌ساختم اما الان هر پنج شش سال یک فیلم می‌سازم. طبیعتاً کلاً حالم خوب نیست.

پوراحمد همچنین بیان کرد: با عرض پوزش از برگزارکنندگان جشنواره فیلم رشد باید بگویم کلاً جشنواره‌ها اعم از جشنواره رشد، فجرو...هیچ تأثیری بر بدنه سینما نداشته‌اند، ندارند و نخواهند داشت.