دومین ساخته هادی محمدیان و تیمش تنها انیمیشنی است که توانسته خود را در میان فیلم‌های سودای سیمرغ جشنواره جا دهد، در این یادداشت نگاهی به این انیمیشن ایرانی داشته‌ایم.

«فیل شاه» دومین انیمیشن بلند هادی محمدیان است که بعد از موفقیت وی در شاهزاده روم تولید شده و این بار توانسته خود را میان فیلم های سودای سیمرغ جشنواره جای دهد. عوامل فیلم بعد از فروش خوب و موفقیت شاهزاده روم در گیشه و فروش 5 میلیارد تومانی آن همان مسیر تولید را ادامه دادند.

محمدیان این بار در فیلمش به جای اینکه به تنهایی بار نگارش فیلمنامه را بر عهده بگیرد محمد باقر مفیدی کیا و علی رمضان را به همکاری گرفته تا فیلمنامه ای شسته رفته‌تر و جذاب‌تر به نسبت شاهزاده روم خلق کند.

در شاهزاده روم ما یک روایت خوش رنگ و لعاب از یک قصه شنیده شده از ماجرای مادر گرامی امام عصر(عج) را تماشا کردیم که اگرچه کشش خوبی داشت اما در بعد داستان و روایت برگ جدیدی برای رو کردن نداشت.

اگرچه تم داستان هر دوی این انیمیشن محمدیان مذهبی است اما این بار عوامل سازنده توانسته‌اند از بستر اصلی تاریخ خارج شوند و به جای یک روایت صرف روایی و داستانی در فضایی فانتزی تر به سراغ یک داستان مذهبی بروند و این بار روایت یک واقعه تاریخی را از نگاه یک فیل ببینند.

فیل قصه «فیل شاه» بچه رئیس قبیله فیل هاست که قرار است جای پدرش را بگیرد اما به جای هیکل تراشیده پدرش یک فیل تپل است که دست و پاچلفتی است و دائم خرابکاری می کند. روایت این بار قصه از نگاه فیل بچه ای است که سیرش از یک فیل دست و پا چلفتی تا شاه فیل شدنش بستر یک واقعه تاریخی را شکل می دهد.

روایت قصه علاوه بر اینکه در جریان خود با نگاهی اخلاقی و تربیتی، قصه خوش قلبی شاد فیل و سواستفاده بدمن فیلم از دست چلفتی بودن وی را بیان می کند از جایگاه و نقش تربیتی مادر و پدر فیل هم نمی گذرد.

این بار گروه نویسندگان فیلم توانسته اند از بستر تاریخ خارج شوند و در بخش‌هایی از سکوت تاریخ استفاده کنند و روایت فیلم را از نگاهی جدید روایت کنند نگاهی که زاویه ای جدید از یک واقعه «همه کس شنیده» تاریخی است کاری که این روزها کمتر در سینما و ادبیات ما اتفاق می افتد.

کاری که شاید سالها قبل علی موذنی در سری نمایشنامه های پیامبرانش آن را اجرایی کرده و داستان ها را از راویان خاموش یا شنیده نشده تاریخ روایت کرده است.محمدیان در «فیل شاه» توانسته بیشتر از کار قبلی اش در ساختن کاراکتر هایش ابتکار به خرج دهد حیوانات «فیل‌شاه» شکل و شمایلشان تا حدود زیادی برای خودشان است و توانسته اند هویت خود را بدست بیاورند و خودشان را به مخاطب بقبولانند.

اما از همه ابعاد فنی فیلشاه که اتفاقا مهمترین موفقیت گروه تولید آن است که بگذریم در بخش هایی از فیلم برش ها و شکست هایی در قصه اتفاق می افتد که برای ببینند ناخوشایند است.

کسری مهم دیگر «فیلشاه» موسیقی فیلم است که همراه با قصه نشده و خیلی از اتفاقات فیلم را نمی تواند همراهی کند.

فیلشاه هادی محمدیان شاید نتواند به عنوان یک انیمیشن تمام عیار برای بیننده بزرگسال باشد اما از یک سو برای ببیننده خردسال و نوجوان بسار جذاب و خوش آب رنگ است و از سوی دیگر به جرات می توان گفت فیلم محمدیان امروز قله انیمیشن ایرانی ایستاده است. قله ای که اگرچه هنوز با انیمیشن های هالیوودی فاصله زیادی دارد اما با امکانات و ظرفیت های داخلی و در دسترس عوامل به هیچ عنوان کم و کوتاه نیست و نوید آینده ای روشن را برای آینده انیمیشن ایرانی ترسیم می کند./ علیرضا شاطری