نصف جهان: «کرباسچی از جان تهران چه می‌خواهد؟» این تیتر مطلبی است که دیروز توسط پایگاه اطلاع رسانی «رویداد24» منتشر و طی آن غلامحسین کرباسچی، شهردار اسبق تهران متهم به اعمال نفوذ در پروسه انتخاب شهردار فعلی پایتخت شد. این پایگاه اینترنتی نزدیک به اصلاح طلبان، اظهارات و نوشته های اخیر دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی در این باره را «دغدغه‌های سئوال برانگیز» خواند و حمایت او و حزبش از محمود حجتی (یکی از هفت گزینه شورای شهر برای شهرداری پایتخت) را نیز «عجیب و غریب» دانست.

رویداد۲۴ نوشت: «موافقان آقای دبیرکل معتقدند این حساسیت[برای انتخاب شهردار تهران] ناشی از دلسوزی است و منتقدان نیز می‌پرسند چرا در این مورد خاص حساسیت کرباسچی بیش از دیگر چهره‌های اصلاح طلب بوده است!«

این پایگاه اینترنتی آنگاه به «رفتارشناسی سیاسی کرباسچی نسبت به شهرداری تهران» پرداخت و در این رابطه چهار نکته را مورد توجه قرار داد که یکی از این نکات ارتباط مستقیمی با اصفهان پیدا می کند.

مرد همیشه خبرساز

کرباسچی متولد اصفهان نیست. او زاده قم است اما تقریباً تمام طول دهه60 را مأمور اداره استان اصفهان در قامت استاندار این استان بوده است. مدیریت او در این مدت مخالفان و موافقان فراوانی داشته چنانکه عده ای کرباسچی را به اختلاف افکنی در این استان متهم کرده و عده ای هم پیشرفت اصفهان را مدیون مدیریت او می دانند. وی همزمان با آغاز دوران ریاست جمهوری هاشمی رفسنجانی در سال 68، به تهران فراخوانده شد تا به عنوان شهردار پایتخت، راه حلی برای باز کردن گره های به ظاهر باز نشدنی این شهر پیدا کند. مدیریت کرباسچی در همه 9 سال مسئولیت او در شهرداری تهران نیز مانند استانداری اش دراصفهان خبرساز بود و حامیان و مخالفانش، او را از «نجات دهنده شهر تهران» تا «غارتگر بیت المال»، بالا و پایین می بردند. کرباسچی بعد از دوران شهرداری در تهران و طی کردن مدت زمان محکومیتش، پست مدیریتی قبول نکرد (یا به او پستی پیشنهاد نشد) و ترجیح داد در کنار دوستان خود که عمدتاً هم اصفهانی بودند، از بالا ناظر امور باشد.

حلقه ای بر گردن تئوری سازان

اصفهان از ابتدای انقلاب تا کنون، در کنار چهره های متعدد فرهنگی، ورزشی و هنری، سیاستمداران فراوانی را هم به ایران معرفی کرده است. تعداد این چهره ها که عمدتاً در جایگاه های بالای مدیریتی خدمت کرده اند، بسیاری را به این باور رسانده که اینها به شکل متحد و در کنار یکدیگر برای رسیدن به یک هدف خاص در حال تلاش هستند. مشابه این دیدگاه در حوزه ورزش، درباره اصفهانی های حاضر در پست های مدیریتی فدراسیون فوتبال هم مطرح است؛ به صورتی که در آنجا نیز اتهام بسیاری از مشکلات و کم کاری ها از چشم «پشت هم درآمدن» مدیران «حلقه اصفهان» و حمایت آنها از یکدیگر دیده می شود. در عرصه سیاسی اما این طرز تفکر ابعاد خاص تری دارد تا جایی که حتی بعضاً تغییر مدیران ارشد کشور هم به «حلقه اصفهان» ربط داده می شود.

این دیدگاه سال هاست حامیان جدی در لایحه های متعدد مدیریتی کشور داشته و بسیاری به آن باور دارند به طوری که نقش مدیران اصفهانی یا مدیران نزدیک به «حلقه اصفهان» را حتی از مدیران«حلقه کرمان» هم تأثیرگذارتر می دانند. آخرینِ این شیوه نگاه هم دیروز در پایگاه اصلاح طلب رویداد24 منتشر شد که در آن «حلقه اصفهان» به عنوان متهم اصلی تأخیر در انتخاب شهردار تهران و لابیگری برای معرفی محمود حجتی معرفی شده است.

رویداد 24 می نویسد:«کرباسچی ارتباط نزدیکی با سیاستمداران اصفهانی مانند عبدا... نوری و محمد عطریانفر(رئیس شورای اول شهر تهران) دارد. او پس از توافق حزب اتحاد ملت و کارگزاران سازندگی در منزل عبدا... نوری نشان داد به دنبال شهردار شدن یک اصفهانی در تهران است. به همین دلیل نیز حزب کارگزاران سازندگی که اغلب اعضای مؤثر آن مربوط به حلقه اصفهان(کرباسچی و عطریانفر) و حلقه کرمان(محسن هاشمی، جهانگیری و مرعشی) هستند به صورت رسمی از محمود حجتی برای شهرداری تهران حمایت کرده‌اند. از سوی دیگر عملکرد حجتی با واکنش چندین باره مجلس مواجه شده است؛ واکنشي که یک بار نیز به استیضاح کشیده شده است، از این‌رو موقعیت خوبی در خانه ملت ندارد و براساس خبرهای غیررسمی به دلیل عملکرد [نچندان] مطلوبش وضعیت متزلزلی در دولت دارد و ممکن است در آینده اتفاقاتی درباره وی در دولت رخ دهد.«

اتحاد، افتراق، نظارت

محمود حجتی نقطه اشتراک دو حزب اتحاد ملت و کارگزاران سازندگی بعد از ماه ها اختلاف این دو حزب بر سر شهرداری تهران است. او متولد نجف آباد اصفهان و وزیر فعلی جهاد کشاورزی در دولت حسن روحانی است. حجتی نزدیک به حزب اتحاد ملت و فردی عمدتاً بدون حاشیه است. حمایت کارگزاران از او هم بیشتر به همین دلیل است، اگر نه آنها به این راحتی ها حاضر به حمایت از نامزد چپی ها نبودند همانطور که درباره نجفی هم به هیچ عنوان کوتاه نیامدند. اما اینکه چرا حالا که این دو حزب صاحب نفوذ به یکدیگر رسیده اند، بعضی دیگر از اصلاح طلبان ساز دیگری کوک کرده اند و به این اتحاد با چشم تردید می نگرند، از آن اتفاقاتی است که بیشتر از همه، اصولگرایان از آن استقبال می کنند. آنها فعلاً ساکتند اما قطعاً این وقایع را با دقت رصد می کنند. یادتان باشد تا انتخابات مجلس بعدی زمان خیلی زیادی باقی نمانده است و انتخاب شهردار برای تهران، آزمون بزرگی برای قدرتنمایی هر کدام از احزاب و جناح های اصلی کشور به منظور اثرگذاری در این انتخابات به حساب می آید؛ چه آنها که پرسر و صدا و فعالند ، چه آنها که ساکت و ناظرند.