رسم «پنجاه به در» یکی از آیین‌ها و شاید مهمترین آیین برای حاجت‌خواهی از آسمان و آب است که البته تنها به قزوینی ها تعلق دارد. مراسم پنجاه به در پیش از اسلام در این شهر و در زمانی که در شهر قزوین خشکسالی اتفاق افتاد رایج شد و طی آن مردم برای طلب باران دعا کردند که پس از آن باران فراوانی بارید.

این آیین در نوزدهم اردیبهشت ماه در بهترین روز بهار به لحاظ آب و هوایی که پنجاه روز از فصل نو می ‌گذرد و مرحله کاشت محصولات از سوی کشاورزان تقریبا رو به پایان است در قزوین برپا می‌شود. عصر پنجاهمین روز سال که می‌رسد و زهر آفتاب گرفته می‌شود، قزوینی‌ها بویژه ساکنان محله های قدیمی در مصلای قدیمی شهر که در میان باغستان‌های سنتی محصور شده است، گردهم جمع می شوند. قزوینی ها در عصرروز 19 اردیبهشت ماه به مصلا رفته و هرکدام با خواندن دو رکعت نماز باران به صورت جداگانه و نیز دعای باران نذورات خود را بین مردم توزیع می کنند و پس از آن و هنگام غروب خورشید، همگی نماز مغرب و عشا را به صورت جماعت خوانده و سپس به خانه های خود باز می گردند. خانواده‌ها هر یک به فراخور جمعیتی که با هم همراه شده‌اند، زیراندازی در گوشه‌ای از دل طبیعت پهن می‌کنند تا در کنار گذران لحظه‌هایی خوش، آیین‌های مذهبی باران‌خواهی و شکرگزاری را نیز به جای آورند.