مرضیه غفاریان: «سبزِ سبزم، ریشه دارم»؛ این، هیچ ربطی به قسمتی از ترانه علی تفرشی در تیتراژ پایانی سریال «خانه سبز» ندارد؛ اما به تکیه کلام همیشگی سعید آذری، مدیرعامل محبوب و اصفهانی باشگاه ذوب آهن در گذشته های نه چندان دور، چندان بی ربط نیست. این را سرمربی تیم فوتبال سبزپوش اصفهان که اصفهانی هم نیست می گوید. محمد ربیعی با چنان شور و شوقی با اشاره به انگشتر سبز و ساعت سبز خود و همچنین پافر سبزی که برتن دارد این قطعه را با صدای بلند و با خنده بر زبان جاری می کند که تنها چند دقیقه از حضور او در تمرینات گاندوها می گذرد. او در حالی که روی نیمکت مربیگری ذوب آهن در ورزشگاه فولادشهر در کنار یکی از ستاره های جوان تیمش نشسته تا شاید برای آنی هم که شده خستگی روز پرمشغله ای که پشت سرگذاشته را از تن به در کند، با بیان این جمله معروف در لفافه از اعتقاد راسخی که به سکانداری سبزپوشان اصفهانی دارد پرده برداری می کند.

این سرمربی 41 ساله فوتبال ایران پیش از این تأکید کرده بود که اهل شعار دادن نیست و برای پی بردن به صداقت او در بیان عشقی که به مسئولیتی که در این فصل بر عهده گرفته می ورزد و تلاشی که برای سرسبز کردن خانه سبزش انجام می دهد، کافی است فقط یک بار در تمرینات تیم ذوب آهن حاضر شوید.

سرمربی سابق مس رفسنجان با همین شور و شوق و البته با انرژی به مراتب مضاعف تر در تمرین بعد از ظهر دوشنبه 24 مهر یعنی شش روز پیش از مسابقه ذوب آهن با نارنجی پوشان رفسنجانی، گاندوها را برای حضور پرقدرت در مصاف با تیم سابق خود آماده می کرد. صدای فریادهای متناوب ربیعی گاهی برای القای تاکتیک و برنامه های مدنظرش به ذوب آهنی ها و گاهی برای تشویق یا تنبیه آنها هنگام پیاده کردن شیوه های مورد اشاره اش در تمرینات آنچنان فضای ورزشگاه خالی از تماشاگر را در برمی گرفت که به جرأت می توان گفت حتی در صورت مملو بودن سکوهای این استادیوم از طرفداران ذوب، باز به وضوح به گوش شاگردانش می رسید.

اما آیا ربیعی فقط پیش از بازی حساس گاندوها با تیم سابقش با این میزان شور و جنبش در تمرینات حاضر شده است؟ این سئوالی است که بازیکنان این سرمربی جوان بدون کوچک ترین تردیدی آن را رد می کنند. ربیعی از زمانی که ردای مربیگری ذوب آهن را به تن کرده همینقدر پر انرژی در تمرینات و بازی ها حاضر شده است. مدافع باتجربه ذوب با صحه گذاشتن بر این نکته به برنامه ریزی ربیعی برای تک تک دقایق تمرینات و بازی های گاندوها و «تشرها» و «تشویق های» بجای این سرمربی جوان و تأثیر سختگیری های او بر عملکرد خود و هم تیمی هایش اشاره می کند.

شایان مصلح پربیراه هم نمی گوید؛ «به به»، «باریکلا» و «این درسته» های بلند و رسای ربیعی در بالا بردن روحیه شاگردانش به همان اندازه تأثیر داشت که سرزنش آنها توسط این سرمربی هنگام ناتوانی در اجرای خواسته هایش باعث تلاش بیشتر ذوبی ها برای عملکرد بهتر در اجرای فرامین مربی خود می شد.

اما آیا این تلاش وافر سرمربی جوان ذوب آهن و جنب و جوش بالای او در تمرینات تیمش برای ارائه علم خود به بازیکنانش و آماده سازی آنها برای حضور موفق تر در میادین غیرعادی نبوده و همه مربیان لیگ مانند ربیعی در تمرینات حاضر می شوند؟ جواب این سئوال منفی است. حتی اگر تاکنون سر تمرینات هیچکدام از تیم ها نرفته باشید، حتی اگر از فیلم ها و عکس هایی که از جلسه های آماده سازی سایر تیم ها به بیرون درز می کند پی به این نکته نبرده باشید، وقتی مصلح علت صرف این انرژی بالا از سوی سرمربی خود را نیروی جوانی او می داند همه چیز برایتان روشن می شود. این مدافع 30ساله که به ادعای خودش با خیلی از مربیان بزرگ لیگ و سکانداران حرفه ای که در فوتبال حرف زیادی برای گفتن دارند کار کرده صراحتاً به نشستن مربیان سن و سال دار سر تمرینات روی نیمکت و محول کردن برخی از وظایفشان به دستیاران خود اشاره می کند.

اما آیا این سرمربی جوان در انتقال این شور و انرژی به شاگردان خود هم موفق بوده؟ کافی است بدون حضور در تمرینات ذوب آهن و درنظر گرفتن شوق و انگیزه بازیکنان ذوب برای انجام دستورات سرمربی خود، نتایج این تیم را با فصول اخیر لیگ مقایسه کنید تابا مشاهده بهبود جایگاه این تیم تا به اینجای رقابت ها نسبت به دوره قبل بر موفقیت ربیعی در انجام این کار صحه بگذارید.

تمرین عصر دوشنبه  این موضوع را مثل روز روشن می کند؛ زمانی که بازیکنان پس از انجام حرکات کششی و نرمشی و پشت سرگذاشتن تمرینات پرفشارتر با پوشیدن پیراهن های لجنی یا کاورهای سبز فسفری و قرمز به سه دسته تقسیم شدند. با اینکه بازیکنان حاضر در هر سه گروه به نوبت جای خود را با یکدیگر عوض می کردند مشاهده قیافه درهم بازیکنی که مجبور می شد با درآوردن کاورش با دستور ربیعی با ترک محوطه شمالی زمین که محل بازی دستگرمی بین دو تیم کاورپوش بود به لجنی پوش هایی ملحق شود که در گوشه شرقی ورزشگاه مشغول انجام خرس وسطی با دستیار ربیعی بودند، برای اثبات شور و علاقه بالای گاندوها برای تمرین کردن زیر نظر مستقیم سکاندار جوان خود کافی بود. سرمای هوای فولادشهر و تاریکی هوا به خصوص در ساعات پایانی تمرین و همچنین بادی که با وزش در ورزشگاه بر سردی هوای پاییزی آخرین روزهای مهر می افزود هم از گرمی این تمرینات نکاست.

اما آیا این مربی جوان زمانی که هدایت نارنجی پوشان رفسنجانی را هم به عهده داشته با همین انگیزه و صرف همین توان سر تمرینات حاضر می شده و شاگردان او در آن تیم هم با همین ذوق و شوق زیر نظر او بازی می کردند؟ موفقیت مس تازه وارد در لیگ برتر و صعودش پس از سه فصل حضور در بالاترین سطح فوتبال باشگاهی ایران در جمع پنج تیم برتر خود به تنهایی برای پاسخ مثبت دادن به این سئوال حتی بدون سابقه حضور در تمرینات تیم سابق ربیعی کفایت می کند.

 با همه اینها به نظر می رسد این روزها یک نیروی محرک مضاعف، توانی که ربیعی خرج بازگرداندن تیم باریشه و پرافتخار اصفهانی به جمع مدعیان می کند را افزایش می دهد. ربیعیِ ذوب آهن با قدرتی بیش از ربیعیِ مس رفسنجان شاگردانش را در مسیری رو به جلو هدایت می کند. بهترین شاهد بر این مدعا هم انگیزه ای است که او دارد. ربیعی می خواهد توانایی های خود را با بازگرداندن ذوب آهن به جایگاهش بیش از پیش به اهالی فوتبال اثبات کند.

این چیزی است که در گفتگوی کمک اول او با خبرنگاران حاضر در تمرینات سبزپوشان اصفهانی هم نمود می یابد. همانجا که ابراهیم صادقی با تأکید بر تلاش فراوان، برگزاری جلسات متعدد، برنامه ریزی های زیاد و صرف وقت بسیار به «ارتقای کیفیت فنی ذوب آهن و حفظ مسیر پیشرفت این تیم» به عنوان مهمترین دغدغه و بزرگ ترین هدف کادر فنی سبزوسفیدهای اصفهانی اشاره می کند. این دستیار ربیعی از جمله اقدامات مورد اشاره خود را برنامه ریزی سکانداران ذوب آهن برای بهترین استفاده از تعطیلات اجباری بیش از حد لیگ، دیدارهای تدارکاتی انجام شده در این مدت و حتی تلاش برای انجام بازی دوستانه با تیم های بزرگ که البته به دلایلی چون درگیر بودن برخی از این تیم ها همچون سپاهان با بازی های لیگ قهرمانان آسیا امکانپذیر نشد، معرفی کرد.

صادقی البته با تأکید بر این نکته در پاسخ به «نصف جهان» درباره ضعف ذوب آهن در بازی های پشت سر گذاشته در دفاع با توجه به بهبود عملکرد خط حمله این تیم به ویژه در گلزنی نسبت به فصل پیش، هجومی بازی کردن این تیم اصفهانی را علت این امر دانست و به این موضوع هم اشاره کرد که در جلسات برگزارشده برای رفع نقاط ضعف ذوب آهن نیز برنامه ریزی شده است.

7 گل زده ذوب آهن در 6 بازی یعنی میانگین بیش از یک گل برای هربازی بهترین شاهد برای تأیید سخنان دستیار ربیعی در خصوص هجومی بازی کردن شاگردان او است. ضمن اینکه حضور کوروش برمک، آقای گل سابق لیگ در جمع کمک های ربیعی را هم می توان در عملکرد بهتر بازیکنان ذوب در به ثمر رساندن موقعیت های به دست آمده برای گلزنی مؤثر دانست؛ مربی ای که تمرین پرشور و نشاط دوشنبه شب ذوبی ها با برگزاری جشنی دو سه دقیقه ای به مناسبت تولد او گرم تر هم شد.

در این لحظه اشتیاق و برخورد صمیمانه سبزپوشان اصفهانی با مربیان و هم تیمی های خود، «یکدست بودن» ذوب آهنی ها را به عینه اثبات کرد؛ به خصوص که شایان مصلح یکی از دلایل «عالی بودن ذوب آهن» در فصل جاری را این موضوع و تلفیق ترکیب این تیم اصفهانی از جوانان مستعد و باتجربه ها معرفی کرده بود. به جرأت می توان مدعی شد همه چیز در این تیم برای کسب جایگاه بهتر در انتهای فصل مهیا شده است. بی خود نیست که دایی کمال سابق سرخ ها که این روزها و پس از پشت سرگذاشتن مصدومیتش بازوبند کاپیتانی ذوب آهنِ ربیعی را هم بر دستان خود بسته در همین تمرینات و در صحبت با اهالی رسانه که برای اولین بار بعد از شروع لیگ در تمرینات حضور داشتند با ابراز خوشحالی از انتخاب این تیم، بر «آرامشی» که در ذوب آهن نصیب او شده تأکیدکرد.

ذوب آهنِ ربیعی همان «تیم جدیدی» است که طبق گفته کامیابی نیا با تزریق «تفکرات جدید»، این روزها در لیگ برتر شاهد موفقیتش در نتیجه گیری و قرار گرفتن آن در بین پنج تیم اول لیگ برتر بوده ایم. پربیراه نیست که شایان مصلح، مدافع باتجربه این تیم هم مدعی می شود از این پس قرار است بیشتر از ذوب آهن بشنویم.