نصف جهان: سپاهان به عنوان قهرمان نيم فصل در کنار احساس خطر از مدعياني مانند پرسپوليس، پديده و تراکتورسازي، بايد بداند که در نيم فصل دوم با استقلالي متفاوت تر رو به رو خواهد شد و بايد براي اين تيم هم حساب ويژه اي را باز کند.

پس گرفتن صدر جدول از مدعيان اين فصل، هيچگاه براي اين استقلال رؤيا نيست. استقلال براي رسيدن به جايگاهي که سپاهان آن را در نيم فصل تسخيرکرد همه ابزار لازم را در اختيار دارد. خط حمله اي کامل؛ با بازيکناني متنوع که هر يک قابليت هاي متفاوتي نسبت به ديگري دارند. سرمربي استقلال از گزينه هايي درخط آتش خود سود مي‌برد که هم توانايي بازي فيزيکي و درگيرانه را دارند، هم بازي فانتزي.

درواقع استقلال در فاز هجومي توأمان مي‌تواند يک تيم تکنيکي و مهارناپذير باشد و هم تيمي با بازي مستقيم و احتمالاً فيزيکي. دليل اين ديدگاه هم کاملاً روشن است. به اسامي بازيکناني که مي‌توانند براي خط حمله استقلال بازي کنند که بنگريم مهر تأييد مي زنيم بر اين باور که استقلال بازيکنان گوناگوني براي بازي درخط حمله خود دارد که اين براي اجراي هر نوع تاکتيکي مناسب است.

درنيم فصل بارها به سرمربي استقلال خرده گرفته شده که چرا ترکيب استقلال را پي در پي تغيير مي‌ دهد. شايد يکي از دلايلي که شفر را به اين سمت و سو سوق مي‌داد همين تنوع بازيکن بود. ويژگي که البته سرمربي استقلال تا امروز نتوانسته به شکل عالي ازآن بهره ببرد اما بخش اعظمي از تمايلات پيرمرد در تغيير چندباره ترکيب استقلال را بايد در همين ماجرا جستجو کرد و نبايد او را متهم به بي ثباتي ساخت.

البته اين ويژگي نيز دليل نمي‌شود تا ناتواني سرمربي استقلال به انتخاب يک ترکيب آرماني توجيه شود اما بايد از اين زاويه نيز به موضوع نگريست و بخشي از دلايل بي ثباتي ترکيب استقلال را از زوايه اي مثبت به ارزيابي گذاشت.

استقلال در ليگ جزو معدود تيم هايي است که همزمان در خط حمله اش سرعت و قدرت را دارد. چيزي که حتي در سپاهان امير قلعه نويي وجود نداشته و اگر مي‌بينيم اين تيم اکنون با بيشترين گل زده در آن بالابالاهاست بيشتر به دليل اجراي صحيح همان خواسته هايي است که سرمربي اين تيم دارد. در حقيقت سپاهان درشکل اجرا موفق تر از استقلال بوده و توانسته با همان داشته ها و برخورداري از بازي فيزيکي و مستقيم به خصوص ارسال هاي بلند، بيش از استقلال و ساير تيم ها فاتح دروازه ها لقب بگيرد.

ديگر تيم ها همچون استقلال از تعدد بازيکن در خط حمله خود بي بهره اند. پديده را هم مي‌توان مثال زد. آيا آنها به اندازه استقلال از داشتن بازيکنان قدرتي و سرعتي درخط حمله خود بهره مي‌برند؟ هرگز!

اگر مي‌بينيم پديده بالاتر از استقلال قراردارد آنها نيز وضعيت کنوني را مرهون اجراي صحيح تاکتيک هاي يحيي هستند و گرنه نماينده مشهد نيز تيمي دست نيافتني براي استقلال محسوب نمي‌شود.

پرسپوليس هم ديگر تيمي است که هم امتياز با سپاهان و پديده بالاتر از استقلال مستقرشده است. تيمي که يقيناً در نيم فصل دوم با اضافه شدن مهدي ترابي و سروش رفيعي وضعيت هجومي بهتري خواهد يافت. شايد از اين حيثت استقلال فقط با رقيب سنتي اش در يک سبد قرار بگيرد و بتوان گفت که در ليگ هجدهم فقط پرسپوليس است که توان رقابت با استقلال را دارد اما آنچه در جدول رقم خورده، 6 امتياز عقب ماندگي استقلال از رقيب ديرينه است آن هم در شرايطي که سرخ ها نيم فصل را بدون حق استفاده از بازيکنان جديد سپري کرده اند.

به اين اسامي بنگريد: مهدي قائدي، اللهيار صيادمنش، روح ا... باقري، مرتضي تبريزي و گونسالوس. اينها تنها گوشه اي از بازيکنان هجومي استقلال محسوب مي‌شوند که قابليت بازي درخط حمله را دارد و مي‌توانند به عنوان گلزن در ترکيب استقلال به ميدان بروند. ايضاً به اين اسامي بايد نام محسن کريمي، داريوش شجاعيان، طارق همام و پاتوسي را هم اضافه کرد. رضا آذري جوان تازه کار آبي‌ها هم درخط حمله بازي مي‌کند؛ مجموعه اي کامل که تلفيقي از تجربه و جواني را با هم خود دارد. بازيکناني که هم در قالب بازي سريع مي‌گنجند و هم بازي مستقيم و فيزيکي.

سرمربي استقلال نيز بي ميل نيست به دليل تعدد بازيکن تيمش را با آرايش هجومي وارد ليگ کند. البته اين يک بخش ماجراي حل بحران نيمکت نشيني است اما درعين حال سرمربي استقلال اگر مي‌‌خواهد با اين ترکيب ايده ال و بي نقص به توفيق برسد، بايد هنر استفاده از اين مجموعه را هم داشته باشد و تيمي را پديد آورد که در ميانگين گلزني نيز شرايط مطلوب تري را ايجاد کند. به نظر مي رسد استقلالي ها در نيم فصل دوم سيمايي متفاوت تر و چهره اي کاملاً مدعي خواهند داشت و تيم هايي مانند سپاهان در مسير قهرماني بايد خيلي مراقب آنها باشند.