یک متخصص اطفال گفت: علت بی‌میلی کودک به بازی‌ با هم‌سالان ممکن است به وضعیت جسمی، روحی روانی و یا وضعیت اجتماعی، اقتصادی خانواده مربوط باشد.

علی محتشمی درباره علت عدم تمایل کودک به بازی با کودکان دیگر، اظهار کرد: علت این بی‌میلی به وضعیت جسمی، روحی و روانی، وضعیت اجتماعی و اقتصادی خانواده‌ کودک باز می‌گردد،‌ عواملی ناراحت کننده که او را به انزوا می‌کشاند و از بازی با بچه‌های دیگر فراری می‌دهد.

این متخصص اطفال بیان کرد: از جمله علل عمده بی‌میلی کودکان می‌توان به ضعف در سلامتی جسمانی اشاره کرد؛ ممکن است کودکی دچار ضعف جسمانی باشد؛ به‌طور مثال خیلی زود از جست‌وخیز خسته شود یا نفس تنگی پیدا کند یا بیماری‌هایی داشته باشد که اجازه ندهد او فعالانه بازی کند، در این صورت ترتیبی بدهید که معاشرتش با بچه توام با بازی‌های فکری مناسب و جنب و جوش کمتر باشد.

محتشمی با اشاره به اینکه کودک به دلیل تفاوت‌هایی که با سایرین دارد با آنها نمی‌جوشد، بیان کرد: این تفاوت‌ها از اجبار کودک به استفاده از عینک ذره بینی قطور گرفته تا لکنت زبان او و حتی هوش فوق العاده او می‌تواند باشد که میل به گوشه گیری را در کودک تقویت می‌کند یا گاهی او را چنان حساس و آسیب پذیر می‌سازد که با کوچک‌ترین تمسخر و یا سرزنش سایر کودکان می‌رنجد و از معاشرت با آنها زده می‌شود.

کودکان خجالتی در پیدا کردن دوست مشکل دارند

وی گفت: گاهی هم یک کودک خجالتی است و برایش مشکل است که در دوستی با بچه‌های دیگر پیشقدم شود؛ در چنین مواردی مشکل او خیلی ساده و فقط با تشویقی آرام و تدریجی حل می‌شود، نصیحت و پند و اندرزدادن و تأکید بر اینکه «اینقدر یک گوشه ننشین، دیگر بزرگ شده ای» یا «چرا تو هم نمی‌روی با بقیه بچه‌ها بازی کنی» این گونه صحبت‌ها بر ترس کودکان می‌افزاید.

این متخصص اطفال ادامه داد: بهتر است به تدریج دایره دوستی‌ها را وسیع‌تر کنید و ابتدا از دعوت یک یا دو کودک همسن و سال او به خانه خودتان آغاز کنید یا می‌توانید چندین بار همراه کودک خود به تماشای بچه‌هایی که مشغول بازی هستند بروید تا کودک ضمن تماشای آنها، لذتی را که از بازی با هم می‌برند درک کند و علاقه‌مند بشود که خودش هم از این لذت سهمی داشته باشد.

طرد شدن کودک، به دلیل لوس بودن

محتشمی افزود: گاهی لوس و پرتوقع بودن کودک موجب می‌شود که از سوی گروه همسالان طرد شود لذا به والدین توصیه می‌شود که ضمن ابراز محبت و مهربانی نسبت به کودک اصول اخلاقی و انسانی و احترام به حقوق دیگران را هم به کودک خود بیاموزند که بهترین روش در این مورد این است که والدین خود الگوی قابل تقلید برای آنان باشند.

کم حوصلگی مادر، دلیلی برای گوشه‌گیری کودک

وی بیان کرد: گاهی مادر، چون حوصله سر و صدا و شلوغی بچه‌ها را ندارد، یا از این می‌ترسد که کودکش به علت معاشرت با بچه‌های شرور بی ادب بار آید، یا حوصله و وقت سر زدن به بچه‌های مشغول بازی را ندارد، طوری با کودک رفتار می‌کند و در مقابل خواست او به بازی با سایر کودکان واکنش نشان می‌دهد که او را از بازی باز می‌دارد و به سوی انزوا سوق می‌دهد.

این متخصص اطفال ادامه داد: مثلاً مادری که می‌گوید: «اجازه نمی‌دهم که با پسر همسایه بازی کنی، چون او بچه شروری است»؛ کودک خود را از یک بازی که ممکن است خیلی هم آموزنده و لذت بخش باشد محروم می‌کند و بعد با گفتن جمله‌ای نظیر «بیا با خواهر کوچکت بازی کن» او را به کلی از بازی روگردان می‌سازد.

محتشمی یادآوری کرد: خواهر کوچکی که تازه می‌خواهد راه رفتن را بیاموزد همبازی خوبی برای یک بچه سه، چهار ساله که احتیاج به نقشه کشیدن و دویدن و خندیدن دارد، نیست بنابراین هوشیاری و دقت مادر و پدر در انتخاب همبازی‌های مناسب برای کودک نقش بسیار مهمی در افزایش تمایل کودک به بازی با سایرین دارد.