نصف جهان: پيکر اسدا... عسگر اولادي، سياستمدار و فعال اقتصادي ايران که روز جمعه درگذشت، یکشنبه تشييع مي شود.  او يکي از مشهورترين نماد‌هاي تجارت سنتي و بازار در ايران بود. اين تاجر سرشناس،  86 سال در اين دنيا زندگي کرد و 63 سال آن را به تجارت مشغول بود.

همين دو هفته پيش بود که در گفتگو با ويژه‌نامه «سفر» روزنامه «همشهري» از سفرهاي متعدد خود به نقاط مختلف جهان گفت و خبرنگار، ناگاه در ميانه، اين پرسش را هم با او در ميان نهاد: «حاج آقا! شما به سفر آخرت هم فکر مي‌کنيد؟» و او در پاسخ به آن پرسش گفته بود: «‌زياد به سفر آخرت فکر نمي‌کنم.» و وقتي پرسيده شد: «يعني براي‌تان، مسئله و دغدغه نيست؟» توضيح داده بود: «نه، من موظف هستم به وظايف خودم عمل کنم. هر جا بتوانم عمل مي‌کنم. هر جا هم که نمي‌شود لابد مشکلي بوده است. پس جاي نگراني نيست. وقتي هم که به سفر آخرت رفتيم ديگر خودشان ما را پيش خواهند برد. نگراني ندارد که!»

اخبار فراواني پيرامون ثروت عسگر اولادي منتشر مي شد تا جايي که يک دهه قبل نام وي را در فهرست پولدارترين تاجران ايراني قرار دادند. بعدها البته در مصاحبه هايش از ميزان ثروتش سخن گفت. وي سال ها قبل، وقتي پرايد 20 ميليون تومان بود مي گفت اگر پرايد 20 ميليون مي ارزد من حق دارم بنز 90 ميليوني سوار شوم.

القاب «آقاي بازار» و «سلطان بازار» يا «سلطان خشکبار» را روزنامه‌نگاران اقتصادي براي عسگر‌اولاديِ بازرگان به کار بردند و اگر چه اوايل نمي‌پسنديد اما بعدتر خوشش هم مي‌آمد! البته در آن زمان «سلطان» بار مثبت داشت و هنوز اصطلاحاتي چون «سلطان رشوه» و «سلطان سکه» باب نشده بود. بامزه‌ترين لقب اما «حاجي ترانسفر» بود که يک روزنامه اقتصادي و در رديف سوم فهرست ميلياردرهاي ايران در اوايل دهه 80 براي او به کار برد و ناخُرسند شد و حتي تهديد به شکايت هم کرد ولي بعدتر که دانست روزنامه‌نگاري از سر ذوق و علاقه به اقتصاد آزاد ابداع کرده کوتاه آمد و ديگر حساسيت، نشان نداد.

سال گذشته در گفتگويي با يک روزنامه درباره ثروتش گفته بود: «بعضي‌ها مي‌گويند من هفتمين فرد ثروتمند ايران هستم حتي بعضي‌ ديگر مي‌گويند چهارمين ثروتمند ايراني هستم. اما من هفت هزارمين ثروتمند هم نيستم.» برخي به وي لقب ثروتمندترين مرد ايران را داده بودند اما توضيحات وي درخصوص ثروتش همواره جذاب و خواندني بود.

وي گفته است: «در تمام تهران يک انبار دارم، يک دفتر کار دارم و يک خانه. البته قيمتشان بالاست. خانه‌ام خيابان فرشته است. انبارم بزرگ‌ترين انبار تهران است. اينها را دارم اما نمي‌توانم بگويم اين افسانه‌سازي‌ها (درباره ثروتم) درست است.»

سال 1390 نيز در گفتگويي درباره ميزان ثروتش گفته بود: «من از کم به زياد رسيدم. مثالش خانه‌هايم است. اولين خانه‌ام را 5600 تومان، دومي را 33 هزار تومان، سومي را از درخشش، وزير فرهنگ شاه معدوم 140 هزار تومان، چهارمي را 500 هزار تومان و پنجمي را 140 ميليون تومان خريدم. اکثر اين خانه‌ها را هنوز دارم آنها را اجاره داده‌ام و هيچ‌ يک را نفروخته‌ام. وجوهات شرعي و ماليات‌هايم را داده‌ام. هرگز با دارايي چانه نمي‌زنم. انفاق مي‌کنم. مسجد و درمانگاه و مدرسه مي‌سازم و خدا به من کمک کرده است. من هيچ مالي در خارج کشور ندارم. فقط دفاتري در هامبورگ، دبي و لندن دارم که دفاتر تجاري‌ام هستند. من افتخار مي‌کنم که ميلياردر هستم. همان خانه 5600 توماني امروز بيش از 1/5 ميليارد تومان مي‌ارزد. پس ميلياردر شدن کاري ندارد. خانه‌اي که 140 هزار تومان خريدم امروز يک ميليارد تومان مي‌ارزد، خانه ديگرم در خيابان وليعصر 1300 متر مساحت دارد و حساب کنيد چقدر مي‌ارزد. چرا بگويم گدا هستم؟»