نصف جهان: یعنی بعضی از توجیهات بازیکنان درباره برخی اتفاقات آنقدر عجیب و مسخره است که به آدم بر می‌خورد. جوری عملکرد و حرف‌هایشان را توجیه می‌کنند که دو تا شاخ روی سر ملت سبز می‌شود. مثلاً محمدحسین کنعانی‌زادگان بعد از اتفاقات دربی مصاحبه کرد و گفت: «من توپ را بیرون زدم. متأسفانه هواداران استقلال واکنش نشان دادند. مرتضی تبریزی هم تخت سینه من زد و همه این را دیدند. بعد از آن هم که با سنگ زدند و سرم شکست. این هم فدای یک تار موی تک تک این پرسپولیسی‌ها!» می‌بینید؟‌ طرف به جای اینکه توپ را آرام به سمت توپ‌جمعکن‌ها پاس بدهد، به سمت هواداران استقلال شوت کرده و می‌گوید متأسفانه هواداران استقلال واکنش نشان دادند! بعد هم ادعا می‌کند که تبریزی تخت سینه او زده است. در حالی که صحنه آهسته نشان می‌دهد که احتمالاً فقط یکی از انگشتان دست تبریزی به سینه او برخورد کرده است. نفر بعدی که توی چشم مخاطب زل می‌زند و توجیه می‌کند سعید آقایی است. او در آخرین مصاحبه‌اش گفته: «اصلاً ایراد آن عکس چیست؟ غیر از این است که من در عکس یک کبوتر را نجات می‌دهم؟ آیا آن عکس چیزی دیگری را نشان می‌دهد؟» البته که آن عکس چیزهای دیگری را هم نشان می‌دهد. مثلاً لنگی که دور گردن کبوتر بسته شده است. حالا شما نمی‌خواهی این لنگ را ببینی، نبین. اما توقع نداشته باش که مردم هم آن را نبینند! نفر بعدی مرتضی تبریزی است که مدعی شده به دلیل عصبانیت از تعویض به کلمن لگد نزده است. راستش ما می‌خواهیم باور کنیم اما نمی‌شود! چون این اولین بار نیست که شما 80 دقیقه داخل زمین کاری نمی‌کنی و تازه از تعویضت ناراحت هم می‌شوی! اگر یکی از این لگدها را درست به توپ بزنی، هم گل می‌شود، هم هواداران علیه تو شعار نمی‌دهند و هم اینکه تعویض هم نمی‌شوی. می‌خواهی یک بار امتحان کنی؟