نصف جهان: روزنامه «ايران» در شماره روز گذشته اش طي گزارشي به موضوع دورکاري در شرايط کرونايي پرداخته و نوشته: «کارشناسان سال هاست از مزاياي دورکاري حرف مي‌زنند و از لزوم زيرساخت‌هاي ضروري براي همه گيري بيشتر آن مقاله و يادداشت مي‌نويسند و دولت‌ها يکي پس از ديگري از دولت الکترونيک و خدمات آنلاين، براي کاستن از بوروکراسي اداري و بالا بردن کيفيت خدمت و صرفه جويي در وقت مي‌گويند اما از قرار معلوم اين کروناست که تمامي اين ايده‌ها و کارهاي نصفه نيمه را به مرحله اجرا درآورده است.»

اين روزنامه در ادامه گزارش خود نظر دو شهروندان تهراني درباره موضوع دورکاري را هم آورده که آنها در گفتگو با «ايران» به نکات جالبي اشاره کرده اند:

مرتضي، کارفرماي يک شرکت فني مهندسي: «ما با همه همکاران قرار گذاشتيم تا ساعت11 صبح آنلاين آخرين گزارش‌ها را به يکديگر بدهيم و از پيشرفت کار مطلع شويم اما ناگهان ديديم وسط بحث جاي صورت يک نفر خالي است. او بعد از چند دقيقه برگشت و با عذرخواهي گفت نزديک بود کتري چاي روي اجاق بسوزد. طبعاً همه خنديديم اما واقعيت اين است که اين وضعيت باعث کندتر شدن روند کار مي‌شود و اين تازه يک مثال ساده‌ است.»

 منصوره، کارمند يک شرکت واسط بيمه‌اي که همراه با 20 کارمند ديگر شرکت تا قبل از شيوع کرونا هر روز ساعت 8 صبح به دفتر کارشان در خيابان اندرزگو مي‌رفته‌اند و حالا تقريباً يک ماه تمام است که در فضاي آنلاين فعاليت مي‌کنند: «من مانده‌ام چرا رئيس ما در اندرزگو دفتر گرفته و اين همه اجاره مي‌دهد وقتي ما مي‌توانيم به راحتي در خانه کار کنيم و جواب مشتري‌ها را بدهيم؟»