یکی از هفت تکاور بازمانده از عملیات مروارید می‌گوید: خیلی جالب است یک گلوله آرپی جی به اتاقک برج کنترل زدیم و با همان یک گلوله آرپی جی، درها باز شد و همه عراقی‌ها بیرون آمدند و ما شروع به اسیرگرفتن از آنها کردیم.

امیر سرتیپ دریادار ناصر سرنوشت در گفتگو با خبرآنلاین در تشریح عملیات موفقیت آمیز مروارید که منجر به نامگذاری 7 آذر به نام روز «نیروی دریایی» شد گفت: برنامه‌ریزی کردیم طبق دستور باید پایانه های نفتی عراق را از بین می بریم. اول در عملیات شهید صفری سکوی الامیه منهدم شد و بلافاصله عملیات مروارید درباره سکوی نفتی البکر به اجرا درآمد. وسعت سکوی البکر 3 هزار متر در 1500 متر بود که شش نفتکش 300 هزار تنی در یک زمان می توانستند کنار آن پهلو بگیرند و نفت خام عراق را دریافت کنند و به کشور مقصد ببرند. برای ما خیلی مهم بود که بتوانیم شریان های حیاتی عراق را ببندیم تا نتواند دیگر در منطقه کاری کند. بر همین مبنا تصمیم گرفته شد که سکوی البکر منهدم شود.

این بازمانده از ناوچه همیشه جاوید پیکان و عملیات مروارید اظهار داشت: در پایان طراحی عملیات داوطلبانه به جناب ناخدا مدنی نژاد گفتیم نیاز نیست برای از بین بردن یک پایانه نفتی همه نیروی دریایی ایران را درگیر عملیات کنیم چون عراق در سطح و استعدادی نیست که چنین نیرویی بخواهد. بر همین اساس اجازه دادند با هفت تکاور این عملیات را به انجام برسانیم.

سرنوشت با بیان اینکه با هفت تکاور توانستیم سکوی البکر را منهدم کنیم، یادآور شد: هدف اصلی از عملیات مروارید انهدام نیروی دریایی عراق بود. وضعیت شمال خلیج فارس طوری است که عراق دسترسی مستقیم به دریا ندارد و بنادر ام القصر و بصره در ابتدای هویزه و خور عبدا... ورودی شان از طریق رودخانه و خورهایی که آنجا وجود داشت بود بنابراین شناورهای عراقی به محض آنکه به دریا می آمدند دوباره بر می گشتند و در خورها پناه می گرفتند. ما برای درگیری و ارتباط مستقیم با دشمن باید آنها را به نحوی به دریا می کشاندیم و دیدیم بهترین راه آن است که به عنوان یک طعمه از خودمان استفاده کنیم، برویم سکوی البکر را بگیریم و آنها را تحریک کنیم که به دریا بیایند که خوشبختانه این عملیات با موفقیت و با همکاری خلبانان شجاع هوادریا انجام شد.

وی با اشاره به نحوه تسخیر سکوی البکر افزود: تمام راه های نفوذی دشمن را می دانستیم و می دانستیم از کجا نزدیک شویم بنابراین زاویه ای را آمدیم که هلیکوپترهای عراقی برای تعویض نیروهایشان می آمدند. این راه را شناسایی کرده بودیم، عراقی ها کاملاً غافلگیر شده بودند، به محض پیاده شدن می دانستیم کجا را باید بزنیم چون تمام نیروهای نگهبانی و گشتی عراقی در اتاقک برج کنترل و مرکز این سکوی بزرگ سه طبقه حضور داشتند وقتی پیاده شدیم خیلی جالب است یک گلوله آرپی جی به ساختمان اصلی زدیم و با همان یک گلوله آرپی جی در ها باز شد و همه عراقی ها بیرون آمدند و ما شروع به اسیرگرفتن آنها کردیم.

سرنوشت اظهار داشت: تعداد زیادی بیش از 50 نفر اسیر گرفتیم. دو تکاور ما مشغول بستن اسرا بودند، سریع خواستیم اسرا را منتقل کنیم چون آنها منبع اطلاعاتی خوبی برای ما محسوب می شدند، بلافاصله از ساحل ناوچه پیکان آمد البته ناخدا همتی فرمانده ناوچه موشک انداز پیکان پشت بی سیم به من گفت دو واحد عراقی دارند از خور عبدا... بیرون می آیند بعد از انهدام آنها انتقال اسرا را انجام می دهد. ناوچه پیکان رفت آن دو واحد را منهدم کرد، تعدادی هم اسیر گرفت بعد به سکو آمد اسرای مستقر در سکوی البکر را سوار کرد و به ساحل برد. وی درباره مدت زمان پیاده شدن هفت تکاور ایرانی بر سکوی البکر تا تسخیر کامل سکو گفت: ما ساعت 2 بعد از ظهر پنج آذر روی سکو پیاده شدیم و ساعت 4 و 20 دقیقه اعلام کردیم سکو را کامل پاک سازی کرده و در اختیار داریم و بیش از 50 نفر اسیر گرفتیم. منطقه امن را نیز برای پهلوگیری ناوچه پیکان مشخص کردیم. وی ادامه داد: بعد از تسلط بر سکو کار دیگر ما به اهتزاز درآوردن پرچم جمهوری اسلامی ایران بود یعنی پرچم کشور را باید روی دکل اصلی بالا می بردیم تا نشان دهیم سکو را گرفتیم و همین باعث تحریک دشمن می شد تا به دریا بیاید. به این منظور من برای نصب پرچم ایران در بالای سکو 400 پله را بالارفتم و پرچم را نصب کردم. آنجا دیدم یک ناوچه دشمن در سکوی الامیه (سکوی کناری) کمین گرفته بلافاصله پایین آمدم با هوادریا تماس گرفتم، خلبان تیزپرواز نیروی دریایی ناوچه عراقی را منهدم کرد.

این بازمانده از عملیات مروارید اظهار داشت: ما با در اهتزاز نگه داشتن پرچم جمهوری اسلامی ایران بر سکوی البکر توانستیم نیروی دریایی عراق را به تدریج به دریا بکشانیم و یگان های شناور، ناوچه پیکان، هفت افسر تکاور روی سکو و هوادریا از عصر پنج آذر 59 تا روز 6 آذر با عراقی ها درگیری داشته باشیم. در نهایت آن عملیات منجر به انهدام 13 فروند میگ ، هفت فروند ناوچه اوزا، دو فروند ناو نیروبر عراقی شد و می توان گفت تقریباً نیروی دریایی عراق به کلی در این عملیات از بین رفت.