نصف جهان: براساس داده های لحظه ای مرکز آمار ایران، تعداد جمعیت کشور بیش از ۸۴ میلیون نفر است که طبق استانداردهای بهداشت و درمان باید ۴۰۰ هزار پرستار در مراکز درمانی و بیمارستانی کشور مشغول به کار باشند، اما تنها حدود ۱۵۰ هزار پرستار در کشور وجود دارد و پرستاران مشغول به کار در شرایط کرونایی فشار کاری سه برابری را تحمل می‌کنند. این در حالی است که در سال گذشته مبلغ کارانه ماهانه یک پرستار ۸۰۰ هزار تومان بود اما دولت این مبلغ را برای تسویه چهار ماه کارانه پرداخت کرده است.

تعداد کم پرستاران و طبیعتاً فشار کاری بالا، موجب شده که در شرایط کرونایی  ۳۵ هزار پرستار به کرونا مبتلا شود. اما بیماری، قرنطینه، مشکلات جسمی و... همه‌ ماجرا نیست، برخی از پرستاران به علت فشار کاری مجبور به ترک کار شده اند. برخی دیگر نیز به فکر مهاجرت افتاده اند.

شریفی‌مقدم، دبیرکل خانه پرستار در این باره می‌گوید: در داخل کشور از پرستارها حمایت نمی‌شود، مشوق های درآمدی وجود ندارد، فشار کاری بالاست، تعداد پرستاران نسبت به جمعیت خیلی کمتر از استاندارد جهانی است. اما مشوق های مالی و حمایتی برای پذیرش پرستار از کشورهای دیگر بالاست و در شرایط کرونایی هم بیشتر شده. حتی قوانین مهاجرت در برخی از کشورها تسهیل شده و برای پرستاری کردن از بیمار کرونا میزان حقوق پرداختی در خارج از کشور بسیار بالاست. طبیعی است که پرستاران ما هم به فکر مهاجرت می‌افتد.

به گفته او، اقدام به مهاجرت پرستاران نسبت به سال گذشته پنج برابر شده. اگر در سال گذشته ۵۰ نفر قصد مهاجرت داشتند، امسال ۲۵۰ نفر برای مهاجرت اقدام می‌کنند. ۵۰ هزار پرستار بیکار داریم که طبیعتاً در بین این گروه اقدام به مهاجرت بیشتر است.