نصف جهان: معیارهای بسیاری وجود دارد تا هر فرد یک شهر را برای سکونت خود انتخاب کند. گاهی این انتخاب ها از روی اختیار است و گاهی از روی اجبار .

سکونت امروز مردم ایران، ارثی است. بدین معنا که چون خانواده و نسل های قبلی او در این نقطه جغرافیایی زیسته اند پس او نیز به تبع آنها در این مکان زندگی می کند تا زمانی که شرایط دیگر برای ادامه زندگی میسر نباشد.

بحران های فراوانی در اصفهان وجود دارد که هرکدام می تواند به تنهایی باعث مهاجرت خیل عظیمی از مردم شهرهای مختلف شود.

آلودگی هوا، خشکسالی، وجود صنایع و آلوده کردن زیست بوم منطقه و محیط زیست،آلودگی آب، فرو نشست زمین و خلاصه هر آنچه خوبان همه دارند!

اصفهان یکجا همه را باهم دارد.

با تشدید این شرایط دور نیست که مردم شهر اصفهان از این شهر مهاجرت کنند و اصفهان خالی از سکنه گردد.حال باید دید مسئولین این شهر و در نگاه کلان تر مقام های ارشد کشوری برای خروج از این شرایط چه تدبیری اندیشیده اند؟!

پدیده مهاجرت از روستاها و شهرستان ها به اصفهان هر روز افزایش پیدا می کند. زیرا شرایطی که در اصفهان در حال شکل گیری است ابتدا در این مکان ها به وقوع پیوسته و مردم آن چاره ای جز مهاجرت ندیده اند چون شرایط زندگی دیگر مهیا نبوده و به معنای دیگر چاره ای به جز کوچ ندیده اند.

اصفهان این روزها شلوغ تر از روزهای دیگر است وشاید مهمترین دلیل آن خشکسالی باشد. پدیده ای که امروز رفته رفته رنگ گرم تری به خود گرفته و شاهد هستیم استان های مرکزی ایران سعی دارند به نحوی با آن مقابله کنند.

شاید تا چند سال آینده بالاترین میزان جرم در اصفهان مربوط به دزدی آب باشد؛ «دزدی آب معدنی»، «زورگیری بخاطر یک لیوان آب» ، «قتل بخاطر اختلاف در نوشیدن آب» ،« آدمربایی بخاطر چند لیتر آب». این عناوین شایدخیالی و خنده دار به نظر بیایند اما با این رویه دور از انتظار نیست فقط کافی است مسئولین با همین فرمان ادامه بدهند.

در فرهنگ فارسی و ایرانی، آب مترادف با آبادی و آبادانی دانسته شده است. این بدان معناست که زندگی و تمدن با آب گره خورده و نمی توان صورت حیات و زندگی را در جایی تصور کرد که آب در آنجا وجود نداشته باشد.

تمدن های بزرگ قدیمی همواره در کنار رودها و یا حوضه آبریز آن شکل گرفته اند. هرچند که انسان از طریق چاه و قنات و یا چشمه ها به آب های زیرزمینی دسترسی دارد ولی این دسترسی به شکلی نیست که بتواند گروه های بزرگ انسانی را در یکجا جمع کند و تمدن های بشری را موجب شود. از این رو همواره تمدن ها در کنار آب های بزرگ و رودها و نهرها تشکیل شده است که دسترسی انسان به منابع آبی را به سادگی فراهم می آورد.

اصفهان در طول تاریخ بیش از هر اجتماع شهرنشینی دیگری با زاینده رود معنا و مفهوم یافته است.شکل گیری هسته اولیه شهر اصفهان در کنار زاینده رود، به تجمع مردم در قریه شهرستانه(محل پل شهرستان فعلی) و دهکده و جی باز می گردد. پل شهرستان به عنوان یکی از معدود آثار تاریخی پیش از اسلام در اصفهان شاهدی بر این کانون شهری است.

این روزها با باز شدن آب زاینده رود عده ای نگران هستند و عده ای خوشحال؛ عده ای می گویند که اگر آب پشت سد نیست پس چرا آن را باز کرده اید، که چند روز دیگر در فصل بهار و تابستان خشکسالی اصفهان را فرا بگیردو مجبور به جیره بندی شوید؟

عده ای دیگر می گویند آب هست و با باز شدن سد نشان می دهد که مسئولین همه واقعیت ها را نمی گویند. عده ای نیز در حال زندگی می کنند و می گویند حالا که آب باز شده فعلاً این چند روز غنیمت است و با رفتن کنار آن، قلیان کشیدن، عکس گرفتن، خوردن صبحانه،نهار و شام در جوار رودخانه باید از باز شدن آب بهره جست.

کشاورزان اصفهانی با اعتراض خود آب می گیرند، از آن طرف هم مسئولین بایک نامه آب را می بخشند و این وسط مردم می مانند  پس چاره ای نمی ماند جز صبر و تحمل کردن تا زمانی که عرصه بر آنها تنگ بیاید و مجبور به مهاجرت شوند.

اصفهان شاید وقتی دیگر پُر باشد از خالی و  کسی در این شهر رفت وآمد نکند.