تفاوت بزرگ سپاهان و الدحیل در کیفیت بازیکنان تهاجمی‌شان بود.

در شبی که سپاهان با غیبت بی‌موقع شهریار مغانلو و فرشاد احمدزاده به دلیل محرومیت مواجه بود، نرخ هدر دادن فرصت‌ها در بازی مقابل الدحیل به رقم عجیبی رسید.

سپاهان در یک نمایش کاملاً تهاجمی بیش از 10 فرصت برای باز کردن دروازه‌ حریف خود داشت که تنها 2 بار موفق شد توپ را از خط دروازه الدحیل عبور بدهد؛ تازه یکی از این گل‌ها از روی ضربه‌ کاشته و شوت از راه دور به‌دست آمد.

این در شرایطی بود که الدحیل با بازیکنان باکیفیتی مثل اولونگا و ادمیلسون بار خود را در این بازی بست؛ در حالی‌که سپاهان می‌توانست چه در نیمه اول و چه در نیمه دوم با استفاده از فرصت‌ها دست پر از این میدان بیرون بیاید.

این یک شب ویژه برای محرم نویدکیا هم بود که بازهم ضعف دفاعی و عدم فرصت‌طلبی حمله‌ورانش را از نزدیک مشاهده کرد؛ اتفاقی که باعث شد تیم او نه‌تنها فرصت صعود را از دست بدهد، که با شکستی سنگین از لیگ قهرمانان آسیا بیرون بروند.