اگر محرم نویدکیا دوست دارد کماکان به همکاری‌اش با باشگاه سپاهان ادامه دهد، باید هر چه زودتر دو ایراد اصلی تیمش را برطرف کند.

در اینکه سپاهان فوتبال تماشاگرپسندی ارائه می‌کند، جای شکی وجود ندارد منتهی هیچ الزامی نیست که فوتبال زیبا، منجر به کسب نتیجه شود و به همین دلیل است که سپاهان نه در لیگ برتر موفق بوده، نه در جام حذفی و نه در لیگ قهرمانان آسیا.

سپاهان در طول دو فصل گذشته دو ایراد بزرگ داشته است. ایراد اول، ضعف ساختار دفاعی این تیم است که باعث می‌شود دروازه سپاهان به راحتی باز شود. نویدکیا در نیم فصل با جذب مظاهری و نیمکت‌نشین کردن کریستوفر کنت امیدوار بود که این ضعف تا حد زیادی برطرف شود اما کافیست به آمار دفاعی سپاهان در مرحله گروهی لیگ قهرمانان آسیا نگاه کنید تا متوجه شوید تنها پاختاکور ازبکستان و الغرافه قطر در بین تیمهای غرب آسیا، گلهای بیشتری به نسبت سپاهان دریافت کرده‌اند.

جدا از ضعف دفاعی سپاهان، این تیم هر چقدر در خلق موقعیت، موفق عمل می‌کند، به همان راحتی موقعیتهایش را از دست می‌دهد. موردی که در لیگ قهرمانان، بیش از حد به چشم آمد و در هر دو بازی رفت و برگشت مقابل الدحیل، مهره‌های هجومی سپاهان قدر موقعیتهایشان را ندانستند تا این تیم، در همان مرحله گروهی با لیگ قهرمانان خداحافظی کند.