مریم محسنی: صدور بیش از 2000 پروانه ساختمانی به صورت الکترونیک در شهر اصفهان طی سال جاری نشان از دمیده شدن جان تازه در روند اجرای پروژه های عمرانی اصفهان دارد؛ پروژه هایی که بخشی از آنها بافت های فرسوده ای هستند که همچنان به عنوان یک چالش نخ نما شده و یک تهدید بالقوه برای اصفهان به شمار می روند.

اکنون اما به نظر می رسد که این بافت ها زیر ذره بین مدیریت شهری قرار گرفته است چرا که به گفته معاون شهرسازی و معماری شهرداری اصفهان شاهد رشد آمار صدور پروانه ساختمان در بافت های فرسوده اصفهان بوده ایم.

آنطور که وحید مهدویان گفته: اقدامات شهرداری اصفهان در سال 1401 توانسته تا حدودی چالش های موجود در حوزه شهرسازی را برطرف کند و این اقدامات شامل افزایش صدور پروانه ساختمانی بوده است تا جایی که صدور پروانه در 7 ماه نخست سال 1402 به 2005 پروانه رسیده، در حالی که این رقم در مدت مشابه سال گذشته کمتر از 2000 پروانه بوده است.

به گفته معاون شهردار اصفهان، اکثر این ساخت و سازها مربوط به مناطق شمال شهر بوده است؛ مناطقی که از آن با عنوان حاشیه شهر نام برده می شود و اکثراً بافت های فرسوده و ناایمن هستند.

بنابر آمارهای موجود، منطقه یک با صدور حدود 46 پروانه ساختمانی بیشترین صدور پروانه در بافت فرسوده را در سال 1402 داشته، سپس منطقه 8 و سایر مناطق همچون 3،10،11،2،15،12 با توجه به ارائه مشوق های نوسازی بافت فرسوده  بیشترین آمار صدور پروانه را داشته اند که بر اساس پیش بینی هایی که در سال 1402 انجام شده این آمارها در سال جاری قرار است به بیش از 3000 پروانه برسد و طبق اظهارات وحید مهدویان منطقه 8 با صدور حدود 266 پروانه ساختمانی بیشترین آمار صدور را دارا بوده است.

صدور این تعداد پروانه در شهر اصفهان که بخش بزرگی از آن مربوط به بافت های فرسوده است می تواند نقطه امیدی برای بازآفرینی شهر باشد با توجه به اینکه اصفهان یکی از شهرهای پرجمعیت ایران به شمار می رود و همواره در معرض مهاجرت هایی است که باعث شده حاشیه نشینی و مشکل مسکن به مشکلات دیگر شهر افزوده شود.

از این رو همواره در برنامه های مدیریت شهری اصفهان و نیز برنامه های کلان دولت نوسازی بافت فرسوده یکی از موارد دارای اهمیت تلقی می شود، با وجود این و در طول سالیان گذشته همچنان این معضل باقی است.

دلایل این مسئله هم روشن است و بخشی از مشکلات به مسئولان و بخشی هم به مردم بازمی گردد. مسئولان و تصمیم‌گیران به اشتباه، بافت‌های فرسوده شهری را فقط به عنوان بستری برای ایجاد رونق در بازار مسکن می‌بینند تا از این طریق، جریان اقتصادی در سایر بخش‌های کشور رونق یابد. در حالی که اگر انگیزه و حمایت لازم برای مالکان این نوع بافت ها ایجاد نشود نمی توان در بازسازی این بافت ها موفق بود.

شاهد این مدعا هم کالبد فرسوده محلاتی است که سالیان سال است به همان شکل باقی مانده و هر روز وضعیتشان بدتر می شود و این در حالی است که وام های بافت فرسوده نیز نتوانسته علاجی برای این بافت ها باشد. از سوی دیگر مالکان این اماکن هستند که به دلیل ضعف مالی و یا مشکلات دیگر توان بازسازی نداشته و همین باعث شده که هر روز بر عدد بافت های فرسوده اصفهان افزوده شود.

علاوه بر این هنوز نتوانسته ایم با ایجاد جذابیت برای سرمایه‌گذاران بخش خصوصی برای رونق ساخت‌و‌ساز در بافت‌های فرسوده و تاریخی، آنطور که باید و شاید اقدام مؤثری انجام دهیم تا در بازآفرینی این بافت ها موفق شویم. محلاتی که در روزگاری نه چندان دور دارای حیات شهری قابل توجهی بودند اما اکنون به واسطه همین مشکلات نتوانسته اند مجدداً حیات شهری و سرزندگی خود را به دست بیاورند.