عقربه ها به نفع نامزدی سید ابراهیم رئیسی حرکت می کنند. این یک خبر نامناسب است برای محمد باقر قالیباف، سعید جلیلی و هر آنکس که می خواسته با تابلوی اصولگرایی در انتخابات اردیبهشت ماه شرکت کند. اتاق های فکر به او رسیده‌اند؛ همین هم هست که نشانه های ظهور او در این انتخابات هر روز پررنگ تر می شود. حالا چند روز است که کمپین حمایت از او در تلگرام هم راه اندازی شده است. همشهری های حامی او هم هر جا می نشینند رسمی و غیر رسمی می گویند شرایط برای حضور او مهیاست. آنها که در این مورد بررسی های لازم را انجام می دهند؛ نظرسنجی های میدانی را سفارش داده اند و وضعیت سرمایه اجتماعی رئیسی را می سنجند. فاکتورهای زیادی مد نظرند؛ شاید او همان نامزد نهایی اصولگرایان باشد.

شوک به محمد باقر قالیباف

اما حالا سئوال این است که واکنش چهره هایی که از میان اصولگرایان قصد نامزدی دارند به این اعلام کاندیداتوری چه خواهد بود؟ در سطح نخست این نامزدها می توان به محمد باقر قالیباف اشاره کرد. او برای بار سوم قصد کرده تا در انتخابات ریاست جمهوری حاضر شود. هر دو باری که قالیباف نامزد انتخابات شده بود درست در شرایطی که تصور می شده او شانس خوبی برای پیروزی دارد پدیده های پیش بینی نشده ای رخ داده که راهِ رفتن به پاستور برای او هموار نمانده است. این بار هم که او عزم پاستور کرده باز یک اتفاق غیر منتظره رخ داده است. چیزی که باعث شده او گلایه اش را از طریق اعلام عدم تمایل برای نامزدی در انتخابات توسط افراد نزدیک به خودش رسانه ای کند. اهل سیاست و آنها که با قالیباف آشنا هستند می دانند که او در انتظار روشن شدن فضای انتخاباتی برای انجام یک ریسک بزرگ است. او می داند که شکست برای بار سوم چه تبعاتی برای او می تواند داشته باشد.

اکنون اما جدای از برخی اتفاقات پیش بینی شده از جمله مخالفت طیف هایی از اصولگرایان یک اتفاق غیر منتظره ای در حال وقوع است. باز گویا قرار است شرایط نامزدی محمد باقر قالیباف درست در فاز جدی فعالیت ها از میان برود. ماجرا گویا از این قرار است که همان ها که می خواستند با او به میدان رقابت وارد شوند حالا نگاهشان به جای دیگری از جناح اصولگرایان دوخته شده؛ جایی که سید ابراهیم رئیسی ایستاده است؛ آنها او را ترجیح داده اند. قالیباف این را فهمیده است. می گویند او می تواند معاون اول رئیسی باشد. یک پله تنزل؛ آیا او می پذیرد؟

کناره گیری بدون شرط

از همه جالب تر موضع سعید جلیلی است. او کاملاً محافظه کارانه در این مورد عمل کرده؛ یک سکوت مبهم. رسانه هایش البته اندکی جلوتر رفته اند. یک کانال حامی او نوشته است: «امروز تاریخ همانقدر که ممکن است شیرین باشد،تلخ هم می تواند باشد لذا تاریخ جناح مؤمن و حزب اللهی تلخ است از این جهت که هیچ وقت حول یک عَلم جمع نشدیم نه اینکه نخواهیم چون بلد نبودیم نه اینکه نخواهیم بلد باشیم چون فکر می کردیم بلدیم! بله هنوز در نقطه صفر مرزیِ یک وحدت درست حسابی هستیم و تقریباً هیچ صراطی نمی توان متصور شد که این ره به سر منزل مقصود برسد. مع الوصف باید گفت انتخابات ۹۶ تنها امیدمان به یک شخص هست بله شخص...مدعی گفتمان و تشکیلات هستیم اما سرانجام یک شخص می تواند تمام معادلات را به هم بزند و همه را با تمام دلخوری ها جمع کند زیر یک بیرق. شاید تنها مثالش احمدی نژاد ۸۸ بود که بالاجبار یا به اختیار، با عشق یا با اکراه هر چه بود همه جمع شدند و تفرقه ای نبود. حال باید منتظر آن شخص ماند که می آید یا نه؟ امیدواریم که بیاید...» ذیل این مطلب عکسی از سید ابراهیم رئیسی درج شده بود.

با این تفاسیر به نظر می رسد که سعید جلیلی یک استراتژی ویژه برای مواجهه با چنین وضعیتی دارد. او که برای هیچ نامزدی حاضر به کناره گیری نشد در این مورد به خصوص جداگانه عمل خواهد کرد. رضایت او به کناره گیری برای ابراهیم رئیسی چندان سخت و وقتگیر نخواهد بود.

شاید ابراهیم رئیسی نامزد انتخابات شود اما برای وقوع چنین پدیده ای باید منتظر اتفاقات تازه تر هم باشیم. نگاه کنیم به حمایت این روزهای «جمنا» از فعالیت های ابراهیم رئیسی. همین است که تأکید می کنیم. این رویداد نیاز به مؤلفه های دیگری هم دارد. زمان همه چیز را معلوم می کند.