در فاصله‌اي کوتاه به زمان برگزاري انتخابات رياست‌جمهوري سال 96، از استاديوم پارس شهر شيراز رونمايي شد و روند ساخت اين ورزشگاه زيبا، به مرحله نهايي رسيد. طراحي ورزشگاه پارس شايد به اندازه ورزشگاه امام رضا(ع) در مشهد مدرن و هيجان‌انگيز نباشد اما باز هم به نظر مي‌رسد اين استاديوم از استانداردهاي لازم براي برگزاري بازي‌هاي بزرگ برخوردار است. ورزشگاه جديد شيراز، ظرفيتي نزديک به 50 هزار صندلي دارد و بعد از آزادي، يادگار امام(ره) و نقش‌جهان، چهارمين استاديوم بزرگ ايران به شمار مي‌رود. جايگزيني ورزشگاه پير و فرسوده حافظيه با استاديوم پارس، مي‌تواند شوق تماشاي فوتبال از نزديک را براي شيرازي‌ها احيا کند اما آنها قرار است در اين ورزشگاه به تماشاي بازي کدام تيم بنشينند؟‌شيراز حالا صاحب يک ورزشگاه درجه‌‌يک شده اما باشگاه‌هاي اين شهر، فاصله بسيارزيادي با سطح اول فوتبال ايران دارند. فجرسپاسي به عنوان محبوب‌ترين باشگاه شيرازي، در آستانه سقوط به رقابت‌هاي دسته 2 قرار دارد و برق نوين شيراز در بهترين حالت مي‌تواند در پايان اين فصل به ليگ‌يک برسد. با اين روند به نظر مي‌رسد ورزشگاه شيک شيراز براي مدت زيادي ميزبان هيچ جدال خاص و بزرگي نباشد و حقيقت آن است که هيچ چيز مثل عدم برگزاري بازي‌هاي فوتبال، يک استاديوم تازه‌ساز را در خطر نابودي قرار نمي‌دهد. گسترش استاديوم‌هاي بزرگ و جديد، شرايط را براي ميزباني شهرستان‌ها از تيم ملي فراهم خواهد کرد. اگر ورزشگاه‌هاي نو در فوتبال ايران با همين کيفيت حفظ شوند، شانس تصاحب ميزباني تورنمنت‌هاي ملي براي فدراسيون فوتبال ديگر روي عدد صفر متوقف نخواهد شد.