عصر ایران:در فضای امروز اصلاح طلبی جهانگیری می‌تواند نقش بهتر و پررنگ‎تری از عارف بازی کند. شاید بتوان گفت فصل میدان داری عارف به پایان رسیده و دوران جهانگیری آغاز شده است. جریان اصلاحات بعد از سال‌ها به یک راه و رسم مشخص سیاسی رسیده است. آنان از رهبری راهبردی استفاده می‌کنند و در کنار آن از یک فرماندهی در میدان هم سود می‌برند.

جریان اصولگرا بر این باور بود که بعد از سال88 دیگر جریان اصلاحات نمی‌تواند قد راست کند و به صحنه سیاسی کشور بازگردد اما حضور افرادی همچون عارف در انتخابات خرداد 92 و اسفند 94 باعث شد جریان اصلاحات بتواند بعد از چهار سال سخت باز هم در صحنه سیاسی کشور حضور پیدا کند. عارف بعد از این حضور موفق اما دچار یک انفعال شد. بسیاری از اصلاح طلبان انتظار داشتند معاون اول دولت اصلاحات در مجلس حضور پررنگی داشته باشد و همچون یک فرمانده در میدان عمل کند. فرماندهی که تمام قد بتواند جریان اصلاحات را هدایت کند. انفعال عارف باعث شد تا نگاه‌ها به سمت یک اصلاح طلب دیگر برود. کسی که در انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم نشان داد یک بازیگر ماهر و کارکشته در سپهر سیاست ایران است.

بسیاری اسحاق جهانگیری را یک مدیر اجرایی قوی می‌دانستند اما انتخابات نشان داد او سیاستمدار ماهری نیز هست. رفتار او در جریان مناظره‌ها باعث شد جریان اصلاحات به این فکر کند که می‌تواند روی نامزدی اسحاق جهانگیری برای انتخابات ریاست جمهوری 1400 فکر کند.

جهانگیری در کنار حضور درخشان در انتخابات ریاست جمهوری در تلاش است تا رابطه اصلاح طلبان با مقام معظم رهبری را بهبود بخشد و زمینه فعالیت بسیاری از آنها را فراهم کند. به نظر می‌رسد با نقش پررنگ جهانگیری در فضای سیاسی کشور او جای عارف در میان اصلاح طلبان را گرفته است. فرماندهی در میدان احتیاج به فردی عملگرا و فعال دارد. ویژگی‌هایی که در جهانگیری به خوبی قابل مشاهده است. در فضای امروز اصلاح طلبی، جهانگیری می‌تواند نقشی بهتر و پررنگ تری از عارف بازی کند. شاید بتوان گفت فصل میدان داری عارف به پایان رسیده و دوران جهانگیری آغاز شده است.