تیم ملی فوتبال ایران با تدابیر مرد پرتغالی یک بار دیگر به بزرگ‌ترین آوردگاه فوتبالی جهان رسید.

تیم ملی فوتبال ایران برای پنجمین بار موفق شد به بزرگ‌ترین آوردگاه فوتبالی جهان یعنی جام جهانی صعود کند؛ صعودی بی دغدغه و بدون نگرانی. هنوز به یاد داریم صعودهای قبلی را که تا مرز جان به لب شدن می‌رفتیم و به واقع می‌مردیم تا حریفان را می‌بردیم و در نهایت صعود می‌کردیم ولی این بار خبری از جان به لب شدن نبود و تیم ملی با اقتدار مثالزدنی برای دومین بار پیاپی به جام جهانی رسید.

شاگردان کارلوس کی‌روش پرتغالی الحق و الانصاف این بار با اقتدار هر چه تمام و به عنوان دومین تیم جهان با ثبت رکوردهایی بی‌نظیر به جام جهانی رسیدند. رکوردهایی که هر کدامشان برای جاودانه شدن یک تیم در فوتبال جهان کافی است؛ رکوردهایی در سطح آسیا و جهان که باید برای هرکدام از آنها سال‌های سال به سختی کار کرد و ممارست به خرج داد تا بتوان هر کدام از آنها دوباره شکست و بحق این بار این صعود با جوانانی به دست آمد که بسیاری از آنها تا قبل از آغاز دور جدید مقدماتی جام جهانی هیچ نشانی از آنها نبود اما با شناختی درست و دقیق به پیکره تیم ملی فوتبال ایران اضافه شدند تا با درایت کادرفنی و تلاش همه مسئولان فوتبال کشور یک افتخار بزرگ برای تیم ملی فوتبال ایران به دست بیاید.

صعود شماره 4 برای مرد پرتغالی

صحبت از کادرفنی و در رأس همه آنها کارلوس کی‌روش به میان آمد؛ مردی که حالا برای چهارمین بار با سه تیم مختلف به جام جهانی می‌رسد تا دیگر هیچ منتقدی در شقیقه‌اش فعلاً تا مدت‌های مدیدی خیال انتقاد غرض ورزانه خطور نکند. کی‌روش اگر چه طی شش سال حضور در فوتبال ایران و به ویژه طی سه سال اخیر مصائب زیادی را برای آماده‌سازی تیم ملی متحمل شد اما نشان داد کارش را خیلی خوب بلد است و با یک پیروزی دیگر تیمش را با عده‌ای جوان کم ادعا به جام جهانی رساند؛ جوانانی مانند عزت‌اللهی، کریمی، پورعلی گنجی، آزمون و ... هرچند که در این بین خیلی‌ها به نحوه رفتار کی‌روش در برخورد با منتقدین و مشکلات به وجود آمده ایراد می‌گرفتند و هنوز هم به آن نقد دارند اما مرد پرتغالی نشان داد اگر هم برخورد نابجایی صورت گرفته همه برای موفقیت تیم ملی بوده است!هر چند شاید اگر روی کی‌روش مدیریت بهتری می‌شد این رفتارهای ناهنجار کمتر می‌شد و یا حداقل خیلی زودتر جلوی آنها گرفته می شد.

تلألؤی صعود در چشمان مرد 64 ساله پرتغالی چقدر زیبا بود؛ آنجایی که حاصل زحماتش را می‌دید و چه بسا این مرد کاربلد و متخصص از حالا تا جام جهانی با انرژی و توان جوانی 18 ساله تیمش را برای افتخارآفرینی دیگری آماده کند. حالا دوران کی‌روش کبیر در فوتبال ایران ادامه پیدا کرده و چه بسا توقع کسب نتایج لازم این بار در جام جهانی از این مرد پرافتخار و تیمش کمترین توقع باشد.

عبور سلامت از مسیری پراضطراب!

شاگردان کی‌روش در تیم ملی فوتبال ایران از داش‌آقوز ترکمنستان مسیر پرپیچ و خم صعود را در این دیدار با تیم ملی ترکمنستان آغاز کردند. تیم ملی آغازی ناامید کننده داشت و در گام اول مقابل تیمی نه چندان مطرح و درجه 3 آسیایی به تساوی رسید. در ادامه این تیم موفق شد از دور اول گروهی با صدرنشینی به مرحله بعدی برسد.

در مرحله دوم تیم ملی به صخره‌‌های بزرگ‌تر مثل کره‌جنوبی و ازبکستان رسید و در این مرحله هم با برتری مقابل همه آنها سرانجام به جام جهانی رسید. در نهایت بعد از دو سال (726 روز) این تیم موفق شد به عنوان سومین تیم جهان جشن صعود به مسکو را بگیرد.

برای کی‌روش هدف، وسیله را توجیه می‌کند!

در این مسیر اگرچه اتفاقاتی هم افتاد اما حداقل کی‌روش نشان داد برای او هدف، وسیله را توجیه می‌کند و حاضر است برای موفقیت و کسب نتیجه لازم و حتی آرامش شاگردانش دست به هر کاری بزند. در این بین حتی دستیاران ایرانی از تیم ملی جدا شدند و چالش‌های همیشگی با باشگاه‌ها و برخی از اهالی فوتبال نیز ادامه پیدا کرد اما مرد پرتغالی در نهایت با تیمش از این مسیر صعب العبور سلامت عبور کرد و قطار تیم ملی یک بار دیگر به مقصد رسید.

ماراتن صعود به جام جهانی همچنان در سرتاسر جهان ادامه دارد با این تفاوت که ایران با اقتدار راهی جام جهانی شده است و از حالا دیگر باید مسئولان دولتی و ورزشی کشور به فکر صعود به مرحله حذفی جام جهانی باشند و امکانات ورزش ایران را برای رسیدن به این هدف مهم بسیج کنند. بدون شک کی‌روش نشان داد اگر ابزار لازم را داشته باشد می‌تواند هر موفقیتی را رقم بزند. در این بین حداقل در قاره کهن به خواسته‌هایمان رسیده‌ایم و چه بسا اگر در یکسال باقیمانده نیز ایجاد آرامش در فضای تیم ملی اولویت همه مسئولان باشد، این بار بتوان در قله فوتبال جهان در مسکو به کاری بزرگ فکر کرد.

کارلوس جان؛ کمی آرامش لطفاً!

و صحبت پایانی اینکه ای کاش کی‌روش هم با درک موقعیت کمی با آرامش کارها را پیش ببرد؛ هنوز شش سال پیش را به یاد داریم که مردی خوش تیپ و جذاب در فرودگاه امام خمینی(ره) برای هدایت تیم ملی به ایران آمد و حالا حدود شش سال از آن زمان گذشته و دیگر نشانی از آن شادابی و نشاط در چهره کی‌روش وجود ندارد و چه بسا غصه تیم ملی و مشکلات ایجاد شده او را به این روز انداخته باشد. حالا کی‌روش کبیر باید آرامش خود را در جهات منافع تیم ملی تا جام جهانی حفظ کند تا یک بار دیگر با تدابیر ویژه او و برنامه‌ریزی های دقیقش بتوانیم این بار در سطح اول جهان با تیم ملی فوتبال ایران به موفقیت برسیم.