نصف جهان: مهاجرت هنرمندان اصفهانی به خصوص در رشته های نمایشی این روزها شدت گرفته است. در گفتگو با هنرمندان، آنها علت های مختلفی را عنوان می کنند:

-مکانی برای عرضه تئاتر در اصفهان وجود ندارد.

-گروه‌های زیادی هستند اما خیلی وقت است که اجرا نرفته‌اند، خیلی وقت‌ها یک گروه سالی یک‌بار بیشتر نمی‌تواند نمایش تولید کند.

-اصفهان سالنی برای اجرا ندارد، سالن‌های دیگر هم رغبت آنچنانی برای تئاتر ندارند.

-متولی تئاتر در اصفهان وجود ندارد.

-هزینه ها تأمین نمی شود و یا اگر پرداخت صورتمی گیرد زمانبر است.

و... اما به راستی مشکل هنرهای نمایشی در اصفهان کجاست؟

از آنجایی که اقتصاد در قامت زیربنای جامعه و همه زیرشاخه هایش قدرتی بی حد و حصر دارد، دیری نگذشت که کسب سود هر چه بیشتر، خود را زیر نام هنری که مخاطب را مهم دانسته و به او متوجه است، پنهان کرد. تأمین هزینه و درآمد گروه های تئاتر از گیشه، بلای جان تئاتر است و تأمین درآمد و هزینه گروه ها از این طریق باعث افول وتعطیلی آن می شود.

متأسفانه شاهد هستیم که در عرصه نمایش اصفهان هنرمندان منتظر مسئولین هستند. واین به این معناست که هنرمند ارتزاق خود را نه از سوی مردم که از سمت مسئولین می بیند و به خواست آنها یک اثر نمایشی را تولید می کند نه بر اساس نیاز وسلیقه مردم، که همین باعث می شود سلیقه مردم افت کند و شاهد این ماجرا تنزل یافتن کمدی در اصفهان است.

تئاتر اصفهان، هنری است که مردم زایشگر آن بودند و آن را به روی صحنه آوردند ولی اکنون شاهد هستیم که این هنردر این شهرتبدیل به ابزاری شده که گروه های هنری از آن، اقساط خود و همینطور وام های بانکی معوقه را پرداخت می کنند و شاهد این ماجرا، افزایش قیمت های بلیت هر نمایش است که با تغییر آن و آمدن یک گروه جدید افزایش پیدا می کند و این نوسان در قیمت ها نه دراداره فرهنگ و ارشاد اصفهان، بلکه در دفاتری صورت می گیرد که دوستان در حال خلق اثر هنری هستند و متأسفانه هیچ نظارتی وجود ندارد و هرنمایش یک نرخ بلیت برای خود دارند.

اما آنچه این روزها در میان هنرمندان اصفهان ترقی کرده بیش از هنرشان، هنر فروشندگی است که توانسته اند با تکیه بر همین هنر آثار خود را به ارگان های دولتی در معرض فروش بگذارند!

اما در این بین حق با چه کسی است؛ هنرمند، مسئولین و یا مردم؟

بدون شک هنرمند به دلیل مشکلات مالی مجبور است، از آنطرف نیز مسئولین به جهت پیشبرد اهداف خود در زمینه فرهنگی مجبور به تولید اینگونه آثار هستند و در انتها نیز مردم باید نسبت به فرهنگ گفته شده آشنا شوند!

اقتصاد در تئاتر اصفهان تنها به گیشه معطوف شده و این خود، بزرگ ترین ضربه به شمار می آید و اگر مسئولین فکر چاره ای نکنند، بی شک تئاتر اصفهان به روز مرگ خود بیشتر نزدیک می شود.

هنر نمایش در اصفهان رو به احتضار است ویکی از عوامل بسیار مهم و تأثیرگذار بر این وضعیت، قطع رابطه مخاطب با تئاتر است که خود، مولود علت های مختلف است: هم بی‌توجهی مسئولان فرهنگی و هم بی انگیز‌گی هنرمندان.

از طرف دیگر هنرمندان جوان تئاتر اصفهان نیز اذعان می کنند که فضای تئاتر شهر اصفهان انحصاری شده و امروز فضای کار برای جوانان مستعد و با انگیزه، بسیار محدود است؛ باید گفت این مسئله بر خلاف روال منطقی است.

عده ای نیز معتقد هستند که تئاتر اصفهان مافیا دارد اما برخی از همین هنرمندان که در مظان اتهام قرار دارند می گویند: برخی از مسئولین همواره از اختلافات ظاهری میان هنرمندان سوء استفاده کرده اند وتئاتر اصفهان رونقی ندارد که بخواهد مافیا داشته باشد!

سالیان سال است حال تئاتراصفهان خوب نیست. اداره فرهنگ و ارشاد به عنوان متولی فرهنگی همواره در حمایت از گروه‌های نمایشی اصفهان شانه خالی می‌کند و نمونه آن را می توان در به سرانجام نرسیدن «تئاتر شهر» در اصفهان به خوبی مشاهده کرد.

تنها ارگانی و سازمانی که تئاتر اصفهان را یدک می‌کشد شهرداری است که اگر آن را حذف کنیم عملاً تئاتر اصفهان حذف می‌شود. اما ناگفته نماند شهرداری نیزخود باعث به وجود آمدن برخی از مشکلات در میان هنرمندان شده است.