بیژن زنگنه وزیر نفت در مراسم اکران خصوصی مستند «نامه‌های یک جاسوس نفتی» ساخته مهدی افشارنیک اظهاراتی درباره وضعیت امروز سیاستگذاری در ایران انجام داد. گزیده ای از این اظهارات را به نقل از «انتخاب» بخوانید:

■ ما در ایران گرفتار تفکر استخاره‌‌ای هستیم، همه چیز را سریعاً‌ می‌خواهیم بدانیم خیر است یا شر. درحالی که زندگی مانند کامپیوتر صفر و یک نیست، بلکه مجموعه‌‌ای از خیر و شر است. جامعه و روابط انسان و روابط بین الملل بسیار پیچیده است، اصلاً‌ نمی‌توان با یک کلمه خوب یا بد، خیر یا شر روابط را حل کرد. اینکه صراحتاً بگوییم این کار به نفع است یا به ضرر، خارجی خوب است یا بد را‌ نمی‌توان در قالب یک کلمه پاسخ داد. پاسخ دادن به اینگونه سئوالات عقلانیت‌ می‌خواهد و سخت ترین کار عالم، عقلانیت و فکر کردن است، باید یاد بگیریم بیش از پیش فکر کنیم؛ چراکه با احساس‌ نمی‌توان تصمیم گیری کرد.

■ این حرف ها که «در جهان چه کسی دوست ماست» یا «فلان کشور برادر ماست» یعنی چه؟! به طور کلی برادر، دوست و رفیق همه در برابر منافع ملی تعریف‌ می‌شوند، در زندگی و روابط سیاسی امروز نیز همینطور است؛ چرا که در دنیا نیز ائتلاف بین افراد صورت‌ می‌گیرد. ما بخاطر منافع ملی با برخی افراد و جریان ها دوست‌ می‌شویم، و بخاطر منافع ملی خود از برخی افراد دور‌ می‌شویم. وظیفه ملی ما این است که منافع ملی را در درازمدت درنظر بگیریم؛ همچنانکه حکومت و نظام نیز اکنون همین کار را‌ می‌کند.

■ جایی گفتم بهترین قرارداد عالم، قرارداد امتیازی است که میدانی را به شرکتی برای درازمدت و مالکیت میدان را برای چهل پنجاه سال بدهیم. اما به دلایل سیاسی، تاریخی، اجتماعی و فرهنگی‌ نمی‌توانیم این کار را انجام بدهیم.

■ امانوئل ماکرون» رئیس جمهور فرانسه گفت من‌ می‌خواهم فرانسه‌‌ای بسازم که مردم برای دیدن آینده اش به آنجا بیایند نه برای دیدن تاریخ و گذشته اش. اکنون مردم به پاریس و فرانسه‌ می‌آیند که تاریخ ما راببینند، ما آینده‌‌ای نداریم فقط گذشته ما را‌ می‌بینند، آنچه گذشتگان برای ما میراث گذاشته اند، ما برای آینده هیچ چیزی نداریم به دنیا بدهیم.