نصف جهان: در ايام اخير حمله به محمدرضا ساکت دبيرکل اصفهاني فدراسيون فوتبال و ساير مديران فدراسيون به مد روز تبديل شده و برخي چهره هاي سرشناس براي حمله به مديرعامل اسبق سپاهان در حال سبقت از يکديگر هستند.

اوضاع براي فدراسيون فوتبال و مديران ارشدش اصلاً خوب پيش نمي‌رود. اتفاقاتي که در روزها و هفته‌‎هاي اخير در فوتبال ايران افتاده کار را براي تاج، ساکت و همکارانش سخت کرده است. استعفا يا کناره‌گيري عليرضا اسدي و جايگزيني ساکت با او اولين چالش جدي فدراسيون در هفته‌هاي گذشته بود. اتفاقي که فشار زيادي را روي مسئولان فدراسيون وارد کرد. در ادامه وضعيت باشگاه‌هاي بدهکار و صدور مجوز براي اين باشگاه‌ها عليرغم وعده‌هاي قبلي، يک بار ديگر مسئولان فدراسيون را به مصلحت‌انديشي و سهل‌انگاري متهم کرد. حذف تيم اميد از مسابقات قهرماني زير 23 سال آسيا و ترکش‌هايي مثل محروميت استقلالي‌هاي تيم اميد هم فشار را روي فدراسيوني‌ها بيشتر کرد و درست در همين روزهاي سخت، حملاتي از سوي چند نفر از اهالي فوتبال به فدراسيون صورت گرفت.

ابتدا مايلي‌کهن به بهانه حذف تيم اميد براي چندمين بار به فدراسيون و محمدرضا ساکت حمله کرد و طعنه‌هايي سنگين به مديران آن زد. سپس عليرضا منصوريان به بهانه محروميت بازيکنانش، بي‌سوادي و ناآگاهي و ديکتاتوري در سطح مديران فوتبال را لعنت کرد و به ساکت حمله ور شد و اخيراً هم علي کريمي در پستي اينستاگرامي آرزو کرد در فدراسيون زلزله بيايد! و در ادامه ساکت را کنايه باران کرد. مايلي‌کهن هم دوباره عليه تاج و ساکت مصاحبه کرد و آنها را به باندبازي در فدراسيون فوتبال متهم کرد.

البته که انتقادات زيادي به عملکرد فدراسيون وارد است که بعضي از آنها در صحبت‌هاي مايلي‌کهن، منصوريان، کريمي و... ديده مي‌شود اما واقعيت اين است که پشت بيشتر اين حملات، انگيزه‌هاي فردي و خصومت‌هاي شخصي هم وجود دارد. منصوريان در ماه‌هاي اخير کمتر از فدراسيون‌نشينان به اين تندي انتقاد کرده بود و فقط وقتي زبان به انتقاد باز کرد که بازيکنان تيمش را محروم کردند و به قول خودش باعث و باني باخت استقلال به صنعت نفت شدند. مايلي کهن هم که تنها مشکلش کارلوس کي‌روش است. او به هر بهانه‌اي و در هر مصاحبه‌اي سعي مي‌کند بحث را به سمت کي روش بکشاند و از مسئولان فدراسيون به سبب روش برخوردشان با کي‌روش انتقاد کند. حملات او عليه ساکت هم بيشتر مربوط به کناره‌گيري اسدي است و ربط زيادي به خود ساکت ندارد! تنها علي کريمي است که پيش از اين بارها و بارها به دلايل مختلف از فدراسيون انتقاد کرده است و به نظر مي‌رسد او تنها کسي است که در انتقاد از فدراسيون، انگيزه‌هاي فردي ندارد و به مشکلات کلان فوتبال اشاره مي‌کند. ساير دوستان اما فقط وقتي خودشان دچار مشکل شوند به انتقاد از فدراسيون مي‌پردازند و به محض حل شدن مشکل ناگهان فضا تغيير مي‌کند! مطمئناً اگر مايلي‌کهن امروز پستي در فدراسيون يا تيمي در ليگ داشت کمتر از زمين و زمان انتقاد مي‌کرد، حتي مي‌توان پيش‌بيني کرد که با لغو محروميت اميدهاي استقلال، ادبيات عليرضا منصوريان در مقابل مديران فدراسيون هم تغيير کند و سوءتفاهمي که پيش آمده بود حل شود! اين مشکلي است که سال هاست در فوتبال ما وجود دارد و به نظر مي‌رسد تا وقتي منافع فردي در اولويت قرارداشته باشد همين وضعيت ادامه پيدا کند. به هر حال آن چيزي که مشخص است حمله به محمدرضا ساکت و فدراسيون فوتبال اين روزها به مد فوتبال ايران تبديل شده است و معلوم نيست تا کي ادامه خواهد داشت.