بوییدن هر نوع «به» نشاط‌آور است و سبب تقویت قلب، روح حیوانی و نفسانی می‌شود همچنین ترکیب شربت "به" با شربت "به‌لیمو" برای نشاط و تقویت قلب نظیر ندارد.

میوه به (سَفَرجَل) در انواع شیرین و ترش و میخوش موجود است, طبیعت "به" شیرین در گرمی و سردی نزدیک به اعتدال است؛ نشاط‌آور، مقوی قلب، مغز و معده و ادرارآور است.

طبیعت "به" ترش سرد و خشک است و خواص آن در تقویت معده‌های گرم قوی‌تر از "به" شیرین است و زیاده‌روی در مصرف آن خصوصاً بعد از غذا مُسهلِ است و در صورتی که هنگام خالی بودن معده مصرف شود در گرم‌مزاجان سبب یبوست می‌شود.

"به" میخوش معتدل و خشک است و خواص آن شبیه به هر دو (شیرین و ترش) است؛ بوییدن هر نوع "به" نشاط‌آور است و سبب تقویت قلب، روح حیوانی و نفسانی می‌شود.

"به" اشتها را تحریک و به هضم نیز کمک می‌کند, ارزش غذایی بالایی دارد اما دیر‌هضم است همچنین سبب تسکین تشنگی می‌شود, مکیدن آب "به" دهان را خوشبو می‌کند.

رب "به" ترش سرد و خشک از بین برنده حالت تهوع و اسهال صفراوی است و مانع صعود بخارات معده به سر می‌شود همچنین موجب تسکین تشنگی و حرارت بدن می‌شود, ترکیب شربت "به" با شربت "به‌لیمو" برای نشاط و تقویت قلب نظیر ندارد.