در دسامبر 2003 يکي از خشن‌ترين انسان‌هاي تاريخ در گودالي به دام افتاد. «صدام حسين»، ديکتاتور عراق، بعد از 9 ماه جستجو در گودالي که بي‌شباهت به قبر نبود، در نزديکي تکريت پيدا شد، با موهاي آشفته و ظاهري ژنده بي‌آنکه نشاني از ديکتاتور سال‌هاي نه چندان دور در ظاهرش ديده شود.

«جان نيکسون»، تحليلگر ارشد سيا که سال‌ها بر روي شخصيت‌هاي مختلف جهان تحقيق و بررسي کرده و عمده کارش، مطالعه و تحقيق درباره شخصيت‌هاي جهان و ديدگاه‌هاي آنهاست، مأمور بازجويي از او مي‌شود. اتاق بازجويي، آنطور که نيکسون توصيف کرده، ساده بود و زنداني نيز بي‌آنکه دست يا پايش بسته باشد، به سئوالات پاسخ مي‌داد. مجموع بازجويي‌هاي نيکسون با صدام حسين بعدها در کتابي منتشر شد. کتاب در دسامبر 2016 در بازار توزيع شد و از ابتدا مورد استقبال علاقه‌مندان قرار گرفت.

اين اثر اخيراً از سوي نشر پارسه با ترجمه‌اي از هوشنگ جيراني در ايران منتشر شده است. بعد از انتشار کتاب به زبان انگليسي، منتقدان بسياري درباره اين کتاب صحبت کردند و يادداشت‌هاي متعددي در روزنامه‌ها به چاپ رسيد که هر کدام به بخشي از ويژگي‌هاي کتاب اشاره کرده‌اند، اما وجه مشترک همه آنها اين بود: کتابي فوق‌العاده از زندگي يکي از خشن‌ترين آدم‌هاي تاريخ.

روزنامه «نيويورک تايمز» درباره اين کتاب نوشته است: جان نيکسون، تحليلگر ارشد سيا، سال‌هاي متمادي درباره ديکتاتور عراق مطالعه کرده بود. وقتي از او خواسته شد تا کار تعيين هويت صدام را انجام بدهد، نيکسون پس از بررسي زخم‌ها و نشانه‌هايي در بدن وي، سئوال‌هايي از صدام پرسيد که فقط او مي‌توانست به آنها پاسخ بدهد. قطعاً اين مرد خود صدام بود ولي نيکسون در هفته‌هاي بعد به اين نتيجه رسيد که هم خودش و هم آمريکا، عميقاً درباره صدام حسين گمراه شده بودند.

کتاب بازجويي از صدام، تخليه اطلاعاتي رئيس جمهور تصوري بي‌طرفانه از يکي از قدرتمندترين حاکمان بدنام عصر ما به دست مي‌دهد. نيکسون نخستين کسي بود که در جلساتي متعدد از صدام بازجويي کرد. خواندن ماجراي بازجويي‌ها، علاوه بر اطلاعاتي که درباره شخصيت صدام در اختيارمان مي‌گذارد، او را چنان در برابر ما مي‌نشاند که گويي صدا و طنين کلماتش را هم مي‌شنويم.

بازجويي براي روزهاي طولاني ادامه داشت. نيسکون در اين مورد مي‌گويد که باور نمي‌کرده است بازجويي با خطرناک ترين مرد تحت تعقيب دنيا را بر عهده گرفته و همه چيز در ابتدا برايش يک شوخي به نظر مي‌آمد. او صدام را «انبوهي از تناقضات» معرفي مي‌کند؛ مردي که در عين شوخي و خنده مي‌تواند خشن و حتي ترسناک باشد.