استاد علوم ارتباطات گفت: در چهار دهه اخیر سیاستگذاران ایرانی درباره ماهیت و کارکرد رسانه بسیار سر در گم بوده‌اند و برای آن کارکردی مثل منبر فرض کرده‌اند.

دکتر مهدی محسنیان راد در گفتگو با اعتمادآنلاین افزود: آنها با خودشان تصور کردند که رسانه‌ای مانند صداوسیما، هم از نظر رفتار مخاطب و هم میزان تأثیرپذیری مخاطب مانند منبر است. فردی که بالای منبر نشسته هم، در نقش واعظ دائماً مخاطب را نصیحت می‌کند و او را از فلان چیز می‌ترساند یا به فلان چیز بشارت می‌دهد. وی گفت: همین نگاه به رسانه‌ای مانند صداوسیما باعث شده که رسانه ملی ما بیش از هر رسانه دیگری در کل جهان مردم را نصیحت کند. 40 سال است صداوسیما مردم را نصیحت می‌کند و سیاستگذاری کلی برنامه‌هایش به‌نوعی است که مردم را پامنبری تصور می‌کند. درحالی‌که مردمی که پای صداوسیما می‌نشینند به‌هیچ‌وجه رفتار پامنبری‌ها را ندارند. این استاد برجسته دانشگاه اضافه کرد: آنها برای نصیحت شنیدن و گرفتن انذار و بشارت تلویزیون را روشن نمی‌کنند. عمده هدف مردم از روشن کردن تلویزیون سرگرم شدن و در مرحله بعد مطلع شدن است. وقتی هردوی این انتظارات را به نحوی که باید، دریافت نکنند کم‌کم رسانه نفوذ خودش را از دست می‌دهد.