ترس از بي آبي و خشکي ايران وزارت نيرو را وادار کرده که به واردات آب نيز فکر کند، درست است که اين ايده هنوز به مرحله اجرا گذاشته نشده اما وزير نيرو بر اين باور است که از دو سال پيش روي اين ايده فکر شده و ممکن است در آينده عملياتي شود.

اين مسئله نشان از عمق فاجعه بحران آب در کشور دارد و شايد در حال حاضر که آب در دسترس همگان است اين موضوع درک نشود، اما قطعاً زماني که ديگر آبي براي نوشيدن نباشد درک بي‌آبي و بحران آب ملموس تر خواهد شد.

ايران کشوري در منطقه خشک و نيمه خشک است، علاوه بر اين به دليل ازدياد برداشت از آب هاي زيرزميني و کاهش آب‌هاي سطحي هر روز به مرز خشکسالي واقعي نزديک تر مي شود. مصلحت کشور اينگونه طلب مي کند که از هم‌اکنون به فکر آينده و نيامدن فرجام بي آبي ايران باشيم.

علاوه بر اين آمار گوياي اين است که ميزان روان‌آب‌هاي کل کشور در سال جاري 54 ميليارد و 603 ميليون مترمکعب بوده که نسبت به ميانگين بلندمدت با 80 ميليارد و 595 ميليون مترمکعب، 32 درصد کاهش داشته همچنين طبق آخرين داده ها 42 درصد مخزن سدهاي کشور خالي است.

همچنين در سال هاي گذشته 130 ميليارد مترمکعب آب استحصالي در کشور وجود داشته اما در شرايط فعلي اين رقم به 88 ميليارد مترمکعب کاهش يافته که اين موضوع بيانگر کاهش 25 درصدي ميزان آب استحصالي کشوراست.

از سوي ديگر در شرايط فعلي 120 ميليارد مترمکعب کسري مخزن در کشور وجود دارد که قرار است طي برنامه 20 ساله اين عدد به صفر برسد و برنامه هاي متعددي براي آن در نظر گرفته شده اما باتوجه به اين مسئله که ايران در بين 180 کشور دنيا از لحاظ برخورداري از منابع آب در رتبه 50 و در بين اين کشورها از لحاظ سرانه منابع آب در جايگاه 112 دنيا قرار دارد نمي توان خيلي به رفع اين بحران در آينده نزديک در کشور اميد داشت.

با همه اين تفاسير در مورد واردات آب و عملي شدن اين ايده نيز انتقادهاي زيادي وجود دارد و بسياري از کارشناسان و دست‌اندرکاران حوزه آبي بر اين باورند که باتوجه به هزينه‌هاي زياد اين کار دولت نمي‌تواند از عهده اين کار برآيد اما شايد چاره اي جز اين کار براي ايران وجود نداشته باشد. در مجموع به نظر مي رسد که بهترين راهکار در شرايط فعلي بسيج همگاني براي گذر از بحران آبي است.