آنگونه که متداول شده، فاينانس روشي براي تأمين منابع مالي مورد نياز اجراي پروژه‌ها و خريد تجهيزات طرح‌هاي توليدي (سرمايه‌اي) و همچنين خدمات فني و مهندسي، با استفاده از تسهيلات اعتباري خارجي ميان‌مدت است.

برخي از طرح ها در کلانشهرهايي مثل اصفهان، فقط مختص شهروندان اين شهر نيست، بلکه قابليت بين المللي دارد؛ از اين رو، براي تأمين بودجه آنها حتماً بايد منابع ويژه در نظر گرفته شود.

براي آگاهي هرچه بيشتر از چگونگي امکان سنجي روش هاي فاينانس در شهرداري اصفهان، با مهدي زارعي مدير اداره مميزي درآمد شهرداري اصفهان به گفتگو نشستيم.

براي تأمين پروژه هاي عمراني در شهر از چه روش هايي استفاده مي کنيد؟

روش هاي مختلفي مد نظر قرار مي گيرد که بخشي از آنها از طريق پرداختي هاي مردم به شهرداري است، بخشي از طريق مشارکت هاي ويژه در پروژه ها، بخشي از طريق اوراق مشارکت و در نهايت، مواردي هم از روش فاينانس و ريفاينانس استفاده مي کنيم.

فاينانس به چه مواردي اطلاق مي شود؟

قراردادهاي فاينانس بدين مفهوم هستند که يک بانک يا مؤسسه تجاري خارجي، وامي را به‌منظور عمليات معيني به کشور و يا شرکت مشخصي پرداخت کرده و در واقع، کنترلي روي هزينه کردن آن ندارد و تعهدي نيز براي به ثمر نشستن طرح نداشته و در سررسيدهاي تعيين‌شده‌اي، اصل‌ و فرع آن را از طرف قرارداد و يا بانک تضمين‌کننده قرارداد دريافت مي‌کند.

به صورت مصداقي، پروژه هايي داريم که در حال حاضر از طريق فاينانس، تأمين بودجه و به مردم ارائه شده باشد؟

متأسفانه هنوز نتوانسته ايم در امور شهري از اين روش استفاده کنيم، البته عمده ترين سد راه آن، تحريم هاي مالي بانک مرکزي بوده است؛ اما بخاطر برنامه هاي شهرداري در گشايش مبادلات مالي در سطح بين المللي، برنامه هايي در اين راستا داريم؛ مي خواهيم در حوزه حمل و نقل عمومي به خصوص قطار شهري از روش فاينانس استفاده کنيم.

اين مهم چگونه در پروژه هاي شهري شهرداري اصفهان قابل اجراست؟

به طور کلي، روش هاي تأمين مالي، استقراضي و غير استقراضي هستند. فاينانس جزو دسته هاي استقراضي است، يعني ما وام مي گيريم؛ در غير استقراضي، بحث سرمايه گذاري است که انواع مختلف دارد، بخشي از آن سرمايه گذاري هاي مستقيم است.

آيا سرمايه گذاري هاي مستقيم به نفع مردم است يا سرمايه گذاري هاي غير مستقيم؟

در سرمايه گذاري مستقيم، با مزايا و معايبي رو به رو هستيم.

امتياز اين روش، استفاده از انتقال دانش فني است، در حقيقت نيروهاي انساني خودمان را وارد عمل مي کنيم تا اشتغالزايي داشته باشيم؛ تعهدات مالي انجام نمي دهيم و تجربه هاي مديريتي را به دست مي آوريم؛ اين براي ما امتياز بيشتري نسبت به سرمايه گذاري هاي غير مستقيم دارد.

البته معايبي هم دارد؛ چون شرکت ها وقتي سرمايه گذاري مي کنند، در سهام آن شرکت هم دخيل مي شوند که براي شان حق و حقوق ايجاد مي کند و از طرف ديگر، کشور سرمايه گذار تمايلي ندارد دانش خود را به راحتي در اختيار ما قرار دهد.