نصف جهان: دروازه بان تيم ملي ايران در حالي پنالتي ستاره بزرگ و ماشين گلزني فوتبال جهان را گرفت که او پيش از اين و در عمر حرفه اي فوتبالش تنها 20 پنالتي را از دست داده است.

قبل از از آغاز جام جهاني بزرگ ترين ترسي که وجود داشت مربوط به بازي پرتغال و رودررويي با «کريستيانو رونالدو» بود. مثل هميشه هم واکنش طنزي جدي و عليه خودمان به راه افتاد که مي توانست باعث تخريب روحيه بازيکنان تيم ملي براي مواجهه با بزرگان فوتبال جهان باشد. 20 دقيقه ابتدايي بازي تيم ملي برابر تيم ملي مراکش حاصل همين فشار بيش از حدي بود که رسانه ها و جامعه به روي تيم ملي آورده بود. با وجود اين، تيم ملي نه تنها مراکش را برد و به اسپانيا در حالي که واقعاً مستحق برد بود با يک گل باخت اما متوجه شد که آنچه در فوتبال بيش از امکانات و پول و پاسپورت اهميت دارد استعداد و مهارت نيروي انساني است.

انعکاس و نتيجه خودباوري بازيکنان تيم ملي ايران و حتي هواداران فوتبال در بازي برابر پرتغال نمود پيدا کرد و تيم ملي در حالي به نتيجه مساوي رسيد که مي توانست برنده اين بازي شود و به مرحله بعدي جام جهاني صعود کند. نمايش ايران در جام جهاني درس هاي زيادي نه فقط براي فوتبال که در همه ابعاد براي ما داشت و شايد بتوان گفت که نقطه عطفش آن ضربه پنالتي بازي با پرتغال بود که در نيمه دوم براي پرتغال به دست آمد.

اين نه فقط يک ضربه پنالتي ساده که يک قصه شبيه قصه هاي شاه پريان است. قصه اي از جنس قصه هاي «شاهزاده و گدا» ، «آرزوهاي بزرگ» و هزاران داستان بزرگ ديگر که بر شکوه و جلال انسانيت بنا شده است. داستان هاي زيادي خوانده و ديده و شنيده ايم که دست سرنوشت يک قهرمان بزرگ که جايگاه تثبيت شده اي دارد را در شرايطي قرار مي دهد که مجبور است براي حفظ آن يا دادنش به شخصي ديگر مبارزه کند. اين شبيه داستان پنالتي تيم ملي پرتغال و مواجهه رونالدو و بيرانوند است.

قهرمان ها مغلوب رونالدو

کريستيانو رونالدو در طول دوران حضورش در سطح اول فوتبال حرفه اي 124 بار پشت ضربات پنالتي قرار گرفته است و 104 ضربه را تبديل به گل کرده است. او پنالتي هاي زيادي را به دروازه بان هاي بزرگ جهان زده و آنها را تبديل به گل کرده است. آخرين آنها در بازي اول مرحله گروهي جام جهاني 2018 روسيه و بازي با اسپانيا بود که ضربه پنالتي اش را به تور دروازه «داويد دخيا» دوخت. «جيانلوئيجي بوفون» ، «هوگو لوريس»، «يان اوبلاک»، «ويکتور والدز»، «کلوديو براوو»، «ينس لمان»، «په په رينا» و... دروازه بان هاي سرشناسي هستند که رونالدو از روي نقطه پنالتي دروازه آنها را باز کرده است. رونالدو اولين بار در 30 نوامبر 2005 و در بازي منچستر يونايتد برابر ويگان اتلتيک توانست پشت ضربه ايستاده و اولين گلش را از روي نقطه پنالتي در 21 سالگي به ثمر برساند.

از ميرزاپور تا بيرانوند

اما نکته جالب اينجاست که رونالدو در طول زندگي فوتبالي اش دوبار مقابل دروازه بان هاي ايراني پشت ضربه پنالتي ايستاده است. اولين بار در جام جهاني 2006 آلمان و بازي ايران و پرتغال رونالدو ضربه پنالتي پرتغال را زد و آن را تبديل به گل کرد. ابراهيم ميرزاپور آن زمان دروازه بان تيم ملي ايران بود و نتوانست ضربه پنالتي رونالدوي جوان را مهار کند اما 12 سال بعد يک دروازه بان ايراني توانست با مهار پنالتي رونالدو نام خودش را مطرح کند. عليرضا بيرانوند در نيمه دوم بازي حساس تيم ايران برابر پرتغال ضربه فني رونالدو که به سمت راست دروازه زده شد را با يک واکنش عالي گرفت. او بيستمين دروازه باني است که توانسته در طول 16 سال حضور رونالدو در فوتبال حرفه اي پنالتي هاي او را بگيرد. رونالدو اولين بار پنالتي اش را در دسامبر 2006 و در بازي منچستر يونايتد برابر ويگان اتلتيک از دست داد. «کريس کرکلند» دروازه باني بود که براي اولين بار پنالتي پديده آن سال ها و ستاره بزرگ امروز جهان را گرفت.

20 پنالتي که رونالدو در اين سال ها از دست داده است به اين شرح هستند: «کريس کرکلند» -ويگان اتلتيک ، «روبرت گرين»-وستهام يونايتد، «ويکتوروالدز»- بارسلونا، «ديه گو آلوز»-آلمريا، «گورکا ايرايزوز»-آتلتيکو بيلبائو، «ولکان دميرل»- ترکيه، «ويلي کابايرو»-مالاگا، «جان سلبرگ ويلند»-کپنهاگن، «ولاديسلاو استويانوف»-لودوگورتز(2)، «کارلوس کامني»-مالاگا(2)، «ديه گو آلوز» –والنسيا، «ژرونيمو رولي»- رئال سوسيداد، «سرجيو ريکو»-سويا، «روبرت آلمر»-اتريش، «فرناندو پاچکو»-ديپورتيوو آلاوز، «آندريس وانيس»-ليتواني، «روبرتو»-مالاگا و بالاخره عليرضا بيرانوند از ايران.

نکته جالب اينکه «ولاديسلاو استويانوف» و «کارلوس کامني»، دو دروازه باني هستند که هر کدام دوبار رونالدو مقابلشان پنالتي از دست داده است. او بيشترين پنالتي هايش را هم در بازي برابر مالاگا و با از دست دادن چهار پنالتي ثبت کرده است.