روزنامه الاهرام در تحلیلی پیرامون جدال لفظی اخیر بین ایران و آمریکا نوشت: دولت ترامپ خطاب سیاسی خود را علیه نظام ایران شدیدتر کرد و این مساله را جزئی از استراتژی فراگیر ایالات متحده برای مهار خطر ایران دانست؛ علاوه بر اینکه به دنبال آن است تا با وارد آوردن فشارهای اقتصادی به مردم، نظام را از داخل هدف قرار دهد

 تنش سیاسی و دیپلماتیک بین آمریکا و ایران در صحبتهای مسئولان بلند پایه دو کشور به شکل بی سابقه ای به اوج خود رسیده است. پس از تهدیدات ایران در مورد بستن تنگه هرمز و توقف صادرات نفت خلیج{فارس}، در پاسخ به سیاست آمریکا در مورد متوقف کردن صادرات نفت ایران، ترامپ تصریح کرد تهران با پیامدهای سختی مواجه خواهد شد و این امر نشان دهنده حالت متشنجی در روابط ایران و آمریکاست که باعث می شود احتمالات مقابله در سایه سیاست لبه پرتگاه که دو طرف در پیش گرفته اند، افزایش یابد.

الاهرام در ادامه می نویسد: البته باید گفت پشت این سیاست عواملی وجود دارد:

1-استراتژی آمریکا در اعمال شدیدترین فشارها علیه ایران پس از خروج از برجام، بازگشت تحریمهای سابق و اعمال تحریمهای تازه ای که عصب اصلی اقتصاد ایران را هدف قرار داده است؛ بویژه در زمینه دو انرژی نفت و گاز. این تحریم ها در نوامبر آینده اجرایی می شود و از نتایج آن، خروج شرکتهای اروپایی بزرگ از بازار ایران و کاهش واردات نفت ایران از سوی ژاپن،چین و هند است.

2-دولت ترامپ خطاب سیاسی خود را علیه نظام ایران شدیدتر کرد و این مساله را جزئی از استراتژی فراگیر ایالات متحده برای مهار خطر ایران دانست؛ علاوه بر اینکه به دنبال آن است تا با وارد آوردن فشارهای اقتصادی به مردم، نظام را از داخل هدف قرار دهد و در این میان مدعی است که حامی نیازهای ملت ایران است؛ همانطور که وزیر خارجه آمریکا این حمله رسانه ای را با وعده تاسیس یک شبکه تلویزیونی و روزنامه هایی به زبان فارسی، آغاز کرده است و دولت ترامپ برخلاف دولتهای سابق ایالات متحده بین خطاب سیاسی محکم و فشارهای عملی به ایران در ضمن استراتژی فراگیر خود برای توقف برنامه های هسته ای این کشور جمع کرده است و به زعم خود مهار ایران را در سوریه آغاز کرده است، از طریق باز گذاشتن دست اسرائیل برای هدف قرار دادن پایگاههای ایرانی.

3-با اینکه گزینه مقابله نظامی به دلیل اعتبارهای متعددی که مربوط به هزینه های هنگفت جنگ و تاثیرات وحشتناک منطقه ای و بین المللی، بعید به نظر می رسد؛ در صورتی که نظام ایران اقدام به بستن تنگه هرمز کرده و جریان یافتن نفت خلیج{فارس} را با مشکل رو به رو کند، سیاست لبه پرتگاه که دو طرف اتخاذ کرده اند، می تواند منجر به درگرفتن جنگی فراگیر شود؛ چرا که پناه بردن نظام ایران به این گزینه، بعنوان آخرین راه پاسخ به فشارهای اقتصادی آمریکا، ایالات متحده را بر آن می دارد تا به گزینه نظامی متوسل شود تا مانع بسته شدن تنگه هرمز توسط ایران شود؛ به این اعتبار که این اقدام ایران را خط قرمزی بداند که نه تنها اقتصاد امریکا، بلکه اقتصاد جهانی را هدف قرار می دهد.

با توجه به محدودیت گزینه های ایران در برابر استراتژی آمریکا و تفاوت توازن قوای نظامی دو طرف، سیاست لبه پرتگاه می تواند دو نتیجه داشته باشد:اول، مذاکره و تفاهم مانند تجربه کره شمالی و امضای توافقی وسیع که شامل پرونده های هسته ای،موشک های بالستیک و نیز نقش منطقه ای ایران شود؛ که این گزینه در سایه اختلافات عمیق بین دو طرف بعید به نظر می رسد؛ چرا که طبیعتا نظام ایران از دستاوردهایی که برای آن هزینه کرده است، چشم پوشی نمی کند و دوم، گزینه ادامه این کش و قوس ها و اجتناب طرفین از ورود به مقابله نظامی است؛ همراه با استمرار استراتژی واشنگتن در اعمال شدیدترین فشارها از طریق تحریمها و محاسبات آن برای براندازی نظام ایران، با امید به بروز یک غلیان داخلی در این کشور؛ بویژه در صورتی که نظام ایران به سیاستهای خود در منطقه ادامه داده و حاضر به دادن باج به آمریکایی ها نشود.