پرکشیدن دو امتیاز خانگی چیزی است که در روزهای آخر لیگ ارزش طلا پیدا می کند. آبی ها این هفته هم با دست و دل بازی امتیاز هدر دادند.

 یک تساوی تلخ تر از شکست برای استقلال در دیداری خانگی مقابل حریف خوزستانی. چیزی که پرسپولیس تهران هفته پیش مقابل استقلال خوزستان و شاگردانش تجربه کرد. پرکشیدن دو امتیاز خانگی چیزی است که در روزهای آخر لیگ ارزش طلا پیدا می کند. آبی ها این هفته هم با دست و دل بازی امتیاز هدر دادند.

در میانه هفته روزنامه استقلال جوان تیتر زد:«السد را ببرید لیگ فدای سرتان». جمله ای که انگار نشان می دهد استقلالی ها امسال هم برای فتح لیگ برتر برنامه روشنی ندارند و امیدوار به بازی های آسیایی شان هستند.

جایی که می تواند آنها را به رویای ربع قرنه فوتبال ایران در فتح جام قهرمانان باشگاه های آسیا برساند. اما توقف شب گذشته آنها مقابل فولاد خوزستان خیلی ها را یاد علیرضا منصوریان انداخت که او هم شروعی تا این اندازه ناخوشایند در لیگ داشت و برخی گفتند فرق او و شفر در چیست؟ شفر فقط دو امتیاز بیشتر کسب کرده است!

استقلال درون دروازه اش با چالش رحمتی- حسینی مواجه است. جایی که تمام هفته گذشته شفر را با مطبوعات دست به گریبان کرد و حتی به صراحت گفت حسینی می تواند برود! استقلال در خط دفاع هم مشکل دارد، جایی که مجید حسینی تیم را ترک کرد و روزبه چشمی هنوز با مصدومیت دست به گریبان است. هر فشاری روی این خط دفاعی آن را شکننده نشان می دهد.

استقلال در خط هافبک هم خلاهای آشکاری دارد. پر کردن جای امید ابراهیمی و سرور چپاروف کار آسانی نیست. جدایی امید نورافکن و مصدومیت داریوش شجاعیان این فقدان را بزرگتر کرد. مثل این می ماند که قرض های میلیون دلاری را با قسط های چندهزارتومانی بازپرداخت کنی! به همین اندازه صاف شدن بدهی ها و برگشت آرامش دشوار است.

در خط حمله با اضافه شدن مرتضی تبریزی که یکی از بهترین تمام کننده های چندفصل اخیر فوتبال ایران بوده به نظر می رسید که آنها میانگین گلزنی لیگ را هم بالا خواهند برد اما در دو بازی گذشته (پارس جنوبی جم و فولاد خوزستان) افعی های بدون نیش شفر در خط حمله فقط حوالی محوطه جریمه چرخیدند. تبریزی بهترین و طلایی ترین موقعیت تیم را هدر داد تا اندک اندک فشارهای خردکننده بازی در تیم های بزرگ را حس کند. جایی که مرز میان تحسین های اغراق آمیز و «حیا کن و رها کن» باریک است. باریک تر از هر پلی در جهان!

در آن سوی زمین شاگردان پورموسوی به خوبی جنگیدند. آنها نه مثل تیم عبدالله ویسی اتوبوس پارک کردند و نه مثل تراکتورسازان تبریز دروازه خودی را هدف گرفتند. پورموسوی که تهدید کرده بود در صورت توهین به اهوازی ها از سوی هواداران استقلال، تیمش را از زمین بیرون می کشد توانست به لطف درخشش احسان مرادیان دروازه بانش یک امتیاز طلایی را از استقلال برباید.

در این میان بازی معمولی و ضعیف حسن بیت سعید و سروش رفیعی هم به چشم آمد! دو بازیکنی که عادت کرده بودیم با حرکات پا به توپ چشم نواز و تصمیم های آنی دقیق بازی را زیباتر کنند یک شب کاملاً آرام را گذراندند. شبی که استقلالی ها را با این پرسش روبرو کرد که مقابل السد آیا با این کیفیت می توان تیم پیروز زمین شد یا نه؟