نصف جهان: در روزهايي كه هنوز تكليف سرمربي فصل بعد پرسپوليس مشخص نيست و تحركات نقل‌ و انتقالاتي سرخپوشان هم رسمي و جدي نشده، ظاهراً اين فقط فرشاد احمدزاده است كه كارهاي بازگشتش به تيم دارد نهايي مي‌شود؛ يك انتخاب عجيب و حيرت‌انگيز كه آشكارا به معناي دهان‌كجي به معيارها و اصول باشگاه است. حتي بازگشت مهدي طارمي هم با آن همه مصيبت، اينقدر آزاردهنده نيست؛ چه اينكه آخر آخرش مي‌گويند او با جدايي از تيم 600 هزار دلار پول آورد. قصه فرشاد اما فرق دارد. او كه از نظر فني هم هرگز آش چندان دهان‌سوزي نبوده، صرفاً با «عنايت ويژه» برانكو در پرسپوليس صاحب جايگاه شد و پيراهن شماره 10 اين تيم را هم به تن كرد. فرشاد اما درست وسط محروميت باشگاه، تيم را ول كرد و سراغ بنجل‌ترين مشتري اروپايي‌اش رفت تا در تمام ماه‌هاي گذشته، فقط نيمكت‌نشيني و تحقير شدن را «هجي» كند. حالا سئوال اينجاست كه او چرا بايد برگردد؟ وقتي اين خريد حتي از نظر فني هم توجيه ندارد و در پست فرشاد، گاهي به امثال عاليشاه و سيامك نعمتي بازي نمي‌رسد، براي چه زير پاي احمدزاده فرش قرمز پهن مي‌كنند؟ ميل خودتان است؛ اما يادتان باشد اينطوري فقط هزينه خيانت را پايين مي‌آوريد و به بقيه هم ياد مي‌دهيد هر وقت عشقشان كشيد بروند و هر وقت عشقشان كشيد بي‌دردسر برگردند.