نگاهی به سبک بازی ذوب‌آهن مقابل نفت‌ مسجدسلیمان مشخص می‌‌کند ۲ چالش بزرگ مهدی تارتار برای بازگرداندن تیمش به لیگ، ایجاد آهنگ تاکتیکی مناسب و رفع مشکل گلزنی این تیم است.

هفته نهم لیگ برتر فوتبال، روز جمعه با برگزاری 5 دیدار پایان پذیرفت که در یکی از این رقابت‌ها، تیم ذوب‌آهن در ورزشگاه شهید بهنام محمودی مقابل تیم نفت‌ مسجدسلیمان با تساوی یک بر یک متوقف شد.

ذوب‌آهن مقابل نفت مسجدسلیمان تن به تساوی دیگری داد تا روند سینوسی نتایج این تیم همچنان ادامه داشته باشد و طلسم نبردن‌های این تیم وارد چهارمین هفته متوالی خود شود. این دیدار در شرایطی برگزار شد که فاصله 4 امتیازی دو تیم، حساسیت بالایی به آن بخشیده بود و از طرف دیگر نزدیکی امتیازات تیم‌های نیمه پایین جدول باعث شده بود نتیجه این مسابقه برای تیم‌های نساجی، فجر سپاسی، تراکتور و صنعت نفت نیز حائز اهمیت باشد.

ذوبی‌ها در حالی به مصاف نفت مسجدسلیمان رفته بودند که در 3 بازی قبلی خود هیچ بردی نداشته و تنها 2 شکست و یک تساوی کسب کرده بودند و برای پایان بخشیدن به طلسم ناکامی‌های خود و بازگشت به لیگ به 3 امتیاز این دیدار نیاز مبرمی داشتند. در آن سو نفت مسجدسلیمان نیز که در 5 بازی قبلی خود هیچ بردی نداشته و تنها 2 امتیاز کسب کرده بود، سعی داشت در این بازی خانگی روند ناکامی‌های خود را پایان بخشد و دومین برد فصل خود را به دست آورد اما در عمل این اتفاق رخ نداد و 2 تیم تن به تقسیم امتیازات دادند.

سبزپوشان اصفهانی با این نتیجه، 11 امتیازی شده و با توجه به نتایج سایر بازی‌ها همچنان در رده نهم جدول باقی ماندند؛ در آن سو نفت مسجدسلیمان نیز 7 امتیازی شده و با یک پله صعود در رده سیزدهم جدول ایستاد.

ذوب‌آهن در فصل جاری علی‌رغم بازی‌های خوبی که به نمایش می‌گذارد، در نتیجه‌گیری ضعیف عمل کرده و همچنان متزلزل نشان می‌دهد. نگاهی به چند بازی گذشته این تیم گویای این واقعیت است که تیمِ تارتار با وجود برخورداری از بازیکنان باکیفیت، هنوز به پختگی تاکتیکی لازم نرسیده و روند حرکتی این تیم در طول بازی ضرب‌آهنگ مناسبی ندارد. ذوبی‌ها در بیشتر بازی‌هایی که به نمایش گذاشته‌اند، از دوندگی خوبی برخوردار بوده و به خوبی نیز توپ را در زمین به گردش درمی‌آورند و با ارائه فوتبالی هجومی، موقعیت‌های گلزنی متعددی را هم خلق می‌کنند اما فقدان انسجام تیمی و تاکتیکی مناسب در کنار بی‌دقتی مهاجمان در زدن ضربات نهایی، باعث شده حملات این تیم دارای آهنگ مناسبی نباشد و موقعیت‌های ایجاد شده نیز به راحتی از دست برود.

در واقع می‌توان گفت ضعف اصلی شاگردان تارتار در چند هفته گذشته، ناتوانی در حفظ ریتم تاکتیکی خود در طول 90 دقیقه است و همین مسئله باعث شده سبزپوشان اصفهانی با وجود برتری در بسیاری از مولفه‌های فوتبالی نتوانند بازی خود به حریف دیکته کنند و نتیجه لازم را به دست آورند. نگاهی به سبک بازی ذوب‌آهن مقابل نفت‌ مسجدسلیمان مشخص می‌‌کند 2 چالش بزرگ تارتار برای بازگرداندن تیمش به لیگ ایجاد آهنگ تاکتیکی مناسب و رفع مشکل گلزنی تیمش است.

تارتار پس از شکست تلخ هفته گذشته، در ترکیب تیمش دست به تغییرات گسترده‌ای زد و سبزپوشان اصفهانی با 5 تغییر نسبت به بازی قبل راهی میدان شدند. تارتار علاوه بر ترکیب، تاکتیک ذوب‌آهن را نیز تغییر داد و سبزپوشان ذوبی‌ها مقابل نفت با آرایش 2-1-4-3 به میدان رفتند. سرمربی ذوب‌آهن با انتخاب این تاکتیک به دنبال کاهش فاصله بین خطوط و مستحکم کردن کمربند میانی تیمش بود.

ذوب‌آهن روز گذشته در درون دروازه پارسا جعفری را به حبیب فرعباسی ترجیح داد و با خارج کردن دانایی، تعداد مدافعان مرکزی تیمش را افزایش داده و از قریشی، نورمحمدی و قاسمی به عنوان سه دفاع مرکزی ذوب‌آهن بهره گرفت. از سوی دیگر روز گذشته پناهی جانشین ابراهیم‌زاده شد تا همراه با صدقی، دو وینگر چپ و راست تیمش را تشکیل دهند. پناهی و صدقی وظیفه داشتند در هنگام دفاع در کنار 3 مدافع مرکزی تیم قرار گرفته و در زمان حمله به خط میانی ذوب‌آهن اضافه شوند. تغییرات تارتار تنها به همین جا محدود نشده و در خط حمله نیز از زوج محمدی-خراسانی به جای خالقی‌فر-رستمی استفاده کرد.

ذوبی‌ها در مقابل نفت مسجدسلیمان رو به ارائه یک بازی واکنش‌گرایانه آورده و ترجیح داده بودند با واگذار کردن مالکیت توپ به حریف، کنترل فضاهای بازی را در دست گرفته و با پرس شدید خط میانی و حمله نفت، هافبک‌های تیم مقابل را از جریان بازی خارج کنند و در ضدحملات به گل برسند. با این حال شاگردان تارتار در نیمه نخست در اجرای برنامه‌های تاکتیکی و وظایف خود سردرگم عمل کرده و انسجام تیمی لازم را نداشتند و همین مسئله باعث شد دروازه این تیم به راحتی باز شود.

با این حال ذوبی‌ها روز گذشته تغییر تاکتیک به موقعی داده و تعویض‌های تارتار باعث شد روند حرکت ذوب‌آهن بهبود چشم‌گیری پیدا کند. حضور رستمی در نیمه دوم، خلأ به وجود آمده بین خط میانی و حمله ذوب‌آهن را کاهش داده و ضرب‌آهنگ حرکتی تیم را در زمان حمله بهبود بخشید. شاگردان تارتار در نیمه دوم رو به ارسال از جناحین، نفوذهای عمقی، استفاده از ضربات ایستگاهی و شوت‌های از راه دور آورده بودند و در نهایت نیز به گل تساوی رسیدند.

شاگردان تارتار روز گذشته در بیشتر پارامترهای فوتبالی از جمله مالکیت توپ، تعداد و دقت پاس عملکرد ضعیف‌تری نسبت به بازیکنان نفت مسجدسلیمان داشتند اما در خلق موقعیت‌‌های خطرناک بهتر ظاهر شدند و امید به گل بالاتری داشتند؛ آمار بازی نشان می‌دهد بازیکنان ذوب‌آهن روز گذشته 11 بار اقدام به شوت‌زنی کرده‌اند که از این تعداد 5 شوت آنها درون چارچوب بود اما بی‌دقتی در زدن ضربات نهایی مانع از گلزنی بیشتر ذوبی‌ها شد. در حالی که شاگردان کمالوند 10 به سمت دروازه ذوب‌آهن شوت زدند که از این تعداد 3 شوت آنها درون چارچوب بود و یک گل به دست آوردند.

در مجموع می‌توان نمایش ذوب‌آهن را در این دیدار به 2 بخش متضاد تقسیم کرد؛ شاگردان تارتار در نیمه نخست از نظر تاکتیکی سردرگم بودند و انسجام تیمی و تاکتیکی لازم را نداشتند اما در نیمه دوم ضرب‌آهنگ حرکتی ذوبی‌ها بهبود پیدا کرده و بازی هجومی و خوبی را به نمایش گذاشتند.

در آن سو نفت مسجدسلیمان نیز بازی خوبی ارائه داده و عملکرد خوبی داشت، با این حال به هدف دلخواه خود نرسید. شاگردان کمالوند با توجه به نیاز مبرمی که به 3 امتیاز بازی داشتند، فوتبال هجومی را به نمایش گذاشته و موقعیت‌های متعددی را خلق کردند اما بدشانسی و دفاع منطقی ذوبی‌ها در نیمه دوم مانع گلزنی مهاجمان این تیم شد. در فاز دفاعی نیز طلایی‌پوشان مسجدسلیمان با اینکه دقایق زیادی را تحت فشار قرار گرفته بودند اما در مجموع عملکرد قابل‌قبولی از خود به جای گذاشتند.