مرضیه غفاریان: شایعه بازگشت برخی لژیونرهای مطرح به لیگ برتر ایران که مدتهاست نقل محافل ورزشی شده با پیوستن علیرضا بیرانوند و مرتضی پورعلی گنجی به پرسپولیس رسماً کلید خورد. گلر شماره یک و مدافع تیم ملی ایران تنها ستاره هایی نیستند که تصمیم گرفته اند در فصل جاری و در حالی که ملی پوشان، جام جهانی قطر را در پیش دارند در لیگ برتر کشورمان به فوتبال خود ادامه دهند. فرشید اسماعیلی، کاوه رضایی، علی کریمی، محمد نادری، پیام نیازمند، احمد نوراللهی و... هم جزو افرادی هستند که این روزها بحث درباره مقصد بعدی آنها به داغ ترین سوژه تجمع های فوتبالی تبدیل شده است.

پیش بینی می شود حدس و گمان ها در خصوص اکثر این بازیکن ها که بعضاً به تیم های سابق خود در ایران لینک می شوند، تحقق یابد. این فوتبالیست ها که پیش از ترک ایران جزو ستاره های لیگ برتر بودند، شرایط خوبی در تیم های خود ندارند و حالا که رؤیای پیشرفت در خارج از مرزهای کشورمان را برباد رفته می بینند می خواهند به ایران برگردند تا شاید با بازی در لیگ برتر و بازگشت به روزهای اوج حتی موفق شوند پیراهن تیم ملی را در جام جهانی به تن کنند.

این آرزو دست نیافتنی نیست. حتی ممکن است همانطور که جام جهانی فرصتی برای لژیونرهای موفق ایرانی است که با درخشش در این رقابت ها با پیشنهادات بزرگی از تیم های مطرح اروپایی مواجه شوند، این بازیکنان دیپورت شده هم شانس آن را داشته باشند که با عملکرد خوب خود در ترکیب تیم ملی دیده شوند و مشتریان زیادی پیدا کنند. در این صورت این بار آنها قادر خواهند بود با انتخابی مناسب تر، آینده بهتری برای خود رقم بزنند، به شرط اینکه از گذشته درس گرفته باشند.

اما در این بین،آنچه جبران پذیر نخواهد بود، فصلی است که آنها می توانستند با درخشش پشت سر بگذارند ولی به راحتی از دست دادند و همچنین ضربه ای که تیم های سابق این بازیکن ها با جدایی آنها متحمل شدند. بدتر از همه اینکه این قبیل اتفاقات اولین بار نیست که روی می دهد و آخرین بار هم نخواهد بود. گویا درس عبرت در اینجا محلی از اعراب ندارد و این قصه سرِ درازی دارد که معلوم نیست به کجا ختم خواهد شد. ضمن اینکه نباید از این نکته هم غافل شد که شاید راه برای بازگشت این قبیل بازیکنان همیشه باز باشد اما این مسیر برای همه به موفقیت دوباره ختم نخواهد شد...