مرضیه غفاریان: شواهد نشان می دهد درب خروج از تیم ملی به روی دراگان اسکوچیچ باز شده و این مربی کروات فقط یک قدم تا اخراج محترمانه از سمت خود فاصله دارد. این موضوع این روزها به حدی جدیت یافته که شاید زمانی که شما این مطلب را می خوانید پایان مأموریت اسکو در تیم ملی ایران به قطعیت رسیده باشد.

اما در حالی که تا پیش از این تنها از کارلوس کی روش به عنوان جانشین او نام برده می شد این روزها داستان تعیین فردی که قرار است در جام جهانی قطر به جای دراگان، سکان هدایت ملی پوشان کشورمان را در دست بگیرد وارد فاز جدیدی شده است. حالا کی روش در راه بازگشت به تیم ملی ایران رقیب پیدا کرده است. 

روز یک شنبه و بلافاصله پس از اینکه خبر تماس مستقیم ایران با پیرمرد پرتغالی روی خروجی خبرگزاری ها قرار گرفت، نام چند مربی ایرانی برای نشستن روی نیمکت داغ تیم ملی هم مطرح شد. درخشش سروقامتان ایرانی در رقابت های لیگ ملت های والیبال و صعود آنها به مرحله نهایی با مربیگری بهروز عطایی، دلیل اصلی قوت گرفتن این شایعه بود. به عقیده طراحان این موضوع، تیم ملی فوتبال ایران هم می تواند همچون ملی پوشان والیبال با هدایت یک مربی داخلی کارنامه قابل قبولی در جام جهانی از خود بر جای گذارد. 

علی دایی، جواد نکونام و امیر قلعه نویی جدی ترین گزینه های مدنظر برای جانشینی احتمالی اسکوچیچ هستند. اما شهریار که مهمترین فرد برای پذیرش این سمت بود پیشنهاد فدراسیون در این خصوص را رد کرد. با این تفاسیر مسئولان فدراسیون کشورمان باید در صورت عزل اسکوچیچ با خط کشیدن بر روی نام علی دایی سراغ گزینه های دیگر خود بروند. 

آنچه در این میان ذهن فوتبالدوستان کشورمان را این روزها به خود مشغول کرده این است که کدامیک از مربیان مورد نظر مسئولان فدراسیون برای برعهده گرفتن این مأموریت سخت شایستگی بیشتری دارد. آیا جانشین اسکو بهتر است یک مربی داخلی یا مربی خارجی باشد؟ آیا این مربی باید سابقه کار در تیم ملی کشورمان را داشته باشد یا یک فرد سرشناس و بزرگ هم بدون در نظر گرفتن فاکتور تجربه کار با ایرانی ها توانایی موفقیت در این مسئولیت خطیر را دارد؟ و یا اینکه اصلاً برکناری اسکوچیچ در حال حاضر به نفع ایران است یا بهتر است با ابقای او در سمتش پای به قطر بگذاریم؟

آنچه در این میان از پاسخ به سئوال های فوق مهمتر است اینکه به قول زنده یاد قیصر امین پور «تا نگاه می کنی وقت رفتن است». کمتر از چهار ماه دیگر تا شروع جام جهانی 2022 قطر مهلت داریم ولی ما هنوز اندر خم یک کوچه ایم. ایران در حالی هنوز موفق به عبور از خوان اول انتخاب سرمربی برای تیم ملی نشده که حریفانش نه تنها از آخرین خوان با موفقیت گذر کرده اند بلکه می دانند که در فیفادی بعدی قرار است به منظور آماده سازی ملی پوشان خود در برابر چه تیم هایی صف آرایی کنند.

همه اینها این نکته را به فدراسیون نشین های کشورمان گوشزد می کند که آنچه در این مقطع زمانی کوتاه و حساس مهم است این است که هرچه زودتر با مشورت با کارشناسان خبره و افراد با تجربه به نتیجه واحد در این خصوص برسند. اگر قرار به ادامه همکاری ایران با اسکوچیچ است که با حمایت قاطعانه از وی به همه شایعات خاتمه دهند. اگر بنا بر این است که ساک خروج از تیم ملی را به دست این سرمربی کروات دهند هم هرچه زودتر تکلیف را یکسره کنند؛ اما در این صورت بلافاصله باب مذاکره با گزینه های جایگزینی وی را آغاز کنند تا ملی پوشان و اهالی فوتبال کشورمان هرچه زودتر سکاندار تیم ملی ایران در جام جهانی را بشناسند.

پربیراه نیست اگر بگوییم برای این کار از دقیقه 90 هم عبور کرده ایم و وقت های اضافه هم به سرعت هرچه تمام تر در حال سپری شدن است و چیزی نمانده که در سوت آغاز رقابت های جام جهانی دمیده شود. دیگر فرصتی برای از دست دادن باقی نمانده، زمان پرواز می کند، لطفاً از این پس خلبان آن باشید و با تحت اختیار درآوردنش اجازه ندهید فوتبالدوستان ایرانی همچون ادوار گذشته جام جهانی با بر باد رفتن رؤیای صعود از مرحله گروهی زمزمه کنند: «ای دریغ و حسرت همیشگی! ناگهان چقدر زود دیر می شود!»