مرضیه غفاریان: «تیم ملی در شرایط فعلی به مربی بزرگ و مطرح نیاز ندارد» این اعتقاد کمیته فنی فدراسیون فوتبال است که از زبان سخنگوی این کمیته بیان شده. ابراهیم قاسمپور پر بیراه هم نمی گوید که تیم ملی کشورمان در شرایط کنونی که کمتر از چهارماه تا شروع جام جهانی فرصت داریم بیش از هر چیزی به «ثبات و آرامش» نیاز دارد.

«ثبات و آرامش» دقیقاً همان چیزی است که تیم ملی مدتهاست از آن فرسنگ ها فاصله گرفته و از قضا یکی از عواملی که به این موضوع دامن زد هم تصمیم عجولانه اعضای همین کمیته فنی درخصوص رد صلاحیت سرمربی فعلی تیم ملی بود. جالب تر از آن هم اینکه وقتی اعضای هیئت رئیسه فدراسیون برخلاف نظر کمیته فنی، رأی به ابقای اسکوچیچ دادند، خبر احتمال استعفای دسته جمعی اعضای این کمیته نقل محافل ورزش شد و جناب سخنگو در واکنش به این موضوع با گله از اینکه کمیته فنی فدراسیون «کشک» هم نیست و اعتقاد به اینکه اگر قرار نیست تأثیرگذار باشند، بهتر است ادامه ندهند روی این خبر صحه گذاشت.

اما ابراهیم قاسمپور که تا دو سه روز پیش در خصوص این «هرج و مرج ها» که پیرامون تیم ملی به راه افتاده نظر دیگری داشت «فعلاً» به این نتیجه رسیده که «حالا دیگر نباید جو تیم ملی را متشنج کنیم». روی قید «فعلاً» تأکید می کنیم چون این اولین بار نیست که سخنگوی کمیته فنی کشورمان با اظهارات ضدو نقیض خود باعث تعجب همگان می شود و هیچ بعید نیست آخرین بار هم نباشد.

سرمربی اسبق صنعت نفت آبادان پیش از اینکه با دوستان خود در کمیته فنی به این نتیجه برسند که دراگان اسکوچیچ از نظر «فنی و مدیریتی» صلاحیت نشستن روی نیمکت سرمربیگری تیم ملی ایران را در قطر ندارد، اعلام کرده بود شاید مخالف بودنِ اسکوچیچ در تیم ملی باشد، اما زمان برای تغییر و تحول در کادرفنی از دست رفته است. اما زمان زیادی نگذشت که نظر ایشان به یکباره 180 درجه تغییر پیدا کرد و به ضرس قاطع اعلام کرد طبق اطلاعاتی که از بدنه تیم ملی به ایشان رسیده دیگر «بودن یا نبودن» این مربی کروات در تیم ملی «هیچ فرقی ندارد»!

شاید بگویید ابراهیم زاده اگرچه نظرش درخصوص مناسب بودن زمان برای برکناری یا ابقای اسکوچیچ در سمتش بارها دستخوش تغییر شده اما از همان ابتدا معتقد بوده این سرمربی «در قواره بازی‌های سنگین و بزرگ نیست». ما هم حرف شما را تأیید می کنیم ولی لازم است این نکته را هم در نظر داشته باشید که این مربی باتجربه کشورمان در جدیدترین اظهار نظرش  بیان کرده که با توجه به شرایط تیم ملی «فعلاً» این تیم به مربی «بزرگ و مطرح» نیاز ندارد.

وقتی سخنگوی کمیته ای که قرار است با نظرات کارشناسانه و فنی خود در خصوص مسائل متعدد تیم ملی، نقش تأثیرگذاری در تصمیم گیری های اعضای هیئت رئیسه فدراسیون داشته باشد، درباره لزوم یا عدم لزوم تغییر و تحول در کادر فنی تیم ملی آن هم در چنین برهه حساسی، سیاست یک بام و دو هوا در پیش گرفته، بر چه پایه و اساسی انتظار دارد که فدراسیون نشین ها به مشورت با آنها درباره موضوعات مختلف دل بسته و به تصمیم گیری آنها اعتماد کنند؟

پر واضح است که عقاید کمیته ای که دیدگاه باثباتی ندارند قابل اتکا و اعتنا نخواهد بود. چه تضمینی وجود دارد که اگر اعضای فدراسیون فوتبال طبق خواسته این کمیته، سکانداری ملی پوشان را در جام جهانی پیش رو به فردی ایرانی می سپردند و این اتفاق با ناکامی تیم ملی در این رقابت ها همراه شود، همین جناب سخنگو به نیابت از سایر اعضای کمیته لب به اعتراض نگشاید و نفرماید که تیم ملی برای شرکت در این تورنمنت مهم به مربی بزرگی در قواره همین بازی ها نیاز داشت؟

با این تفاسیر آنچه مشخص است اینکه این تیم ملی با این ملی پوشان «بزرگ» و البته پرحاشیه که تمام جنجال ها پیرامون تیم از آخرین اردوی آنها نشأت گرفته، نیاز به مدیرانی بزرگ چه درون زمین چه بیرون زمین دارد. در «شرایط فعلی» تیم ملی کشورمان برای رسیدن به «ثبات و آرامش» به یک کاپیتان مقتدر و تأثیرگذار در میدان، یک مربی با کاریزما روی نیمکت و یک مدیرفنی حرفه ای نظم دهنده در اردوها نیاز دارد و البته در رأس همه اینها این فدراسیون فوتبال ایران است که برای تصمیم گیری درباره همه این موارد نیاز دارد با کمیته فنی ای مشورت کند که نه «کشک» باشد و نه از «کشک» بی خاصیت تر.