مرضیه غفاریان: ذوب آهن باز هم گل نزد. ذوب آهن باز هم پیروز نشد. گاندوها در حالی در برابر پیکان متوقف شدند که سرمربی ذوبی ها معتقد است هم آنها می‌توانستند برنده شوند و هم تیم حریف. تارتار مدعی است عملکرد گلرهای این دو تیم تأثیر بسزایی در به ثمر نرسیدن موقعیت های گل آنها داشته است.

کسی منکر هنرنمایی های حبیب فرعباسی و رشید مظاهری در این دیدار نیست اما خواستن توانستن است. اگر غیر از این بود دروازه پرسپولیس و سپاهان بخاطر بازی های فوق العاده گلرهای ملی پوششان نباید در برابر هیچ تیمی فرو می ریخت اما در همین هفته تراکتوری ها 2 بار و هوادار هم یک بار موفق به گشودن سنگر بیرانوند و نیازمند شدند. چون آنها بر گل زدن تمرکز کرده بودند نه توانایی گلرهای قدر این دو تیم.

گیریم که ذوب آهن بخاطر سیوهای فوق العاده رشید مظاهری یا حتی کیفیت پایین زمین بازی و یا نبودن VAR موفق به پیروزی در این بازی نشد. علت ناکامی این تیم در بیش از چهار پنجم رقابت های لیگ چه بوده است؟ تنها هفت بازی به پایان لیگ مانده و سبزو سفیدهای اصفهان تنها 4 پیروزی کسب کرده اند.

اگر بهانه جویی را کنار بگذاریم و توپ را به زمین هواداران نه چندان پرتعداد این تیم پرافتخار اصفهانی نیاندازیم باید بپذیریم سربازان تارتار با پیروزی بیگانه اند، همانطور که مهاجمان این تیم با ثبت 17 گل در 22 بازی ثابت کرده اند با گلزنی غریبه اند.

پربیراه نیست اگر بگوییم ذوب آهن موفق به غلبه بر حریفانش نمی شود چون به پیروزی در میدان باور ندارد. این تیم فصل را با شعار در کنار هم شکست ناپذیریم شروع کرد و با کسب 12 تساوی در مسیر تحقق این هدف قدم برداشت. اما همین موضوع سد گاندوها برای چیره شدن بر رقیبانشان شده است. سقف رؤیای سبزو سفیدهای اصفهان، کوتاه است. آنها برای نباختن بازی می کنند نه پیروز شدن. ذوبی ها بیشتر از آنکه به فکر ریختن توپ روی سنگر رقبا باشند به محافظت از دروازه خودی در برابر هجوم رقیب می اندیشند و همین موضوع در کنار اعتماد به نفس پایین مهاجمان تیم تارتار باعث ناکامی این تیم در گلزنی و در کسب 3 امتیاز بازی ها می شود.

شاید بهتر باشد سرمربی جوان این تیم به جای گله از داوری، زمین و آسمان و اشاره به مصدومیت بازیکنان کلیدی اش و ضربه بزرگی که سینا اسدبیگی با جدایی جنجالی اش به آنها زده و همچنین به جای مقصر دانستن طرفدارانی که تمرکز بازیکنانش را به هم می ریزند، در وهله نخست شعار تیمش را عوض کند. ذوب آهن شکست ناپذیری اش را اثبات کرده، وقت آن رسیده که سربازان تارتار باور کنند اگرچه بردن همه چیز نیست، ولی تمایل به پیروزی همه چیز است. وقت آن رسیده که سرمربی این تیم اصفهانی همچون همتای پرتغالی اش در تیم همشهری به تمام بازیکنانش ایمان بیاورد. آن وقت دیگر مصدومیت، محرومیت و جدایی نابهنگام هیچ مهره ای قاعده بازی او را به هم نمی ریزد. 

ذوب آهن می تواند گل بزند؛ سبزپوشان اصفهان با به آتش کشیدن تیم نفت این موضوع را ثابت کرده اند. ذوب آهن می تواند برنده شود؛ آنها با برتری برابر آلومینیوم، تیمی که در برابر اکثر مدعیان لیگ زانو نزد و سپاهان را در دو بازی رفت و برگشت متوقف کرد، توانایی خود در این خصوص را به رخ کشیده اند. ذوبی ها برای کسب نتایج در خور این تیم باید سقف خواسته های خود را بالا ببرند.

آقای تارتار! ذوب آهن تیمی است که عنوان نایب قهرمانی آسیا را یدک می کشد و طرفدارانش نمی خواهند تیم محبوبشان به سرنوشت پاس دچار شود. این تیم پرافتخار اصفهانی باید دوباره قد علم کند حتی اگر این خواسته به زعم شما بلندپروازانه باشد. وقتی باور داشته باشید که انجام کاری شدنی است، راهی را برای انجام آن پیدا خواهید کرد؛ با درخواست بودجه بیشتر، مهیا کردن امکانات مورد نیاز و خریدن بازیکنان باکیفیت تر اگر قادر نباشید با تیم های مدعی رقابت کنید حداقل به جمع تیم های قعرنشین هم نمی پیوندید!