اولین نقطه تاریک فصل برای پژمان منتظری، با پاس رو به عقب او به مهدی رحمتی در جریان مسابقه با سایپا، ظاهر شد. یک هفته قبل از این مسابقه، آبی‌ها اولین پیروزی فصل را با صلابت خط دفاعی‌شان به دست آورده بودند اما تیم علی دایی، به صورت استقلال چنگ انداخت و پدیده به این زخم، نمک اضافه کرد. نتایج ضعیف آبی‌ها، قربانی‌اش را گرفت. علیمنصور هنوز روی نیمکت تیم بود اما نام منتظری دیگر در فهرست تیم ملی دیده نمی‌شد. کی‌روش، از پیرمردهای استقلال دل برید و برای ستاره‌های جوان باشگاه فرش قرمز پهن کرد. کناررفتن مدافع محبوب کارلوس، اولین بدشانسی بزرگ برای پژمان بود اما او زود با حقیقت تلخ‌تری مواجه شد.

آسیب‌دیدگی منتظری، به زودی این بازیكن را به تیغ جراحان خواهد سپرد تا او در دو ماه آینده جایی در زمین مسابقه نداشته باشد. پژمان منتظری حالا در محاصره بدشانسی قرار گرفته اما قرار نیست این وضعیت تا همیشه ادامه داشته باشد. تا چند ماه قبل، به نظر می‌رسید او اصلی‌ترین گزینه سرمربی پرتغالی برای مرکز دفاع تیم ملی در جام‌جهانی محسوب می‌شود و بازی در لیگ قطر، تنها تهدیدی است که در مسیر این بازیکن قرار دارد. مدافع جنوبی به استقلال برگشت تا در لیگ برتر ایران، برای مستحکم‌تر کردن جایگاه‌ ملی‌اش تلاش کند اما شروع بد آبی‌ها قبل از هر کس دیگری، گریبان این بازیکن را گرفت. غیبت در آخرین اردوی مرحله مقدماتی جام جهانی و خارج شدن از ترکیب استقلال برای هشت هفته، روزهای سختی را برای منتظری رقم زده اما این بدشانسی‌ها به معنای از دست رفتن فرصت حضور او در جام‌جهانی نیستند. پژمان می‌تواند از این دوره زمانی کابوس‌وار، برای یک بازگشت قدرتمندانه استفاده کند. او هنوز هم یک مدافع باهوش، محکم و پا به توپ است و ویژگی‌های منحصربه‌فردش برای تیم ملی مناسب به نظر می‌رسد. منتظری در جام جهانی 2014 برزیل، نمایش‌هایی بی‌نقص در پست غیرتخصصی دفاع راست ارائه کرد. خونسردی او، بارها برای تیم ملی نتیجه‌بخش بوده و آسمان، برای پسر خوش‌اخلاق فوتبال ایران همیشه ابری نخواهد ماند.