در پایان فصل گذشته مسابقات لیگ برتر، سروش رفیعی و کاوه رضایی شرایط تقریباً یکسانی داشتند. هر دو بازیکن جزو خوب های تیمشان محسوب می شدند که هدف اصلی شان حضور در تیم ملی بود اما «کارلوس کی روش» در آن مقطع برنامه ای برای دعوت از این دو بازیکن به اردو نداشت. به همین دلیل هم سروش و هم کاوه تصمیم گرفتند تا با لژیونر شدن نظر مساعد سرمربی تیم ملی را به خودشان جلب کنند. از اینجا به بعد، اما مسیر دو بازیکن کاملاً با هم متفاوت شد.

کاوه قید قرارداد میلیاردی با استقلال را زد و با پولی کمتر راهی بلژیک شد تا در فوتبال اروپا سختی بکشد و آنقدر در ترکیب شارلوا خوب کار کرد که کی روش نهایتاً این بازیکن را در فهرست نفرات منتخبش قرار داد. هدف سروش هم از لژیونر شدن، دعوت به تیم ملی بود اما او بر خلاف کاوه انتخاب خوبی نداشت و راهی لیگ ستارگان قطر شد. درست است که مرتضی پورعلی گنجی هم از همین لیگ قطر به تیم ملی دعوت می شود اما اولاً که شرایط تیم مرتضی با تیم رفیعی تفاوت زیادی دارد و السد و الخورد اصلاً قابل قیاس نیستند. ثانیاً سروش در انتخابش نگاهی ویژه به مسائل مالی هم داشت و اینگونه برند خودش در فوتبال ایران را به حراج گذاشت.

او می توانست در پرسپولیس بماند و با این تیم در لیگ قهرمانان آسیا حضور داشته باشد اما او تصمیم گرفت به جای ماندن در پرسپولیس یا به جان خریدن سختی های حضور در فوتبال اروپا، یک انتخاب راحت داشته باشد که اگر چه وضعیت او را به لحاظ مالی تغییر داد اما به لحاظ ورزشی، انتخاب الخور نه تنها این بازیکن را از تیم ملی دورتر کرد بلکه حالا او طبق ادعای رسانه های قطری تبدیل به یک بازیکن مازاد شده که احتمالاً به زودی مجبور به بازگشت به فوتبال ایران خواهد شد.