پس از آنکه بيرانوند با نهايت خشم رو به هوادارن سينه چاک پرسپوليس مي گويد «هيس» که يعني من هستم به پرسپوليس اعتبار و شخصيت داده ام اخيراً يکي از همشهريان شاکي وي اسرار مگويي را فاش کرده است. اسراري که مي تواند به از دست دادن تمام موقعيت هاي بيرانوند ختم شود.

سال 67 در روستاي سراب ياس در جنوب شرقي خرم آباد پسري متولد مي شود که پدر و مادرش نام محمدرضا را براي وي انتخاب مي کنند. محمدرضا دو برادر ديگر هم دارد که پسر ارشد خانواده بيرانوند براي رسيدن به رؤياي فوتبال ترجيح مي دهد از نام و اسناد برادر کوچکش استفاده کند. عليرضاي واقعي که براي لاپوشاني کردن تخلفات برادرش فوتبال را کنار مي گذارد. اما او بعدها مدعي مي شود که عليرضاست نه محمدرضا. و اين گونه است که داستان زندگي معماگونه دروازه بان شماره يک تيم ملي آغاز مي شود.

اينکه اين روزها او اصرار دارد تا از پرسپوليس جدا شود در حالي که مي داند سرخپوشان از دو پنجره نقل و انتقالات محروم است شک و شبهه ها را بيشتر مي کند. اينکه بيرانوند بارها از واقعيت هاي زندگي اش بدون خجالت و ناراحتي سخن گفته و گذشته هايش را صادقانه بيان کرده، از فقر و نداري و عرق ريختن و زحمت کشي حرف زده قابل تقدير است. اما اينکه اين روزها خبرهايي به بيرون درز پيدا کرده که او عليرضا نيست و نام واقعي اش محمدرضاست و سال هاست با صغرسني بازي مي کند براي هواداران پرسپوليس دل چرکيني بيشتري به همراه خواهد داشت.

يکي از همشهريانش که به دليل مسائل طايفه اي نخواسته نامش فاش شود پته زندگي دروازه بان عصبي و عصيانگر اين روزهاي سرخ ها را روي آب ريخته و شمشير را حسابي از رو بسته است. همشهري بيرانوند که انگار به «الامان» رسيده از روزنامه نگاران و خبرنگاران خواسته تا شال و کلاه کرده و با دوربين به روستاي محل تولد بيرانوند بروند تا همه چيز مشخص شود. اينکه ستاره اي تا ديروز با سيو هاي خود، با مهارهاي خوب، با قبضه کردن دروازه تيم ملي و پرسپوليس به نام خودش چطور از عرش به فرش رسيده که صداي همشهري هايش را هم درآورده عجيب و قابل بررسي است. بيرانوند مدتهاست که در پرسپوليس «موي دماغ» شده و همه را شاکي کرده است اما انگار او به سيم آخر زد تا با دستان خودش حکم اخراجش را امضا کند و به دنبال مسيري برود که شايد بتواند راه پشت سر گذاشته را که تا حدي با صداقت نيست پاک کند. افسوس براي پرسپوليس با اين همه دردي که به دل دارد.