خبر آنلاین: چه کسى فکر می ‏کرد متولد شهرآرای تهران زمانى پرسروصداترین، جنجالى ‏ترین، جریان ‏سازترین و محبوب ‏ترین مجرى- گزارشگر تلویزیون ایران شود. چه کسى فکر می ‏کرد نوجوان لاغر و نحیف مدرسه راهنمایى شهید باکرى و دبیرستان البرز که در هنگام زنگ ورزش حتى همکلاسی ‏هایش به او بازى نمی ‏دادند، چند سال بعد بزرگان فوتبال ایران را به بازى بگیرد. چه کسى فکر می کرد دانشجوى زرنگ رشته مهندسى دانشگاه صنعتى شریف، روزى روزگارى چنان محبوب شود که در قامت مجرى و تهیه ‏کننده پربیننده ‏ترین برنامه ورزشى کل تاریخ سیماى ایران ظهور کند.

این اتفاق اما روى داد و عادل فردوسی ‏پور که پدرش اصالتاً اهل رفسنجان استان کرمان است با درایت، تلاش و زرنگى ‏هایى مثال زدنى به هر آنچه تاکنون هم‏سلفانش در صداوسیما نرسیده بودند، رسید به ‏نحوى که کسى را یاراى رقابت با او نبود.

عادل با گزارش جذاب بازى ‏هاى فوتبال اروپایى و خصوصاً لیگ جزیره آمد؛ او تحولى شگرف در گزارشگرى تلویزیون پدید آورد و با توجه به تسلطش به زبان انگلیسى و منابع مختلف خارجى، کوچک ترین اطلاعات تیم‏ها و بازیکنان لیگ ‏هاى معتبر اروپایى را جمع ‏آورى کرد و تحویل مخاطبى داد که تا آن زمان عادت کرده بود به اطلاعات نصف و نیمه جهانگیر کوثرى و بعداً البته کامل تر جواد خیابانى. فردوسی ‏پور اما پا را از این هم فراتر گذاشت و با راه ‏اندازى برنامه 90 راهى را رفت که تاکنون هیچ مجرى- گزارشگر دیگرى نرفته بود.

فردوسی ‏پور با 90 چنان خود را به اهالى فوتبال تحمیل کرد که کمتر کسى، حتى بالاترین مسئولان رده ‏بالاى ورزش توان برخورد با آن را نداشتند. مسئولین صداوسیما نیز با درک موقعیت بسیار مطلوب برنامه 90، حمایتى دور از انتظار از عادل و برنامه‏ اش داشتند و دست او را براى ارائه برنامه‏ هاى مورد نظرش باز گذاشتند.

عادل فردوسی ‏پور طى نزدیک به دو دهه تهیه ‏کنندگى برنامه تلویزیونى 90، بارها و بارها جریان‏ ساز شد؛ محبوب شد، منفور شد، قرمز شد، آبى شد، متهم شد، تهدید شد اما همچنان عادل ماند تا رفسنجانی ‏ها سوغاتى خوبى تحویل جامعه ورزش ایران داده باشند.

بینندگان دایمى و حتى غیردایمى برنامه 90 هیچ‏گاه مناظره امیر عابدینى و على فتح‏ ا... زاده مدیران عامل وقت دو باشگاه استقلال و پرسپولیس را فراموش نمی ‏کنند.

آنان همچنین مناظره دوساعته «بلاژویچ»، سرمربى وقت تیم ملى فوتبال ایران با ناصر احمدپور، سردبیر فقید روزنامه خبر ورزشى به‏ عنوان منتقد و پژمان راهبر، سردبیر اسبق جهان فوتبال به‏ عنوان حامى سرمربى کروات تیم ملى را فراموش نمی ‏کنند.

بینندگان برنامه ۹۰ حتماً حرف‏هاى شنیدنى محسن صفایى فراهانى بعد از جریان تعلیق فوتبال ایران را از یاد نخواهند برد؛ شبى که مردم فوتبال‏ دوست فهمیدند سازمان تربیت بدنى درست می ‏گوید یا یاران صفایى فراهانى.

مخاطبان عادل فردوسی ‏پور مناظره على دایى با فردوسی ‏پور، آخوندى سخنگوى آن سال های سازمان تربیت بدنی با فردوسی ‏پور، افشاگرى عادل درباره «دو‏کارمو» برزیلى، اولین گفتگوى تلفنى با فریدون زندى که در آن سال ها تسلط آنچنان مناسبى به زبان فارسى نداشت و تازه به اردوى تیم ملى دعوت شده بود، دعواى لفظى محمد مایلی ‏کهن و سردار آجرلو مدیرعامل اسبق پاس تهران و... را با برنامه 90 به‏ یاد دارند.

عادل فردوسی ‏پور به ‏جز برنامه 90 و در قامت یک گزارشگر فوتبال، حاشیه‏ هاى دیگرى نیز آفریده؛ چه زمانی ‏که در جام ملت ‏هاى آسیا- در زمان ریاست محمد دادکان- و در بازى بین ایران و عمان در وصف بازى ضعیف و دور از انتظار محمد نصرتى گفت: « یکى باید نصرتى را بگیرد» (در آن بازى نصرتى بازى ضعیفى از خود ارائه داد و جالب آنکه فرداى روز بازى، عادل فردوسی ‏پور که همراه تیم ملى در هتل محل اقامت ملی ‏پوشان اقامت داشت به دستور محمد دادکان از محل هتل اخراج و راهى هتلى شد که سایر خبرنگاران در آن حضور داشتند.)

عادل فوتبال ایران اما همیشه مخالفین سرسختی هم داشته که محمد مایلی کهن و امیر قلعه نویی پیشتاز آنان هستند.

فردوسی پور در این سال ها بحران هم کم نداشته؛زمانی شایعه جدى تعطیل ‏شدن برنامه 90 مطرح شد.

شایعه ای که پس از آن برنامه ۷۵ دقیقه ‏اى معروف، حتی مازیار ناظمی، مجری سابق صداوسیما و دوست نزدیک عادل فردوسی ‏پور نیز به آن اشاره کرد.

این اتفاق اما به فاصله یک هفته برعکس شد و در مانور قدرتی که فردوسی پور به راه انداخت، ارسال بیش از دومیلیون پیامک به این برنامه، رکوردى بود که عادل و برنامه ‏اش از خود به یادگار گذاشتند تا مخالفان 90 و فردوسی ‏پور بدانند 90 همچنان هست و با قدرت به کارش ادامه می ‏دهد.

به نظر می رسد عادل همچنان بی رقیب، چهره شماره یک رسانه های ورزشی است، خواه او را دوست داشته باشیم خواه نه.