نصف جهان: این روزها در لابه لای موضع‌گیری‌های سنجیده و نسنجیده، گفتگوها، تیترها و زیر تیترها جریانی جدید به طور زیرپوستی ایجاد شده؛ با این عنوان: امیرقلعه نویی هرچه دارد از استقلال است و مدیون مادی و معنوی ابدی به نام این باشگاه پرافتخار آسیا...

ابتدا چند نکته کوتاه را مرور کنیم که امیر از کجا به استقلال رسید: نوجوان نخبه نازی آبادی برای اولین بار ملی پوش شد در تیم ملی جوانان؛ از باشگاه نخست اش؛ راه آهن. به تیم شاهین راه یافت و دهه شصت در لیگی که کل استان تهران ٢ تیم داشت ستاره تیم الف بود و قهرمان لیگ ایران(قدس) و پدیده آن روزها، هافبک میانی که با ٩ گل زده چشم ها را خیره کرد و به تیم ملی بزرگسالان دعوت شد تا با تیم ملی و به دعوت پرویزدهداری راهی چین شود.

قلعه نویی لژیونر شد! در زمانی که لیگهای عربی به سختی پول برای فوتبالیست ایرانی میدادند، هافبک ریز نقش و تکنیکی تیم ملی از شاهین به السد قطر پیوست؛ بهترین بازیکن آن تیم و ٢قهرمانی با در قطر.

امیر از السد به استقلال آمد؛ پرافتخارترین تیم قاره در ایران، چندین چند قهرمانی ایران، در عرض ٢سال بهترین استقلال تاریخ زیر نظر اسطوره بی بدیل تاریخ فوتبال شادروان پورحیدری، قهرمانی و نایب قهرمانی آسیا حالا امیر به غیر از ستاره دوم، یک یادگار دیگر هم داشت، زانوی نابود شده ای که تیغ جراحان هم از درمانش عاجز بود، یکسال خانه نشین شد، در همین یکسال پروژه سقوط به دسته ٣ رقم خورد. با پای لنگان برگشت، در کنار غیرتمندترین مردان تاریخ استقلال تیم را به دندان گرفتند، همان تیمی خیلی ها دیگر نامش را نمی آوردند و حتی حاضر نبودند مربیش شوند و یا برایش بازی کنند. مردان وفادار بار دیگر استقلال را به سطح اول فوتبال آوردند، امیر با همان پای مصدوم اگر رمقی داشت مربیان تیم ملی از او نمیگذشتند در دوران پروین، استانکو و مایلی کهن.

سال ٧٥ با بازوبند کاپیتانی درد بر او چیره و شد کمک مربی، و داستان مربیگریش را بعد از مدتی با ماجراجویی در برق تهران ادامه داد. رنسانس در استقلال، جوانگریی،یک تغییر نسل با شجاعت امیر، اولین قهرمانی در مقام سرمبیگری و رسیدن به مقام اول فوتبال ایران و سپس سرمربیگری تیم ملی؛ بازگشت مجدد در ٢بازه زمانی و بازهم قهرمانی... استقلال در تاریخ لیگ برتر ٣بار قهرمان شده و هر ٣بار با مربیگری او بوده. آخرین درخشش آسیایی هم با رسیدن به جمع ٤تیم نهایی با حضور او بوده... استقلال شخصیت حقوقی بزرگی است که شخصیت حقیقی امیر را به تکامل رساند؛ وگرنه چه در بازیگری و چه در مربیگری مانند قهرمانی‌ها و نایب قهرمانیهایش با سپاهان، تراکتور و ذوب آهن عیار او در بیرون از استقلال هم مشخص شد.

و در پایان برای یک استقلالی، هیچ نامی از تاج فوتبال ایران، استقلال بزرگتر نیست اما انصاف داشته باشیم، در این روزهای بی رحم اقتصادی و سیاسی به داشته هایمان منصفانه تر نگاه کنیم و عدالت را اگر در خودمان علم قضاوت میبینیم لحاظ کنیم.