شفاف: آمار نگران کننده شصت درصد بیکاری در شهرهای کشور نشان‌دهنده آن است که نه تنها وعده‌های صدروزه دولت یازدهم برای حل مشکلات اقتصادی محقق نشده است بلکه آمارها از این موضوع حکایت دارد که دولت هیچ‌گونه برنامه و طرحی در خصوص رونق اشتغال جوانان ندارد.

عمر دولت یازدهم در ماه‌های نهایی خویش است اما نگرانی پدران و مادران برای آینده فرزندانشان در زمینه اشتغال پایان نیافته است؛ انگار همین دیروز بود که روحانی در اولین نشست خبری خود در بیست و هفتم خرداد در پاسخ به سوال خبرنگاری که پرسید شما در سخنان انتخاباتی گفته بودید که جشن پیروزی را زمانی می‌گیریم که جوانان کشور شاغل شده باشند و بیکاری از کشور رخت بر بسته باشد و اکنون برنامه اقتصادی شما برای اشتغال جوان چیست،؛ گفت: « مشکلات را قدم به قدم رفع کنیم و امیدوارم شاهد آن باشیم که در همان سال اول اولین آثار این مسئله را ببینیم و هر روزی که رقم بیکاری تک‌رقمی شد جشن کوچکی خواهیم گرفت و وقتی به حد جهانی رسیدیم، جشن ملی خواهیم گرفت.»

هرچند افزایش آمار بیکاری، تعطیلی کارخانه‌ها و کارگاه‌های صنعتی واقعیتی است که مردم با گوشت و پوست خود پس از گذشت این سه سال حس کرده‌اند و در همین راستا سخنان وزیر کشور در هفته جاری در برنامه پایش نیز دلیل دیگری بر این مدعا شد که کشور از منظر اقتصادی وضعیت مطلوبی ندارد؛ امری که شاید چندان برای دولتمردان مهم نیست و تلاشی برای رفع آن نمی‌کنند.

عبدالرضا رحمانی فضلی با حضور خود در برنامه پایش آمار بیکاری در برخی شهرهای کشور را شصت درصد اعلام کرد و گفت: متوسط بیکاری در کشور از 14 درصد در سال 1391 به 11 درصد رسیده است اما در حال حاضر آماری بیکاری در برخی از شهرها شصت درصد است.

این آمار نگران کننده آن هم از زبان وزیر کشور نشان دهنده آن است که نه تنها وعده‌های صدروزه دولت یازدهم برای حل مشکلات اقتصادی محقق نشده است بلکه آمارها از این موضوع حکایت دارد که دولت هیچ‌گونه برنامه و طرحی در خصوص رونق اشتغال ندارد و در این سه سال نیز هیچ ‌کاری جز توجیه کردن و ارائه آمارهای غیرواقعی در خصوص کاهش نرخ بیکاری انجام نداده است.

اکنون امیدها به ناامیدی پیوسته و کلید تدبیر و امید نیز نتوانست قفل اشتغال و بیکاری جوانان را باز کند و شاید قفل دیگری بر آن خورده باشد؛ چراکه یکی از مهمترین وعده های روحانی تک رقمی شدن نرخ بیکاری در کشور و افزایش اشتغال بود تا جایی که روحانی در شعارهای انتخاباتی خود شعار باز کردن قفل بیکاری با کلید طلایی را مطرح کرد و با این ترفند بسیاری از جوانان جویای کار را امیدوار و خود را راهی پاستور کرد.

بدون اغراق می‌توان گفت دولت یازدهم به جای توجه به حل مشکلات اساسی اقتصادی کشور و توجه به مقوله اقتصادی مقاومتی که رهبر انقلاب بر آن بارها تاکید کرده‌اند از همان ابتدا تمام توجه خود را بر مذاکره با غربی ها معطوف و از پیگیری جدی مشکلات کشور غفلت کردند تا آنجا که نوید حل همه مشکلات از بیکاری، رونق صنایع تا تأمین آب شرب را نیز به رفع تحریم ها گره زدند و حتی پس از آن نیز رشد بالای بیکاری را به رکود، تورم، عدم نقدینگی، کاهش قیمت نفت حاصل از دولت سابق مرتبط دانستند.

سخنان روز گذشته روحانی مبنی بر اینکه صنعت گردشگری یکی از راه‌های مهم برای اشتغالزایی جوانان است که برای رسیدن به آن باید به توسعه فناوری و جذب سرمایه بپردازیم نشان دهنده آن است که رئیس‌جمهور دولت یازدهم هنوز در پی آن است تا با جذب سرمایه خارجی بتواند اشتغال جوانان کشورمان را بهبود سازد امری که اگر قرار بود در این زمینه تغییری صورت گیرد، باید ثمرات آن را مشاهده می‌کردیم؛ هرچند این سخن رئیس‌جمهور سخن تازه‌ای نیست و در نشست خبری خود پس از سفرش به فرانسه نیز اعلام کرد: « در نشست مطبوعاتی که با رئیس‌جمهور فرانسه داشتم، آقای اولاند درباره سرمایه‌گذاری‌ها در ایران گفت که یکی از اهداف آن برای کار با ایران، ایجاد اشتغال برای جوانان ایرانی است بنابراین اشتغال امر بسیار مهمی است که یکی از اهداف بزرگ دولت یازدهم محسوب می‌شود»

امری مسلم و واضح است که وقتی مجریان کشور به دنبال آن باشند تا بیگانه برای اشتغال جوانان فکری کند، نتیجه جز شصت درصد بیکاری در شهرهای کشور مشاهده نخواهد شد و بهتر است دولت یازدهم نگاه خود را در این سال پایانی دولت بر مسائل اساسی و مشکلات کشور بگمارد چراکه همانگونه رهبر انقلاب اسلامی نیز بر این امر تاکید کردند تنها راه برون رفت از مشکلات اقتصادی تکیه بر توان داخلی و همت جوانان است در غیر این صورت دولت یازدهم با کارنامه ای سرشار از سیاسی کاری و دریغ از تحقق وعده های معیشتی و اقتصادی برای بهبود رفاه حال مردم و جوانان ۴ سال زمام داری کشور را به پایان می برد و در این میان مردم می مانند و مشکلاتی که حل نشده، تنها از دولتی به دولت بعد به ارث می رسد.

بهتر است دولتمردان اعتدال با توجه رشد منفی اشتغال در دولت تدبیر و امید و روند صعودی افزایش نرخ بیکاری و رابطه مستقیم اش با رکود اقتصادی بجای در پیش گرفتن سیاست انفعالی و ارائه آمارهای نمایشی ، با ارائه آمارهای واقعی در خصوص نرخ بیکاری در کل کشور، نرخ مشارکت اقتصادی، نرخ بیکاری جوانان و آمارهایی از این دست براساس واقعیت موجود در جامعه برنامه ریزی کند.