نصف جهان: از ابتداي آبان ماه همه دوستداران محيط زيست و تالاب فريدونکنار منتظر خبر برگشتن «اميد» بودند. اين روزها هميشه پر از بيم و اميد بود و بارها جمله «اگر نيايد» در ذهن دوستداران اميد نقش مي‌بست. اميد، آخرين «درناي سيبري» است که براي زمستان گذراني به ايران مي آيد. درنايي که در صورت مرگش، جمعيت غربي درناهاي سيبري منقرض خواهند شد و ديگر ايران رنگ اين درناها را نخواهد ديد.

اميد به ترتيب از سال 91 تا 95، در روزهاي نهم، هشتم، نهم، دوازدهم و نوزدهم آبان خود را به ايران رسانده بود اما سال گذشته به دليل سرما و کاهش دماي هوا با تأخير بار ديگر براي زمستان‌گذراني در تالاب فريدونکنار استان مازندران فرود آمد. امسال اميد در حالي ظهر ديروز در تالاب فريدونكنار مشاهده شد كه حاميان اين پرنده زمستان‌گذران در حال انقراض، از آمدنش نااميد شده بودند.

جمعيت درناهاي سيبري که ايران را براي زمستان گذراني انتخاب مي کنند، سال 87 به يک جفت رسيد. همان سال شکارچيان گونه ماده اين پرنده را در آسمان زدند تا تنها اميد باقي بماند. آن سال کسي فکر نمي کرد که اميد سال بعد به ايران برگردد اما اميد ده سال گذشته اين مسير 3000 کيلومتري را تنهايي طي کرده است. از آنجايي که درناهاي گونه تک همسري هستند، اميدي به اينکه اميد براي خود همراهي آورده باشد، نبود.

درناهاي سيبري يکي از گونه‌ها‌ي در معرض انقراض هستند. گونه اي زيبا با پاهاي سرخرنگ بلند که سال هاي سال مهمان تالاب‌ها‌ي شمال ايران بودند. درناهاي سيبري به سه جمعيت تقسيم مي‌شوند. جمعيت مرکزي آنها منقرض شده، جمعيت شرقي هنوز به نزديکي چين کوچ مي‌کند و از جمعيت غربي تنها اميد باقي مانده است. عمر اين نوع درنا به حدود 50 تا 80 سال مي‌رسد و تغذيه آن از گياهان است. معمولاً درنا در جاهايي حضور مي‌يابد که عمق کمتري داشته باشد.

ظهر ديروز آن درناي سيبري آمد و تنهاي تنها او در کشور ما مهمان خواهد بود. او از يک مسافرت 3000 کيلومتري آمد و تا نيمه اول اسفند در منطقه مهمان است. ما مي دانيم که با يک گل بهار نمي شود، مي دانيم که اسمش را اميد گذاشتند، مي دانيم صيادان پشـت آن پنـهـان اند اما اما دوست داريم زنده بماند اما دوست داريم سالم برگردد اما دوست داريم باز هم بيايد. اين يازدهمين سالي است که اميد به تنهايي مهاجرت زمستانه خود را انجام مي دهد.