نصف جهان: «طریقت طریقی» عنوان پوستری است که ابتدای ورود به گالری شماره یک نمایشگاه آثار امان ا... طریقی توجه بیننده را به خود جلب می‌کند. ذیل آن شرحی از زندگانی این هنرمند نقاش و عکاس نوشته شده است.

جمعیت حاضر در حیاط موزه هنرهای معاصر که دقایقی را منتظر افتتاح نمایشگاه بودند با چیده شدن روبان مخصوص و با گذر از کنار پالت نقاشی بزرگی که با دسته گل های رنگارنگ زینت داده شده بود، وارد گالری شدند تا به تماشای آثار به یادگار مانده از این هنرمند فقید اصفهانی بایستند؛ کسی که عکاسخانه‌ اش در خیابان چهارباغ از سال 1325 تا 1358 زبانزد بود.

بر تابلوهای نقاشی رنگ و روغن که در ابتدای نمایشگاه به چشم می‌خورد، طرح‌هایی از پل خواجو و میدان نقش جهان و گنبدهای فیروزه‌ای اش نقش بسته است. برخی تابلوها بازسازی عکس های قدیمی است. همانند نقاشی آن مرد قاجار که با لباسی پرنقش و نگار در ایوانی نشسته. گرچه عکس اصلی که کنار تابلو نصب شده، سیاه و سفید است اما تابلو پر از رنگ است و چه پرداخت دقیقی از جزئیات.

سوژه تابلوها متنوع اند و همین تنوع تماشاگر را ترغیب می‌کند تا تک تک تابلوها را ببیند و با وسواس جلو برود که مبادا تماشای اثری را از دست بدهد. نقاشی ها و پرتره‌هایی از هنرمندانی همچون عبدالحسین سپنتا، جلیل شهناز، حسن کسائی، وحدت، ارحام صدر، صغیر اصفهانی و دیگران نیز در آثار طریقی به چشم می‌خورد. طریقی در نقاشی طبیعت، بناهای تاریخی و پرتره ها با چنان تبحری رنگ‌ها را به کار برده و آنچنان دقتی در ارائه جزئیات داشته که گاه به نظر می‌رسد اینها نه نقاشی که عکس است. طرحی که او از چهره دخترکم سن و سالش کشیده در حالی که خوابیده و موهایش روی بالش رها شده، حتی فراتر از عکس است، به طوری که گمان می‌رود مبادا صدای همهمه نمایشگاه دخترک را از خواب بیدار کند.

عباس عقیلی، یکی از نقاشان اصفهانی درباره طریقی می گوید: «او در ثبت جزییات بی نظیر بود. یک نگاه کافی بود تا او جزییات چهره مدل خود را در ذهنش ثبت کند و شروع به کشیدن چهره کند. شهرت او در پرتره به قدری شده بود که بسیاری افراد از شهرهای دیگر به اصفهان می آمدند تا امان ا... پرتره ای از آنها به تصویر بکشد.»

اما این شهرت فقط مختص هنر نقاشی او نبود و تماشای عکس‌ها و پرتره‌هایی که در گالری شماره 2 این نمایشگاه به نمایش درآمده است، ابزار عکاسی، دوربین‌ها و سه پایه ها، نگاتیو عکس های دسته جمعی و خانوادگی، پرتره های کودکانی با چشمان بشاش و درخشان و گاه متعجب، نمونه عکس‌هایی که با شماره گذاری و تاریخ در دفاتر بزرگی چسبانده شده بود تا در زمانه ای که فایل های کامپیوتری نبودند، مرجعی باشند برای عکاس تا عکس‌های ثبت شده را راحت پیدا کند، بیانگر آن است که طریقی با تلفیق هنر عکاسی و نقاشی و کاربرد رنگ و قلم، با دقت در جزییات و با عشقی که در کارش داشت عکاسخانه ای با شهرتی فراتر از شهرش در اصفهان دایر کرده بود؛ عکاسخانه‌‌ای به نام هالیوود.

این زندگی آمیخته با هنر نقاشی و عکاسی بود که حامد قصری را که خود کارگردان، عکاس، روزنامه نگار و نویسنده اصفهانی است، از سال‌های نوجوانی با امان ا... طریقی آشنا کرده و او را بر آن داشت تا مستندی بسازد از زندگی این هنرمند عکاس اصفهانی به نام «هالیوود اصفهان».

مستند «هالیوود اصفهان» به نویسندگی و کارگردانی حامد قصری و تهیه‌کنندگی داریوش طریقی که برای اولین بار ساعت 5 عصر روز پنج شنبه 12 اردیبهشت، در کتابخانه مرکزی اصفهان و ساعتی قبل از افتتاحیه نمایشگاه آثار امان ا... طریقی اکران شد، سخنان و خاطرات دوستان، شاگردان و اعضای خانواده امان ا... طریقی است که حالا پس از سال‌ها روایتگر زندگی این هنرمند معاصر اصفهان بودند. روایت مستند از زبان خود عکاس بود و حاضرین در سالن را برد به روزگاری که عکاسخانه «هالیوود» یا با تلفظ اصفهانی‌اش «هولیوود» به هویت چهارباغِ چهار باغ تبدیل شده بود. روزگارانی که هنرمندان بسیاری نه تنها از اصفهان که از شهرهای مختلف به اصفهان می‌آمدند تا پرتره‌هایشان را در هالیوود بگیرند و دختران شایسته سال آرزویشان این بود که عکسی در هالیوود بگیرند. مردمی که وقتی اوقات فراغتی دست می‌داد و در چهارباغ قدمی می‌زدند، هر هفته منتظر بودند تا ویترین «هالیوود» به عکس های جدید آراسته شود و ساعتی به تماشا بنشینند و خیلی زود برای عکاسی پرتره یا عکس های خانوادگی یا عکس های عروسی شان به این آتلیه بیایند و «با یک بار عکس گرفتن در هالیوود مشتری دائم آن باشند»؛ همانگونه که آقای عکاس می‌خواست.

همین روایت جذاب کافی بود تا تماشاگران، نه آنان که اکثرشان طریقی را می‌شناختند بلکه هنردوستان ناآشنا با زندگی وی که اغلبشان در روز نمایش مستند، به دلیل پر شدن فضای سالن کتابخانه مرکزی جلوی درهای ورودی ایستاده بودند را مشتاق کند که مسیر این کتابخانه تا موزه هنرهای معاصر اصفهان را در خنکای غروب یکی از روزهای اردیبهشت و در سایه چنارها و نارون‌ها پیاده بپیمایند و به نمایشگاه عکس‌ها و نقاشی‌های وی برسند. در نمایشگاه تابلوها را یک به یک بنگرند و در آخرین غرفه، در کنار صندلی و پنکه قدیمی و دوربین و وسایلی که اجزای آتلیه امان ا... طریقی بودند، این سخن از این هنرمند بزرگ اصفهانی که بر تکه پوستی قاب گرفته نوشته شده بود، بدرقه راهشان باشد: «ما با تصاویر احاطه شده‌ایم و گریزی از آنها نداریم. بدون تصویرمان در زندگی اجتماعی غیرقابل شناسایی و فاقد هویت هستیم.»