نصف جهان: روزنامه «خراسان» با عبدالجبار کاکایی، عضو شورای شعر و ترانه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مصاحبه ای انجام داده است. او درباره کیفیت امروز ترانه هایی که برای تأیید به این شورا می آید گفته:

«متن ترانه‌ها به اجبار تأیید می‌شوند. وقتی ۹۹ درصد ترانه‌ها سخیف است، نمی‌توان جلوی کار شرکت‌ها را گرفت. می شود آنها را اصلاح کرد... ترانه‌ای که عیارش پایین است، با وسمه و سرمه، عیارش بالا نمی‌رود. این ترانه‌ها، مبتذل به معنای پیش پا افتاده هستند و نباید به ارشاد بیایند و اگر بیایند، نمی‌توان جلویشان را گرفت. چون این شرکت‌ها می‌خواهند ارتزاق کنند. شما نمی‌توانید نان مردم را ببرّید و بگویید من به دنبال ترانه متعالی هستم. اگر به جای ما ترکیب دیگری هم بیایند، چه کار می‌خواهند بکنند، وقتی ۹۹ درصد آثار مبتذل است؟ به شورا گفته‌اند اینجا بایستید و سخت هم نگیرید تا کار مردم لنگ نشود. یک قافیه‌ای را درست کنید و... . در آهنگ "دلم پریشونه" هوروش بند می‌شنویم: "چشامو تا کی گریه بلرزونه؟" این به نظر شما جور درمی‌آید؟ اینها اصل را گذاشته‌اند بر اینکه کلام بر موسیقی سوار بشود؛ یعنی آوای انسانی شنیده شود، وگرنه از نظر معنا هیچ کدام نمره قبولی نمی‌گیرند. یا "می‌خوایم آنقد جیغ بزنیم تا که برق بره" از ماکان بند. کارکرد این ترانه در عروسی‌هاست و نباید در کتابخانه ملی ثبت بشود. در عروسی نمی‌توانید تصنیف "بهار دلکش" را اجرا کنید و باید همین ترانه‌ها را بشنوید. مشکل ما این است که در موسیقی تولید انبوه شده و به سمت لاله زاری رفته است.»