هر سخن در زمان ومکان خاص معنایی را را متبادر مینماید که درغیر ان زمان ممکن است به ذهن متبادر ننماید.

در خصوص قتلی که محمدعلی نجفی شهردار اسبق تهران مرتکب شده است ابتدا همه افراد شاخص جناحهای مختلف آنرا محکوم نمودند اما دیری نپایید که برخی وابستگان جناح اصلاحات با مطرح کردن تئوری پرستو بودن مقتول به نحوی به نقد رویه ای غلط که در سازمانهای اطلاعاتی دنیا مرسوم است پرداختند.

مطرح نمودن این مسئله در زمان فعلی خطاست چرا که عرفا نحوه ای تعصب ورزی نسبت به هم حزبی خود تلقی میشود چه این امر انگیزه مطرح کننده گان باشد چه نباشد.

بحث سوء استفاده از برخی زنان در سازمانهای اطلاعاتی را میتوان در زمان دیگری که شائبه فوق را به ذهن نیاورد مورد نقد ونظر قرار داد.

این مسئله به مانند بسیاری مسائل سیاسی واجتماعی دیگر میتوانست زمینه ای برای یکصدا شدن ونمایش عواطف انسانی تمامی فعالین سیاسی علیه یک عمل غیر انسانی باشد اما متاسفانه بعضی فعالین سیاسی نشان دادند که هنوز به بلوغ سیاسی نرسیده ومنافع ملی را بر منافع حزبی مقدم نمی نمایند.

از طرف دیگر بعضی اصول گرایان ، کج سلیقگی برخی اصلاح طلبان را وسیله ای برای لجن مال کردن یک طیف سیاسی که بسیاری از انها صریحا قتل را محکوم نمودند قرار دادند.

این عمل هم در جای خود نشان دهنده تبدیل شدن اختلاف سلیقه که مفید وضروریست به کینه ورزی دشمنی میباشد.