نصف جهان: یکی از کسانی که از سینما و تلویزیون کنار گذاشته شده ‌  است نامش غلامحسین لطفی است که خودش هم نمی‌داند چرا فراموش شده و از او خبری نمی‌گیرند. البته که با پخش سریال «آیینه» دهه 60 و خاطرات دهه اول انقلاب برای بسیاری تداعی می‌شود و البته قدرت کارگردانی لطفی هم به چشم مخاطب می‌آید. که با آن ابزار کم و تجهیزات ضعیف گذشته چنین اثر درخشانی برای تلویزیون رقم خورد؛ امروز خلأ آن نوع پرداخت به حوزه خانواده احساس می‌شود.  

یا وقتی نقش غلامحسین لطفی به عنوان باجناق «ماشاءا...»-حمید لولایی- «خانه به دوش» روی آنتن می‌رود به قدرت بازی او پی برده می‌شود که چقدر جای این تلاش‌ها و دلسوزی‌ها در ارائه بهترین بازی‌ها خالی است.

غلامحسین لطفی سال‌هاست دیگر در سریال‌ها و فیلم‌های سینمایی حضور ندارد. بازیگر و کارگردانی که وقتی سال 64 سریال «آیینه» را ساخت روز دوشنبه‌ها هنگام پخش، خیابان‌ها خالی از رفت و آمد می‌شد. کاری که در 13 قسمت تولید شد و به سری‌های بعد هم رسید. کاری که به قول غلامحسین لطفی، کارگردان این سریال چندین بازیگر را توانست معرفی کند.

غلامحسین لطفی را شاید مخاطبین بیشتر به «جیب‌برها به بهشت نمی‌روند» و «خانه به دوش» بشناسند اما او، هم خالق «آیینه»، «پاکباخته» و «سرخپوست‌ها» است و هم کارهای به یادماندنی چون «دلیران تنگستان»، «محله برو بیا»، «پول کثیف»، «پژمان» و «بچه‌های نسبتاً بد» را برای تلویزیون بازی کرده و در سینما هم او را بیشتر به «سرب» مسعود کیمیایی، «پرده آخر» واروژ کریم‌مسیحی، «مرد آفتابی» همایون اسعدیان،‌ «بازیگر» محمدعلی سجادی و «خفگی» فریدون جیرانی می‌شناسند. سریال «ما فرشته نیستیم» فلورا سام هم آخرین کار تلویزیونی او به شمار می‌رود.

او این روزها در قزوین زندگی می‌کند و شش سال است که در کار تلویزیونی و سینمایی حضور نداشته است. غلامحسین لطفی در این باره ‌ گفت: «من دوست دارم باشم چون دکترای بازیگری و کارگردانی دارم. سال‌ها در خدمت هنر این مملکت بوده‌ام و از هیچ کوششی برای به بار نشستنِ یک نقش و کاراکتر، دریغ نکرده‌ام. اما این روزها با من تماس نمی‌گیرند و پیشنهادی نمی‌دهند. انگار که یادشان رفته روزی بازیگر و کارگردان بوده‌ایم. ناگفته نماند آکتور را هیچکس نمی‌تواند فراموش کند و کارنامه‌اش همیشه جلوی دید همگان است. من نیستم شاید برای این است که در محور باندبازی‌های برخی قرار ندارم؛ هرگز برای نقش و کار به کسی مراجعه نکردم و هرگز به روابط خاص هم آشنایی نداشتم.»

لطفی با اشاره به سریال «آیینه» خاطرنشان کرد: «قطعاً‌ اولین سریال پربیننده بعد از انقلاب،"آیینه" باشد که مسیر پرداختن به کارهای خانوادگی را نیز هموار کرد. واقعاً می‌توانم بگویم دوشنبه‌ها که این سریال از تلویزیون پخش می‌شد همه خیابان‌ها تعطیل می‌شدند. ولی چرا امروز نمی‌توانند خانواده ایرانی بسازند و سبک زندگی خودمان را نشان دهند. چون هیچ تحقیق و پژوهشی ندارند و برخی از مدیران هم از روی رابطه با ساخت یک اثری موافقت می‌کنند نه اینکه به جوانب مختلف آن کار بیاندیشند و نهایتاً مردم نظاره‌گر "خانواده ایرانی" باشند. مشکل تلویزیون و فقدان جذابیت و تأثیرگذاری برنامه‌ها و سریال‌ها به همین نکته برمی‌گردد که خانواده‌های ایرانی در محور پرداخت‌ها، گُم شده‌اند.»

وی با انتقاد از واسطه‌هایی که باعث شده‌اند هنرمندان اصیل ما فراموش شوند، تأکید کرد: «مهمانی‌های شبانه و نقش‌فروشی حقیقت دارد. اما در هیچ‌کدامِ رسم‌های امروزی برای گرفتن نقش حضور نداشته‌ام و تَن به هر کاری نداده‌ام برای اینکه بازیگری کنم و یا کاری بسازم. چون یکسری از واسطه‌هایی هستند که خودشان ذینفع هستند و اصرار دارند یک عده خاصی باشند. این عده یا پول می‌دهند صاحب نقش شوند و یا هر نقشی را بازی می‌کنند. اما من همیشه دوست داشتم نقشی را بازی کنم که اولاً در آن اصالت هنر وجود داشته باشد و ثانیاً مردم هم از آن نقش لذت ببرند.»

لطفی با بیان اینکه اصلاً عدالتی در پخش نقش نیست، گفت: «نقش‌هایی به برخی واگذار می‌شود که اصلاً‌ لیاقت بازیگری ندارند و این کار را بلد نیستند؛ فقط سناریو را حفظ می‌کنند و جلوی دوربین قرار می‌گیرند. من روحِ ایفای نقش را در آنها نمی‌بینم چون با دانش و درونمایه‌های این هنر، بیگانه‌اند. اصلاً عدالتی در پخش نقش نیست و زمانی اینطور نبود. من جای تلویزیون بودم یک لیستی از بازیگران و هنرمندان جلوی خودم می‌گذاشتم و با شناسنامه و کارنامه‌ای که از هنرپیشه‌ها سراغ داشتم به کارگردان‌ها می‌گفتم همه این بازیگران کاربلد باید سالی یکی دو کار حتماً داشته باشند. نه اینکه برخی از این تهیه‌کنندگان بودجه را از تلویزیون می‌گیرند و بنابر رابطه، هنرپیشه را انتخاب می‌کنند و این است که آرام‌آرام، کاربلدها و حرفه‌ای‌ها کمرنگ می‌شوند.»

بازیگر و کارگردان پیشکسوت سینما و تلویزیون در پاسخ به اینکه به برنامه‌های «دورهمی» و «خندوانه» هم دعوت نشدید، تأکید کرد: «گاهی اوقات به برنامه‌های تلویزیونی دعوت شدم اما هیچ‌وقت ناراحت نشدم چرا به "دورهمی" نرفتم. چون یادم می‌آید در سریال "نود شب" مهران مدیری بازی می‌کردم آرام‌آرام نقشم کمرنگ شد. آن رفتار غیرتخصصی همیشه در ذهنم باقی ماند. روزی که مرجانه گلچین به این برنامه رفت اسم هر هنرمندی که می‌آمد به "دورهمی" دعوت می‌شد. نامم آمد ولی فکر کنم مهران مدیری برای دعوت به برنامه هم مثل روزهای بازیگری در فیلمش، با من لج کرد. البته از صمیم قلب خوشحال شدم که هیچ‌وقت به "دورهمی" دعوت نشدم. البته این اتفاق در "خندوانه" هم افتاد؛ که نقش روابط در اینجا هم پررنگ می‌شود. خیلی از بازیگران دیگر هم دعوت نشدند که حرف‌های مهمتر و جدی‌تری را می‌توانند برای مخاطبین علاقه‌مند به هنر و دوستان و همکاران خودشان داشته باشند. اما در دعوت مهمانان هم یک عده همیشه حضور دارند و انگار همیشه اینها دمِ دستشان است و آنها مهمان برنامه‌های تلویزیونی هم می‌شوند.»