نصف جهان: رضا یزدانی، خواننده پرطرفداری که ماه رمضان امسال با ایفای نقش اصلی در یکی از سریال‌های تلویزیونی بر محبوبیت خود افزوده است، از کاراکتر «مهراد»، علاقه خاص خود به بازیگری و تفاوت ماهوی آن با حرفه خوانندگی می‌گوید.

این خواننده ایرانی که طی سال‌های اخیر با حضور در چند فیلم سینمایی و همجنین صحنه تئاتر علاقه خود را به هنرهای نمایشی نشان داده است، ماه رمضان امسال با بازی در نقش اصلی یک سریال تلویزیونی طرفدارانش را سورپرایز کرد.

این چهره پرطرفدار موسیقی پاپ که نقش «مهراد» را در سریال «از یادها رفته» ایفا کرده است، رمضان امسال بیننده‌های بسیاری را پای این مجموعه تقریباً ضعیف شبکه یک سیما به کارگردانی بهرام بهرامیان نشاند. آهنگ‌های زیبایی که با صدای این خواننده برای سریال ساخته شده به جذابیت این مجموعه داستانی افزود، یزدانی در صفحه اینستاگرام خود از انتشار همه آهنگ های این سریال در قالب یک آلبوم تصویری خبرداد؛ اما مرگ تلخ «مهراد» در قسمت 13 «از یادها رفته»، طرفداران رضا یزدانی را غافلگیر کرد.

یزدانی بعد از پایان نقش خود در سریال «از یادها رفته» در گفتگویی با «ایلنا» درباره ارتباطی که تماشاگران سریال با کاراکتر «مهراد» برقرار کرده‌اند می‌گوید: بازخوردها از این نقش خیلی خوب بوده و مردم «مهراد» را خیلی دوست داشتند. از هنگامی که «مهراد» در سریال نبود، مردم خیلی ناراحت بودند. آنها هنوز باور نکرده بودند «مهراد» مرده و دوست داشتند این نقش به سریال برگردد. همین موضوع نشان می‌دهد که مردم با نقش ارتباط برقرار کردند و آن را دوست دارند و یک جورهایی قهرمان قصه شده بود.

او در همین مصاحبه درباره تصمیم خود برای ادامه فعالیت در دنیای بازیگری گفت: خیلی از خواننده‌ها آمدند و یک فیلم بازی کردند و دیگر ادامه ندادند ولی من از آن دست نیستم. به این دلیل که تا الان چهار فیلم سینمایی به عنوان نقش اصلی بازی کردم و حال هم یک نقش جدی در سریال داشتم. قطعاً در آینده جدی‌تر به این قضیه خواهم پرداخت ولی خب نقد هم هست و دوستان هم می‌توانند نقد داشته باشند. هنرپیشه‌های کارکشته هم وقتی در نقش‌هایی بازی می‌کنند ایراداتی دارند. من هنرپیشه حرفه‌ای نیستم و قطعاً کار من هم ایراداتی دارد.

این خواننده در گفتگویی دیگر با روزنامه «شهروند» درباره شخصیت «مهراد» و وجوه مثبتی که در نهایت او را قهرمان جلوه داده است می‌گوید: در فیلمنامه از کاریزمایی که این شخصیت داشت و البته از آن عاشق‌پیشگی که نشان می‌داد برای به دست آوردن عشقش می‌تواند ‏دست به هر کاری بزند، معلوم بود که مردم این شخصیت را دوست خواهند داشت. می‌بینیم که این اتفاق هم افتاد دیگر.

یزدانی درباره ایفای نقش یک بوکسور و سختی‌های ضبط صحنه‌های مسابقه به خبرگزاری «فارس» گفت: یک ماه نزد احسان روزبهانی فن‌های مورد نیاز را یاد گرفتم. البته بوکسی که در سریال می‌بینید بوکس حرفه‌ای نیست که الان در مسابقه‌های جهانی اجرا می‌شود. به این دلیل که در سال ۱۳۲۰ بوکس به این شکل نبود و شکل ورزشی بود که تا حدی شبیه کشتی کج و کتک کاری بود تا بوکسی که ورزشکار گارد ببندد و تمام فن‌ها را اجرا کند. به ما گفته بودند که شما نباید بوکس حرفه‌ای امروز را اجرا کنید و حتی از مخاطبین شنیدم که بوکس بازی کردنم را نقد کردند و گفتند لااقل می‌رفتی کلاس تا یه مشت زدن را یاد بگیری! قاعدتاً نباید این نوع بوکس را برای ۸۰ سال پیش نشان می‌دادند. حین بازی در این سریال به شدت خسته شدم آن هم به این دلیل که حدود ۱۵ روز فقط مشغول ضبط دو مسابقه بوکس بودیم و روزی ۱۷ ساعت تصویربرداری داشتیم. فکر کنید در فصل تابستان و گرمای شدید هم هستید که خود به خود سختی کار را دو چندان می‌کند و حالا چهار مشعل روشن هم در گوشه های رینگ بوکس قرار داشت و حدود ۳۰۰ نفر هنرور هم در اطرافمان بودند و با چنین شرایطی نفس کشیدن هم سخت بود چه برسد به بازی کردن و اجرای مسابقه بوکس. این بازیگر در ادامه از ردکردن حضور بدلکار برای صحنه‌های مبارزه گفت و افزود: معتقد بودم آنچه ما مدنظرمان است فقط با حضور خودم شکل واقعی می‌گیرد و حضور بدلکار، نقش را خراب می‌کرد. از طرفی مشت خوردن و زمین خوردن‌های «مهراد» مهم بود که خودم ۲۰ سال دروازه بان تیم فوتبال هنرمندان هستم و این چیز‌ها را خوب یاد گرفتم. طی فیلمبرداری این صحنه‌ها یکی از دندان‌هایم شکست. اما چون آدمی هستم که یا کاری قبول نمی‌کنم یا اگر قبول کنم سنگ تمام می‌گذارم تا آخر نقش همراهش بودم. یزدانی درپایان درباره تفاوت ماهوی حرفه خوانندگی و بازیگری می‌گوید: خب خوانندگی شغل و زندگی من است و قطعاً کار بسیار ساده تری است. اما بازیگری روح آدم را خط می‌اندازد. گاهی اوقات یک بازیگری حرفه‌ای است و برای گریه کردن در یک سکانس می‌تواند با استفاده از تکنیک، به راحتی گریه کند اما من نوعی اگر بخواهم در یک سکانس گریه کنم باید واقعاً گریه کنم، چون تکنیکش را یاد نگرفتم.