نصف جهان: روزنامه «ايران» با دکتر احمدتوکلي پيرامون موضوعات مختلفي از جمله ميزان اعتماد مردم به نظام گفتگو کرده است. بخشي از اين گفتگو که به ذکر خاطره اي از اين نماينده سابق مجلس اختصاص دارد را مي‌خوانيد.

وقتي اوايل انقلاب ما در مجلس اول بوديم واقعاً همه نمايندگان نخبگان برجسته و چهره‌هاي ملي و شناخته شده جامعه بودند... در آن مقطع شناختي که مردم از اين مجموعه بزرگ و متنوع با گرايش‌هاي فکري مختلف داشتند اين بود که چه روحاني و چه کت و شلواري اين جماعت، راستگو هستند و در ميان مردم زندگي مي‌کنند و حاضر هستند براي مردم و منفعت عمومي هزينه بدهند. اما به تدريج رفاه‌طلبي و آسايش‌طلبي و بدتر از آن موقعيت‌طلبي و جداشدگي از بطن جامعه در نيروهاي سياسي شروع به رشد کرد و در ساختار هم براي پالايش آن کاري که نشد هيچ، بلکه امکان رشد اين گونه افراد بيشتر هم مهيا شد.

در همان مجالس اول يک روحاني که رئيس کميسيون پست و تلگراف و تلفن بود به دعوت يک شرکت ژاپني به همراه همسر، چهار فرزند و دو محافظش رفتند يک هفته در سئول و يک هفته در توکيو مهمان اين شرکت شدند. در حالي که همين شرکت داشت با وزارت پست و تلگراف و تلفن آن زمان مذاکره مي‌کرد که با ما قرارداد ببندند. معناي اين سفر معلوم است و من اين را در روزنامه «رسالت» افشا کردم و او به شدت عصباني شد و اعتراض کرد.

من زير بار نرفتم و رفت اعتراضش را به آقاي قرائتي منتقل کرد. بعد با آقاي قرائتي 20 دقيقه سر همين مسئله جر و بحث کرديم و من گفتم خودم را در اين زمينه مجتهد مي‌دانم و کارم درست بوده. بعد از مدتي آقاي قرائتي من را ديد و به من گفت رفتم پيش مرجع تقليد خودم آيت‌ا... فاضل لنکراني و پرسيدم چنين کاري را جايز مي‌دانيد؟ ايشان هم فرمود جايز که هيچ، واجب است.